“Mocht de pijn aanhouden, of mocht u het niet helemaal vertrouwen,” gaat McDreamy verder, “dan kunt u gerust weer even bellen.” Oh, die pijn houdt vást nog wel even aan, denk ik verrukt. Ik glimlach nog maar eens op mijn allerliefst.
Betutteling achter een rookgordijn
Ruim twintig ziekenhuizen en een elftal specialisten heeft verklaard: “Wij vinden het onbegrijpelijk dat supermarkten, kiosken en tankstations een product verkopen dat zoveel schade berokkent.” Ik moest hier echt heel hard om lachen.
Mijn maat was vol – De laatste
Vier jaar geleden onderging ik een gastric bypass-operatie. Dit is de laatste column in deze reeks. Klaar met terugkijken, op naar de toekomst!
Ja, maar zó wil ik niet oud worden, hè…
Uren en uren wachten, de hele dag lang. Af en toe worden de oudjes naar een ander gedeelte van de gang of naar een andere afdeling geschoven. Omdat ze in de weg staan of omdat een andere behandeling eerst moet. Dat is hun enige afwisseling in het dagelijkse ziekenhuisprogram.
Best fijn, die quarantaine – wij blijven positief!
Samen met je dochter in quarantaine, helegaar zo slecht nog niet. Als je niet al te ziek bent, natuurlijk. Eten bestellen, oude films kijken, kletsen, haren kroelen én knuffelen! Mag van mij best nog even duren!
Papraatje (Afl. 33) – Pietjes
“Maak je je zorgen over die beestjes?” “Zorrege! Ben je je besodemieterd! Ik maak me nóóit zorrege!” maakt hij zich nijdig. Pragmatisch als hij is, verneem ik dat hij reeds een oplossing heeft gevonden voor het onzichtbare entomologische probleem.
De darmen van een jonge deerne! (sorry, tóch een vervolg)
Ik heb mijn coloscopie inmiddels achter de rug. En het was me wat… Zoveel, dat ik er tóch lekker nog even over wil vertellen. Uit therapeutische overwegingen; hoe anders moet ik dit alles verwerken?
Water naar de plee dragen (Quasi-live verslag van iets dat u niet wilt weten)
Morgen heb ik een coloscopie. Daar maak ik me niet druk om. Ik maak me wel druk om de voorfase: de darmreiniging. Pure ellende, dat water naar de plee dragen. Een stukje zielenstriptease. En TMI.
Spit is shit
Met behulp van de deurpost en de wasbak hijs ik me uiteindelijk toch overeind en schuifel naar de trap. Daar krijg ik vlijmscherpe steken en zwarte vlekken voor mijn ogen. Ik durf niet naar beneden en begin te grienen. Zachtjes. Want ook dat doet zeer. Spit is shit.
No Nut November – WTF?
“No Nut November”. Nooit van gehoord. Zal ook wel de overgang zijn: too nuts to notice. Een maand lang seksuele geheelonthouding, hoofdzakelijk voor de man. Eén maand lang niet klaarkomen. Geen seks. En dus óók niet masturberen. Eh, hoe dan, man?
De week van het couveusekind – Van pak suiker naar puber
Twee maanden te vroeg kwam hij ter wereld. Een spannende tijd volgde. Maar het werd een verhaal met een happy end! Deze week extra aandacht en liefde voor al die couveusekanjers en hun ouders.
“Dan maar Corona” (2G in Oostenrijk)
In mijn ogen heeft het huidige (Oostenrijkse) vaccinatie-dwangbeleid een averechts effect: mensen gooien nu helemáál de kont tegen de krib of laten zich zelfs opzettelijk besmetten om zo dan maar ‘genezene’ te worden. Alles beter dan die spuit. Coronaparty’s zijn de nieuwe mazelenparty’s.
Gewoon kut
Wat is het toch in deze tijd, dat álles duurzaam goud omrand moet zijn? Waarom kan het leven niet een keer gewoon ronduit kut zijn? Waarom mag je er niet eens schoon genoeg van hebben? En dat ook zo zeggen?
Samenlevingscontract met onze “gastheer”, de overheid
In feite zijn we bijna moeiteloos met alle maatregelen mee gemuteerd en hebben we nu een samenlevingscontract met de overheid, waarin alle voorwaarden om deel te mogen nemen aan het leven keurig staan vastgelegd…
Thuis kantoor plant
Ach ja, natuurlijk, ze was aan het multitasken. Een praatje maken en ondertussen je conditie opbouwen, dat valt prima te combineren. Stiekem vraag ik me af of ze tijdens een vrijpartij tegelijkertijd ook nog even het bed verschoont. “Klusjes tussen neus en wippen door,” mompel ik zachtjes.