“Ik geloof niet dat het wat tussen ons zal worden,” twijfelt mijn moeder hardop over haar nieuwe date. “Ik vind ‘m toch een beetje vreemd… Ik weet niet wat het is, maar hij stuurt steeds van die rare berichten.”
Hoe minder je bezit, hoe rijker je bent
Zoon ziet me meubels slepen. “Wat ben jij nou weer aan het doen?” “Aan ’t ontspullen!” roep ik enthousiast over mijn schouder. “’t Is maar waar je zin in hebt… Maar zo te zien word je er heel gelukkig van!”
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Als een blad in de wind
Gisteravond zei ze in een opwelling tegen haar dochter: “Ik ga pas dood als álle blaadjes van de boom gewaaid zijn.” Het had strijdlustiger geklonken dan ze had verwacht. En de bladeren weigeren te vallen.
Ik ben een slechte vriendin (want ik zeg ‘nee’)
“Tijd heb je niet, die moet je maken door ‘nee’ te leren zeggen!” Zo’n zin waarvan je de haren recht overeind gaan staan. Een typische uitspraak van mensen die inderdaad een schema hebben dat volgepropt is met van alles waartegen je heel goed ‘nee’ zou kunnen zeggen.
Click & Collect (deel 10) – De drie-maanden-regel
De kennismaking met Jack en mijn meiden is goed gegaan. Inmiddels is hij al weer een paar keer op de thee geweest en de meiden zijn nog steeds enthousiast. Zelfs Roos begint het leuk te vinden. Maar blijven slapen? Echt niet!
Click & collect (deel 9) – “Ik kom straks langs!”
WTF? ‘Kip lust ik wel?’ Vegetarisch my ass, dus. Gewoon een moeilijke eter. Heb ik weer. Ik hang op zonder wat te zeggen en staar een moment wezenloos naar mijn telefoon. Zo meteen komt mijn date onverwacht bij ons eten. Nee hè…
Click & collect (deel 7) – Biecht op!
“Nou, vertel? To sex or not to sex?” vraagt ze nogmaals, nu met iets meer venijn.
“NOT!” antwoord ik met een inmiddels hoog piep geluid vanonder mijn handen, die ik nog steeds voor mijn gezicht houd. “En je mag me dat ook niet vragen, Roos. Dat is mijn privé.” Ik zie tussen twee vingers door haar ondeugende blik en brede, duivelse glimlach.
Fotowaanzin
Vroeger maakte ik geweldige journals met foto’s van mijn dochters. Maar tegenwoordig behoort alle spontaniteit in het verleden. Niets is nog echt. De lol is er zo wel vanaf.
Examen klaar = Empty nest…
Ik bracht mijn zo goed als volwassen zoon naar zijn examenfeest. Natuurlijk gaf ik hem geen afscheidskus, maar zwaaide en liep door. Eenmaal terug in de auto overviel me een totale leegte. Is dit nu dat empty nest gevoel?
Sneeuwvlokjesgeneuzel
Gisteren las ik dit bericht, over “time-in in plaats van time-out bij driftige kinderen”. Ik kreeg meteen een allergische reactie. Vooral door zinnen als deze: “Op het moment dat het kind zo hoog in emoties en stress zit gaat deze boodschap waarschijnlijk toch niet landen.”
Het Anti-sloof offensief
Na jaren van klagen, boos worden, smeken, dreigen en belonen, heb ik het “huishouden” als zodanig opgegeven. Nu mieter ik alles gewoon vanaf de drempel hun slaapkamers in en trek de deur dicht. Klaar!
Loslaten voor helikoptermoeders
Dochter (16) ging voor het eerst naar een mega partyclub ergens in de middle of nowhere. Het gevolg: een hormonaal gestoorde moeder die geen oog dicht deed en smachtte naar levenstekens.
Goed verhaal, lekker kort (13) – De nieuwe vriendin
Zoals gewoonlijk reageert Chantal lauw. Ze vindt het allemaal wel best; voor hem doet ze alles. Ze heeft een ingetogen, meegaand karakter en moeite met uiten van haar emoties. Dat vindt hij wel een minpuntje. Een man heeft immers ook weleens behoefte aan een liefkozend woord?
Monday, Monday
Hersenen om half 7 ’s ochtends aanzwengelen na twee weken vakantie, het lukt me niet. Maar het is weer een gewone maandag, dus het moet. Die Mamas & Papas snapten er destijds niks van. Die waren volgens mij helemaal geen ouders. Anders hadden ze wel “Monday, Monday, NO good to me” gezongen.
Vakantieboodschappen
Relaties in Coronatijd: net knipperlichten. Aan en floep, weer uit. Maar als je de vakanties met elkaar zó mist, moet je toch wat. En thuisbezorgde boodschappen op de koop toe: da’s zo slecht nog niet!