Een nieuwe trend onder hoogzwangeren: de “Mother’s Blessing”. Een soort van ‘Handmaid’s Tale meets Maleficent’. Ik begrijp nu dat mannen ons vrouwen maar vreemde wezens vinden.
Het denkbeeldige gesprek (2) – opstijgen
Regelmatig voert onze gastblogster Lilian denkbeeldige gesprekken met haar overleden moeder. Die gesprekjes typt ze nu op, want ze zijn steeds weer bijzonder. Vandaag krijgt Lilian de zenuwen van een opstijgend vliegtuig.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Het Denkbeeldige Gesprek (1) – Dag kindje!
Regelmatig voert onze gastblogster Lilian een denkbeeldige gesprekken met haar overleden moeder. Die gesprekjes typt ze nu op, want ze zijn steeds weer bijzonder.
Het zilveren hert (Expecto Patronum!)
De rare vorm in het papier blijkt een heel origineel ding te zijn: een zilveren (zilverkleurig) hert. Hoe kómt hij erop…
“Ik zag hem in de etalage staan. Volgens mij was het kerstdecoratie van de winkel, maar ik vond hem zo mooi en het leek me écht iets voor jou.”
Sportvrouwen – F*ck it, ik doe ’t gewoon (wakeboarden)
HELL YEAH! DID IT!! Weet je wat voor een adrenaline-boost je van wakeboarden krijgt? Het was er in ieder geval eentje waarvan ik gewoon heel de nacht heb liggen stuiteren in bed. Kon niet slapen, omdat ik zó onwijs trots op mijzelf was. Fuck it! Gewoon doen, dus!
En dan krijg je een caravan cadeau (10) – Teambuilding!
Als ik op de camping arriveer, hebben mijn ex en zijn vriendin mijn caravan al op de goede plek gezet. Gezellig keuvelend vertrekken zij weer naar huis. Vanuit mijn ooghoeken meen ik nog nét een high-five te zien. En daar sta ik dan. Moederziel alleen in het grote, verlaten bos.
Petje af
Knap dat je als politieagent blindelings zo’n protocol uit kunt voeren. Dat je in een dergelijke situatie in staat bent om, zonder verder nadenken en enig meegevoel, de menselijke maat ondergeschikt aan de regels te maken. Vraag je jezelf op zulke momenten dan ook af waar je mee bezig bent?
Tafelgesprekken (5) – Onbeleefde meute
“Wat heeft jou ineens gebeten?” Het is namelijk nogal een uitbarsting voor zijn doen. “Niks. Ik vind het gewoon raar. De bediening in het pizzarestaurant waar ik vanmiddag met de jongens van de klas was, doet altijd ook alsof zíj de koningen zijn in plaats van wij klanten.
En dan krijg je een caravan cadeau (5) – Avontuurlijk?
Mijn zus vindt dat ik die caravan gewoon weer moet verkopen, want burgerlijk en totáál niet avontuurlijk. Maar dat kan ik niet, want ik heb ‘m van mam gekregen. Dan maar burgerlijk. Niks mis mee.
Droppen die hap!
Vroeger waren droppings in ieder geval géén reden tot ophef. En nu – in Nederland – eigenlijk nog steeds niet: enkel de wereld om die droppings heen is veranderd. Mensen zijn angstiger, meer wantrouwend en veel meer beschermend. Overprotective. Vooral in de VS, klaarblijkelijk.
En dan krijg je een caravan cadeau (4) – De caravaninspectiedienst
Sinds de caravan op mijn oprit staat, breidt mijn sociale netwerk zich hier in de buurt rap uit. Deze buurvrouw is overduidelijk verantwoordelijk voor het beheer, de inspectie en het onderhoud van caravans in de openbare ruimte van onze wijk.
Tafelgesprekken (4) – Hör auf die Mutti! (Luister naar moeders!)
“Jij solliciteert wel naar een flinke draai om je oren, hè?” “Ja. Ein-de-lijk snapt da modda bitch het! Ik wil net zo hard en respectloos worden als die jongens van zijn school. Toe, draai eens?” Ze maakt een draaiende beweging met haar wijsvinger rond haar oor.
En dan krijg je een caravan cadeau (2) – Mannenreparaties
“De fiets van Piet is kapot, en nu probeert Cor hem te maken. Alleen lukt ’t niet zo erg,” lacht ze.
“Wacht, ik app je even een foto!” Een moment later staar ik naar het achterwerk van Cor.
En dan krijg je een caravan cadeau…
“Leuk zeg, heb je een nieuwe caravan gekocht?” vraag ik haar, terwijl ik naar buiten loop.
“Ja, mooi he? Van Marktplaats. Hij is trouwens niet voor mij. Hij is voor jou!”
“Voor míj? Ah, nee hè…,” sputter ik tegen.
Tafelgesprekken (1) – Beleefd eten (alsjeblieft, dankjewel)
Ik kwak een nieuwe kippenpoot op haar bord. “Vangen,” brom ik erachteraan. Ik ben wel klaar met ‘alsjeblieft zonder dankjewel’. Als je nooit iets terugkrijgt, blijf je immers ook niet eeuwig geven.