Van die ouders die een getekend lucifermannetje delen alsof ze de nieuwe Rembrandt hebben gebaard, wier kinderen zonder uitzondering hoogbegaafd zijn en op hun twaalfde al geselecteerd voor Jong Oranje, in welke tak van sport dan ook. #twitterkids
Wegmisbruikers (deel 1)
Als ik weer eens achter iemand zit die geen richting aangeeft en de gelegenheid is er, zoals een rood licht op een T-kruising, kriebelt het enorm. Het liefst stap ik dan uit, klop op het raam en vraag vriendelijk, doch dringend: “Waarom?”
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Het leven van Emma (60) – Afkappen, die handel
Het idee dat ik op deze manier online zou kunnen verschijnen, boezemt mij nu totale paniek in. Ik heb hem dan ook meteen een app gestuurd met het dringende verzoek om al mijn superpikante foto’s per direct van zijn telefoon te verwijderen.
Binnenwereld
Het paste maar net. Ik verschoof het apparaat met mijn duim ertussen naar m’n bureaublad. Even twijfelde ik, maar vrijwel tegelijkertijd drukte ik hard en snel op de bovenkant en schoot het nietje dwars door mijn huid. Mijn binnenleven begon te leven. En te experimenteren.
Buitengewoon treurige verhalen over trieste mislukkingen (2) – Tom Barman
Ken je dat? Van die momenten dat je jezelf hoort praten? Dat er woorden uit je hoofd komen in een eindeloze stroom totale onzinnigheden? En dat je diep van binnen schreeuwt: NEE! Stop! Stop NU!? Mij gebeurt dit met enige regelmaat.
Emma’s nieuwe leven (42) – WTF, whisky!?
Ik baal ervan dat Hans zo snel in bed gekropen is. Al om 9 uur! Met een smispelende smoes dat hij hoofdpijn heeft. Mijn achterdocht is alweer gewekt.
Emma’s nieuwe leven (32) – Keuzestress
Nou, dat heb ik weer; mijn nieuwe vriendje heeft een strafblad. Hij heeft zonder toestemming een paar vrouwenborsten vastgepakt. En nu legt hij de toekomst van onze eventuele relatie bij mij neer. IK moet kiezen…
Emma’s nieuwe leven (31) – Zijn verhaal, zijn verleden
Hij vertelde inderdaad een plausibel verhaal. Een samenloop van omstandigheden, miscommunicatie en een stel gluiperige collega’s die hem genaaid hebben. Maar shit zeg, waarom heb ik dit nu weer?
Heb jij al iemand bedreigd vandaag?
De Corona-ellende is natuurlijk dé plaag van 2020. Maar met stip op 2 en 3 komen wat mij betreft bedreigingen en eigenrichting. Rede en fatsoen lijken het definitief te verliezen van uitingen van onstuitbare onvrede en egoïsme.
Verwarde buurmannen zonder woorden
Een jongeman, slechts gekleed in onderbroek, rent ongecontroleerd heen en weer over de galerij. Van links naar rechts en weer terug. Zijn geschreeuw galmt door de straat.
We hebben knuffels nodig
Ik praat met knuffels. In de tijd dat ik in iemands armen wegkruip, vertel ik zonder woorden hele verhalen. En ik hoor de verhalen van anderen. Ik voel dat ze van me houden en me gemist hebben. Maar dat kan nu niet meer…
Ik? Snurken? Echt niet! (wel?)
Altijd ben ik meer dan trots geweest op het feit dat ik niet snurk. Gewoon niet. Als ik diep slaap en je wilt weten of ik nog leef, moet je met je oor vlak boven mijn mond zweven om mijn adem te horen. Maar dingen veranderen…
De Corona-relatiebreuk
“Cor is er vandoor…” jammert mijn moeder aan de telefoon. “Hè? Dat is vreemd. Jullie waren al jaren samen! Misschien zaten jullie tijdens de Coronacrisis een beetje teveel op elkaars lip? Dat kan soms flinke irritaties geven.”
Malaysia truly Asia (6) – een gewone doordeweekse dag
Ik sta klaar om weg te gaan, met mijn autosleutels in mijn hand en gewapend met plastic handschoenen, een spuitbus met ontsmettingsmiddel en een mondkapje. In Maleisië is de mondkapjesschaamte nog niet doorgedrongen. “Mam, neem je nog een pot pindakaas mee?”
Ik ben van kamp geswitcht. Mensen, blijf alsjeblieft thuis? (#Corona)
Ja, uw razende Corona-reporter meldt zich weer eens. En nu om eerlijk en ruiterlijk toe te geven, dat ik vrees dat ik heel fout zat met mijn “het zal allemaal wel meevallen” en “mensen, het is maar een griepje”. Inmiddels denk ik er heel anders over.