Ik ben zonder ouders opgegroeid en ging daarom op ontdekkingsreis door de tijd, op zoek naar mijn familie. Het theaterstuk over Slappe Douwe (mijn overgrootvader) dat afgelopen najaar volle zalen trok, maakte veel los. Maar… wie waren toch die mensen achter bijnamen als Slappe Douwe, Mooie Anna en Jonnessie? Ik vertel het je.
It’s all over now, Baby Blue (Muziekrubriek)
Ik kon het niet bevatten. En nu, een kwart eeuw later, eigenlijk nog steeds niet. Maar ja, Falco zei het aan het begin van zijn carrière zelf al: “Enkel dode artiesten zijn goede artiesten.”
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Bevredigende… eh… dinges
En dan ineens, arrête! Heb ik dat goed gezien? Komt er nu ineens een fallus voorbij? Nee, geen lopende, zotteke! Hij staat in een chocolaterie, achter het glas. Te lonken. Te pronken. Ik smelt. Hij gelukkig niet.
Dat wat gebroken is (Kintsugi)
Met een knal barst de grote Chinese vaas op de marmeren vloer uiteen. Het gaat door merg en been, en trilt tot in de uiterste hoeken van het universum. Ik zak door mijn knieën en als ik voorzichtig de groene droomvogels en roze fluisterbloemen opraap en in een doos doe, schieten de tranen in mijn ogen.
Muziekrubriek! (Fleetwood Mac – Little Lies)
Christine McVie van Fleetwood Mac is dood. En dat is een groot verlies voor de muziekwereld. Ik luister nog maar eens naar Little Lies… #nostalgie
Hunkerend verlangen doet groeien
Terwijl ik mijn nieuwe kunstacademie-imago zorgvuldig probeerde vorm te geven met zelfontworpen, maar vooral ondraagbare kledingstukken, idiote kapsels en schoenen die eruit zagen als een paar mislukte Sinterklaassurprises, was Wies gewoon Wies.
Douchen met Paloma (herinneringen uit 1979)
‘De vrouw die de straat veegt, is mijn buurvrouw,’ zegt Marjan. Mijn vriendin stopt de Puch naast een opzichtig geklede dame. Zo ziet dus een echte hoer eruit… Ik had er nog nooit een in het wild gezien.
The Queen is Dead…
Elizabeth is overleden. Ik lees het en ik ben stil.
Ze is voor mij een icoon. Zo één vind je niet meer.
Liefde op een spiekbriefje (ik ben – du bist – she is)
“Ik word heen en weer geslingerd tussen mijn hart en verstand. Mijn hart vertelt me dat je de meest fantastische vrouw bent, die ik ooit heb ontmoet. Maar mijn verstand zegt tegelijkertijd dat er in jouw leven nauwelijks ruimte is om onze relatie vorm te kunnen geven…”
Begrijpelijk schrijven
Zowel mondeling als schriftelijk kwamen de mannen, overigens tot mijn ongenoegen, makkelijker, sneller en bondiger tot de kern van de zaak. Dat gaat natuurlijk met meer dingen zo. De noodzaak van “voorspel” is tenslotte heus niet door een manspersoon bedacht. Of dacht u soms van wel? Hoezo doelgerichtheid? Tunnelvisie en oogkleppen! Immer gerade aus!
Alles is retro (Caravanblog nr. zoveel)
“Wááát? Dacht hij serieus dat je maar 33 jaar was?” Mijn moeders verbazing is groot. Te groot. “Ja hoor, dat zei hij echt. Drieëndertig jaar!” bevestig ik, nu licht beledigd. Ik mag dan retro zijn, maar ik mag er nog wezen.
Er zijn geen vreemden, alleen vrienden die je nog niet ontmoet hebt
We zijn een paar dagen in Engeland. In een bijzonder plaatsje in het zuidwesten. Mijn tweede thuis; ik ben er nu al voor de elfde keer. En zoals het in dit plaatsje is, zó zou de hele wereld moeten zijn!
Carnaval, een rel en een virus
In 2022, nog vóór de New World Oorlog (NWO) uitbrak, gebeurden er twee belangrijke dingen tegelijkertijd. Ten eerste waren burgers het zat om nog langer opgesloten te zitten en gingen rebelleren. Ten tweede ontstond er een rel over seksueel grensoverschrijdend gedrag.
Nagloeiende herinneringen tegen de invallende kou
Toen ik jong was, bestond mijn toekomstplan enkel uit verdwalen. Geen vastomlijnd beeld voor ogen. Verrast worden door de onvoorspelbaarheid van het leven. Onverwachtse wendingen in een zomers maïsveld. Een warm verhaal tegen de invallende kou.
Sinterklaas is kapot
De Nederlandse ‘sinterklaastraditie’ loopt op zijn eind. Geen grootse intochten, dansend en strooigoed graaiend volk of knusse familiefeesten meer. Het enthousiasme is weg. Daarom hebben we hier thuis Sinterklaas maar omgedoopt tot “Kerststart”. Met een hoop lichtjes. En gourmetten.