“Wááát? Dacht hij serieus dat je maar 33 jaar was?” Mijn moeders verbazing is groot. Te groot. “Ja hoor, dat zei hij echt. Drieëndertig jaar!” bevestig ik, nu licht beledigd. Ik mag dan retro zijn, maar ik mag er nog wezen.
Er zijn geen vreemden, alleen vrienden die je nog niet ontmoet hebt
We zijn een paar dagen in Engeland. In een bijzonder plaatsje in het zuidwesten. Mijn tweede thuis; ik ben er nu al voor de elfde keer. En zoals het in dit plaatsje is, zó zou de hele wereld moeten zijn!
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Carnaval, een rel en een virus
In 2022, nog vóór de New World Oorlog (NWO) uitbrak, gebeurden er twee belangrijke dingen tegelijkertijd. Ten eerste waren burgers het zat om nog langer opgesloten te zitten en gingen rebelleren. Ten tweede ontstond er een rel over seksueel grensoverschrijdend gedrag.
Nagloeiende herinneringen tegen de invallende kou
Toen ik jong was, bestond mijn toekomstplan enkel uit verdwalen. Geen vastomlijnd beeld voor ogen. Verrast worden door de onvoorspelbaarheid van het leven. Onverwachtse wendingen in een zomers maïsveld. Een warm verhaal tegen de invallende kou.
Sinterklaas is kapot
De Nederlandse ‘sinterklaastraditie’ loopt op zijn eind. Geen grootse intochten, dansend en strooigoed graaiend volk of knusse familiefeesten meer. Het enthousiasme is weg. Daarom hebben we hier thuis Sinterklaas maar omgedoopt tot “Kerststart”. Met een hoop lichtjes. En gourmetten.
Alweer een jaar geleden – Afscheid van een lieve vriendin
Met lood in mijn schoenen liep ik het ziekenhuis binnen, nadat we bij de ingang volledig doorgelicht en ontsmet waren. Het voelde ongemakkelijk om op een plek te zijn waar zoveel ziekte heerst. ‘Als Corona érgens is, dan is het hier,’ dacht ik nog. Vlak na: ‘je zal maar aan het doodgaan zijn in deze rare tijd…’
Lichtpuntje: Pavadoggi
Het is weer wintertijd. Het is Coronatijd. Het is donker buiten, en soms ook donker van binnen. Ook de redactie van Hoe Vrouwen Denken laat soms van lamlendigheid het hoofd hangen, of trekt er hysterisch de haren uit. Dan kun je wel een lichtpuntje gebruiken. In deze (onregelmatig verschijnende) rubriek schotelen we je iets opbeurends voor, om de zware gemoederen een klein beetje te verlichten.
Emélie, Nathalie, Jaloezie…
Een week later zat ik op de bank van mijn nieuwe “beste vriend”, terwijl hij in de keuken stond te kokkerellen. Treurig bedacht ik dat dit ooit de bank was, waarop we samen ineengestrengeld tv lagen te kijken.
Bed, Bad en Betty
Een week later stond ik samen met een artistiek kijkend mannelijk model voor zijn camera te verkleumen op de Maasvlakte. Ik kreeg een sjaal en een flacon whisky, om op te warmen. Al na een paar ferme slokken keek ik een beetje scheel en lodderig uit mijn ogen.
Happy accidents
Kind en ik hebben laatst ge-Bob-Rosst. Je weet wel, die Amerikaanse (kunst)schilder die iedereen aan het verven krijgt. Ik had van ‘m gehoord, maar nog nooit iets van zijn hand gezien. En zeker geen happy little accidents.
Muziekrubriek! serie: Ouwe meuk is ook leuk! (The Pointer Sisters)
De laatste cd in de categorie P van de serie Ouwe meuk is ook leuk! is The Collection van The Pointer Sisters. Inderdaad staan hun negen grote hits erop, de andere negen lijken als vulling te fungeren. Ik vond er in elk geval op zijn best weinig aan, tot bar slecht zelfs. Ik heb er een viertal uitgezocht, voornamelijk het oudere werk, omdat ik dat nou eenmaal leuker vind dan de geijkte, poppy hits als Jump en I’m So Excited.
Muziekrubriek! – De ware coronasongs (Golden Oldies!)
Na Avicii (Wake me up) stuitte ik ineens op een hele rits stokoude songs die stuk voor stuk meer dan toepasselijk zijn in de huidige coronale oorlogstijd. Enjoy (the silence)!
Alledaags geluk
Zonder uitleg begreep ik wat mijn oma eigenlijk bedoelde. Opa’s laatste dagen moesten hele gewone, gelukkige dagen worden. Geluk wordt geduid met kleine, alledaagse dingen. Daar hoort zoiets groots en allesomvattends als de dood niet bij.
Muziekrubriek! (Falco – Out of the Dark)
Ja. Alwéér Falco. Ik weet het, ik weet het; vorige week had ik het ook al over mijn jeugdidool. Maar nu heb ik een valide reden om dat nog een keer te doen. In de tussentijd was ik namelijk bij zijn graf, op het Weense Zentralfriedhof.
Muziekrubriek! (Falco – America)
Voor wie het nog niet wist: ik was een ware Falcofiel. Ik heb dat in het kader van de muziekrubriek nog niet eerder vermeld, maar ik was compleet gek van die man. Al sinds mijn veertiende. En nu nog steeds (een beetje).