“Paasvuren te ruiken tot in de Randstad.” Manmanmanman. Het wordt echt weer tijd voor een fatsoenlijke economische crisis; dan hebben we tenminste weer echte problemen. Wat een gezeur.
Lesje seksuele voorlichting uit de jaren ’50
Lesje seksuele voorlichting uit de jaren ’50. Conclusie: penisharen maken ziek. En van veel seks ga je dood.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
De lokale middenstander, bedreigde diersoort of oersterke overlever?
Zíj betalen de feestelijke verlichting die in de wintermaanden onze straten siert, organiseren de intocht van Sinterklaas en sponsoren het hele jaar door menig lokaal sportevenement of dorpsfestival. Zíj verdienen onze klandizie.
Goedertierenheid
Nadat ik mijn gedachten hardop had uitgesproken, noemde juffrouw Koolen mij “Sodom en Gomorra ineen”. Ik zou nooit een goede, volgzame Ruth worden.
De praatpaal en het geile geld
De middelmaat viert hoogtij. Dat gaat áltijd ten koste van kwaliteit. Want dat geile geld, dat is toch zó lekker. Money makes the world go round. Maar we kunnen zoveel beter!
Papraatje (3) – Kat in de pot
Papaatje houdt van Hollandse pot en niet van buitenlandse rotzooi. “Die lui stoppen overal knoflook in en dat moet ik niet!” Maar kat smaakt dan wel weer prima.
Lach eens naar het vogeltje!
Ik zág helemaal geen vogeltje! Verwilderd keek ik vragend naar mijn klasgenootjes, bang dat ik een instructie had gemist. Vogeltje? Waar vogeltje?!? *Klik*
De muziek van mijn leven
Grappig hoe je muzieksmaak verandert. Van meidenpop tot hard rock, van house tot singer-songwriter. De muziek van mijn leven gaat alle kanten op.
De Stoel
“Die stoel is levensgevaarlijk! Maar ja, u weet hoe uw vader is…”
Vertel mij wat. Het meubelstuk wordt, als hij weer nuchter is, vermoedelijk in no-time weer gebruiksklaar gemaakt middels een probaat middel: oude fietsbinnenbanden. Dat is voor hem een soort Haarlemmerolie; bijna overal goed voor.
Trojka
Wat doet een paardenvrouw met haar schare pony’s als de kinderen uit de ‘Penny-fase’ zijn en nu liever ‘rommelen’ met vriendjes en vriendinnetjes? De pony’s zouden verkocht kunnen worden. Maar ze zijn zo lief, hè. Erop rijden is niet ter sprake. Dat kun je de arme stakkers natuurlijk niet aandoen.
Mieren, ijsthee en vriendschap
Linda droeg rustig een paarse lange boek onder een klaproosrode trui. Of oranje op groen.
‘Dat vloekt!’ riepen kinderen uit de klas.
‘Dan kijk je toch lekker de andere kant op?’ stelde Linda voor en stak haar tong uit.
Vergane volkstuinglorie
Ik heb het concept ‘volkstuintje’ nooit helemaal kunnen doorgronden. Het is immers het arbeidersflatje onder de tuinen, nietwaar? Hutjemutje, in keurige rijen liggen ze daar te liggen. In het winterseizoen dood, in het lente- en zomerseizoen totaal overbevolkt met rokende bbq’s en kakelende, tuinsproeiende bloemetjesjurken. In de herfst een werkkamp.
Emancipatie
Om onze – door hem benadrukte – gelijkwaardigheid te vergroten, hadden we onze fiets in dezelfde kleur geschilderd en had hij zijn bagagedrager eraf gesloopt. Ik hoefde toch niet achterop. Terwijl hij trapte tegen het establishment, trapte ik zelf mijn fiets vooruit.
Ontmand
Het zijn de schreeuwers, nee de jánkerds. De klootzakken die mekkeren dat ze de vrouwtjes niet meer zonder meer in een hoek kunnen drukken. Dat wij ons niet meer zonder meer dienstbaar opstellen.
Splijtende liefde
“Raad eens wie ik tegengekomen ben? Echt, je raadt ’t nóóit!” Mijn moeder kijkt me verwachtingsvol aan. Ze is jarig. Er zijn, op mijn zwager na, alleen maar vrouwen. Mijn zwager zegt niet zoveel. Mijn moeder is voornamelijk aan het woord. Er komen, naarmate de avond verstrijkt, steeds meer verhalen. Ze bevrijdt, enthousiast als een kind, het verleden uit zijn trappelzak.