Ja. Alwéér Falco. Ik weet het, ik weet het; vorige week had ik het ook al over mijn jeugdidool. Maar nu heb ik een valide reden om dat nog een keer te doen. In de tussentijd was ik namelijk bij zijn graf, op het Weense Zentralfriedhof.
Muziekrubriek! (Falco – America)
Voor wie het nog niet wist: ik was een ware Falcofiel. Ik heb dat in het kader van de muziekrubriek nog niet eerder vermeld, maar ik was compleet gek van die man. Al sinds mijn veertiende. En nu nog steeds (een beetje).
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Ouwe meuk is ook leuk!
Ik zit met mijn cd-collectie in mijn maag, wat moet je daar nou mee? Nou ja, ordenen en categoriseren dan eerst maar eens. En de trip down memory lane met jullie delen in de ‘Muziekrubriek!’ natuurlijk. Want ouwe meuk is ook leuk!
Muziekrubriek! (Freddie van de Koningin)
Bohemian Rhapsody hoef ik hier niet neer te zetten; die heb je gisteren al kunnen beluisteren in de Top 2000, ergens helemaal aan het eind. Ja ja, ‘Ons Queen’ stond er ook in 2019 maar liefst weer 36 (zesendertig!!!) keer in.
Nieuwjaarswens
Uit de Eiffeltoren vielen duizenden sterren. “Zal ik een ster voor je vangen?” stelde mijn lief voor. “Dan wens ik dat ik altijd bij jou zal blijven.” We zeiden niets en keken tegelijkertijd naar het kindje op de nog warme motorkap. En wisten dat we hetzelfde wensten.
Kersttradities zijn (toch niet) stom
Weet je wat het probleem is met kersttradities? Als ze ophouden, mis je ze, hoezeer je ze ook hebt vervloekt. Bij ons thuis verliep de kerst volgens een vast draaiboek. Exact een week voor Kerstmis werd de boom versierd. Op kerstavond gingen we naar de kerk.
Het denkbeeldige gesprek (2) – opstijgen
Regelmatig voert onze gastblogster Lilian denkbeeldige gesprekken met haar overleden moeder. Die gesprekjes typt ze nu op, want ze zijn steeds weer bijzonder. Vandaag krijgt Lilian de zenuwen van een opstijgend vliegtuig.
Een lege portemonnee en toekomstdromen
“Zullen we het gebouw kopen?’ stelde ik op een dag plompverloren voor. Meteen werd ik hartelijk uitgelachen.
“Alsof je het gebouw zomaar op ons boodschappenlijstje zou kunnen zetten, tussen de thee en de suikerklontjes? We zijn onbekende, arme kunstenaars!”
Visiting & Writing in #Utrecht (4) – Flora’s Hof
Visiting #Utrecht, schreef ik in mijn gedachteboekje. Mijmerend in Flora’s verborgen kloosterhof. Een miniserie over de mooiste stad van Nederland.
Visiting & Writing in #Utrecht (3) – Sloep vs. Treintrapboot
Visiting #Utrecht, schreef ik in mijn gedachteboekje. Met open ogen blindelings observeren tot een gedichtje over het water vloeit. Een miniserie over de mooiste stad van Nederland.
Mijmeringen in de ochtend: wandelmeditatie
Een tijdje heb ik geprobeerd vriendschap met haar te sluiten. Maar we zaten totaal niet op dezelfde lijn. Ik kwam waarschijnlijk wat (te) “simpeltjes” over… #Mijmeringen tijdens de ochtendwandeling.
Visiting & Writing in #Utrecht (1) – Dom-Lift
Visiting #Utrecht, schreef ik in mijn gedachteboekje. Met bungelende benen op de vismarkt keek ik naar een staketsel tegen staalblauwe lucht. Een miniserie over de mooiste stad van Nederland.
Muziekrubriek! (Hootie & the Blowfish – Let her cry)
Let her cry, dus. Als ik me shit voel, blèr ik dit mee. En als ik me goed voel ook. Ja sorry, het gaat alwéér over een ‘man in pain’, vanwege een grillig, weglopend vrouwmens, maar die ouwe Rucker zingt er wel heel mooi over.
Kneuterig
Het ietwat kneuterige, dorpse leven staat me eigenlijk best aan. Afgelopen zondag was het eindelijk weer eens een beetje relaxed weer, en mijn lief vond het wel weer eens tijd voor een uitje (de rest van onze tijd brengen we vooral etend, seksend en netflixend door, wat ook heel lekker en gezellig is, maar wel een beetje bedompt op den duur). Op naar de jaarlijkse markt in Zaanse Schans dus. Toerist in eigen land uithangen, why not.
Heel even weer terug naar toen, kan dat?
Dat gevoel van rijkdom door iets kleins is weggevallen. Er is genoeg, alles altijd in overvloed. Snoep trek je gewoon uit de kast. Een euro kun je soms gewoon verliezen. We zijn rijker dan we ooit waren. En toch voel ik me zo vaak armer dan toen.