Ik ben zonder ouders opgegroeid en ging daarom op ontdekkingsreis door de tijd, op zoek naar mijn familie. Het theaterstuk over Slappe Douwe (mijn overgrootvader) dat afgelopen najaar volle zalen trok, maakte veel los. Maar… wie waren toch die mensen achter bijnamen als Slappe Douwe, Mooie Anna en Jonnessie? Ik vertel het je.
Dat wat gebroken is (Kintsugi)
Met een knal barst de grote Chinese vaas op de marmeren vloer uiteen. Het gaat door merg en been, en trilt tot in de uiterste hoeken van het universum. Ik zak door mijn knieën en als ik voorzichtig de groene droomvogels en roze fluisterbloemen opraap en in een doos doe, schieten de tranen in mijn ogen.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Ground Control to Major Tom
Ik inhaleerde en voelde me de diepte inglijden. Gevoelsmatig werd ik een seconde later wakker. Alleen gaf de klok in de verkoeverkamer tweeënhalf uur tijdsverschil aan. A gap in time and space… Oddity.
Alweer een jaar geleden – Afscheid van een lieve vriendin
Met lood in mijn schoenen liep ik het ziekenhuis binnen, nadat we bij de ingang volledig doorgelicht en ontsmet waren. Het voelde ongemakkelijk om op een plek te zijn waar zoveel ziekte heerst. ‘Als Corona érgens is, dan is het hier,’ dacht ik nog. Vlak na: ‘je zal maar aan het doodgaan zijn in deze rare tijd…’
Huishoudelijk geweld (ode aan mijn poetsvrouwe)
Mij mentaal op de proef stellen is deel van het huishoudelijk geweld. Mijn huishoudster maakt van mijn huis regelmatig een soort booby trap. En mijn spullen krijgen – met bijna satanische voldoening – ineens een nieuwe plek.
Gorman for President!
In 2036 wil dichteres Amanda Gorman (22) zich kandidaat stellen voor de presidentsverkiezingen. Dan denk ik bij mezelf: meid, waarom niet eerder? Bevrijd ons alsjeblieft zo snel mogelijk van al die ouwe lullen daar aan de top!
Lichtpuntje – Tubular Bells, voor dat ‘bepaalde gevoel’
Bij de muziek van Mike Oldfield krijg ik altijd een ietwat unheimische, lichtelijk verloren en melancholische sensatie, geblenderd met iets als ‘wegzweven en nóóit meer terugkomen’. Onderhand zou ik dat inderdaad best wel eens willen. Gewoon weg.
Muziekrubriek! – serie: Ouwe meuk is ook leuk! (Queen Les 2 – Greatest Hits I)
Vandaag les 2 over Queen in de serie Ouwe meuk is ook leuk! Zowel alfabetisch als chronologisch, is het volgende album in mijn collectie de eerste Greatest Hits. Het zijn 17 nummers in totaal, en ik heb er een paar uit gepikt waar ik zelf iets over kan vertellen, zonder uitgebreid research te hoeven doen.
Muziekrubriek! (SheSays – Rosegardens)
Die stem van Gudrun doet wat met me. Niet eens zó bijzonder, maar tóch speciaal. En ze kan tegelijk zingen en gitaar spelen (hier goed te zien/beluisteren in haar unplugged solo); iets wat ik ook altijd al wilde kunnen.
Ode aan de jongeheer P. (reactieblog op HoeMannenDenken)
“De eenogige slang, zich geheel bewust van mijn aanwezigheid, richt zijn kopje op. Het is een kleine beweging, maar omdat ik zo laag zit, zie ik ieder kloppen van de aderen en iedere beweging, hoe klein ook.”
Muziekrubriek! (Liquido – Narcotic)
Vroeger, in mijn naïef-onschuldige tijd, dacht ik altijd dat de song een ode aan ‘Michael Caine’ was. Bleek toch ineens dat ze over ‘My Cocain’ zongen… wohh, wat een ontdekking!
The Orville: Een serieuze parodie
Ik ben dol op sciencefiction-series, zoals de oplettende lezer al weet. Met The Orville heeft Seth McFarlane een serieuze parodie gemaakt. Ik ben inmiddels bij afl. 11 van seizoen 2 beland. Het is een feest van herkenning, en aan het eind zit ik met een grote glimlach te sniffen.
Wat zeg je als er geen wijze woorden zijn?
Zo’n twee jaar terug werd je ziek aan een orgaan dat je niet eens meer had. Ter preventie verwijderd. Onvoorstelbaar. Het is haast als hoofdpijn hebben zonder hoofd. Hoe kan iets wat er niet meer is ziek worden? Tóch kan dat. Als je hele dikke vette pech hebt…
De lokale middenstander, bedreigde diersoort of oersterke overlever?
Zíj betalen de feestelijke verlichting die in de wintermaanden onze straten siert, organiseren de intocht van Sinterklaas en sponsoren het hele jaar door menig lokaal sportevenement of dorpsfestival. Zíj verdienen onze klandizie.
Terry Pratchett, de Meester
Ode aan Terry Pratchett, een meesterlijk schrijver. Categorie Shakespeare. Met groot inzicht, veel wijsheid en humor die mij hardop aan het lachen maakt.