Ik moest aan Joost denken. Omdat ik aan Wende dacht. Die schreef de muziek op een gedicht van hem, de dag van zijn dood. Ik dichtte die dag ook wat.
Een lollig zootje
Een optreden en een pub-quiz met een bejaard publiek. Het werd een zootje. Maar wél een lollig zootje.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Kat en staart
Ik heb een gevecht met de staart van mijn kat. Die lijkt wel een eigen leven te leiden. Flapper, kriebel.
Minimantelzorg
Ik ben er maar druk mee. Het is eigenlijk minimantelzorg. Soms om gek van te worden, maar toch doe ik het met veel liefde. Twee jaar geleden schreef ik al eens een kleine ode aan mijn dierenliefde.
The Passion in de Bijlmer
Aan het eind van de uitzending van The Passion veeg ik de tranen uit mijn ogen. Wat een ontroerende, prachtige afsluiter. En wat een verrassende cast!
En ik ben eigenlijk helemaal geen fan. Of misschien stiekem toch…
De beste serie ever: Boston Legal
Het gedoe over de zo genoemde politiek incorrecte humor van De Luizenmoeder deed me denken aan een andere serie: Boston Legal. Die serie is pas met recht ‘briljant’ te noemen.
Groen gehannes
Ik kreeg een lepelplant die ik Miranda noemde. Geen idee waarom, het leek me toepasselijk. Een andere plant heet nu Hedwig, omdat ik met kerst een keer een witte uil in haar pot stak. Daarnaast staat Joris, vanwege zijn 3 stammetjes (Joris Driepinter). Op de vensterbank staat Jasmijn vanwege haar mooie witte bloemen en verderop Fitz…
Rijkdom
Via deze weg wil ik eenieder bedanken die iets voor ons gedaan heeft. Ontzettend bedankt voor de genomen moeite! Ik wil ook diegene bedanken die aan ons gedacht heeft, want ook dat helpt.
Ode aan Dylan Haegens
Per ongeluk stuitte ik op het laatste vlog van Dylan Haegens. De titel ‘ANGSTEN, IK HEB EEN ANGSTSTOORNIS?’ kon ik niet negeren. Ik heb het vlog bekeken. Eindelijk een influencer die laat zien hoe zijn échte leven eruit ziet. Respect, Dylan.
De dood relativeert, no matter what
God, wat relativeert dit. Ik wist pas meer dan een etmaal later dat ze overleden was. Waarom? Omdat ik met mijn eigen – nu tot futiele proporties geslonken – sores bezig was.
Lang leve langzame tv
We zijn er bijna! Er is al veel over getweet en gesproken. Maar ik wil er toch nog een schepje bovenop doen voor de mensen die er nog nooit van gehoord hebben. (Kom onder die steen uit!) (Kodsu!)
Lil’ Boef
Ze weten dat ik me kapot erger aan de uitspraak van hun geliefde zangertjes.
‘Gast, ik bedoel mam, het is toch vet?’
‘Ja, schat. Keivet. Maar we wonen niet in Amsterdam of Rotterdam of zo.’
Ik in een bikini? Stop de persen!
Ik in een bikini?! Het moet niet gekker worden!
De doodstraf (Ode aan…)
Moedig kijkt ze in de ogen van de soldaat die haar zal fusilleren. Hij schiet. Een schampschot slechts.
‘Ik schiet beter,’ zegt ze koelbloedig.
Vrouw van een militair
We herdenken slachtoffers en vieren vrijheid deze dagen. Ik ben daar blij om en ik vind dat we dit ook altijd moeten blijven doen. Waarom? Oorlog is niet alleen van toen en lang geleden, Het is van nu en maakt nog steeds slachtoffers. Denk deze dagen aan de helden van toen én nu en aan hen die naast hen staan of verloren.