Ergens vind ik het enorm teleurstellend dat de autowereld nog altijd zo’n ontzettend ‘mannending’ is. De paar vrouwen die er zijn, kijken op een afstandje bewonderend naar hun rondscheurende eega of komen dus enkel en alleen voor de elektrische fietsen.
Examen klaar = Empty nest…
Ik bracht mijn zo goed als volwassen zoon naar zijn examenfeest. Natuurlijk gaf ik hem geen afscheidskus, maar zwaaide en liep door. Eenmaal terug in de auto overviel me een totale leegte. Is dit nu dat empty nest gevoel?
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Loslaten voor helikoptermoeders
Dochter (16) ging voor het eerst naar een mega partyclub ergens in de middle of nowhere. Het gevolg: een hormonaal gestoorde moeder die geen oog dicht deed en smachtte naar levenstekens.
Het verhaal van Azza (over kindbruidjes)
Het verhaal van Azza is schrijnend, maar niet uniek in arme, rurale gemeenschappen in Egypte, waar meisjes vaak niet naar school gaan en als kind al trouwen. Wettelijk gezien mag dat pas vanaf hun 18e, maar de wet is een papieren tijger.
Vandaag ben ik feministe pur sang (Internationale Vrouwendag)
In voorgaande jaren dacht ik vaak: ‘Vrouwendag? Alwéér? Gááp…’ Dat was vóór de crisis. Nu is dat anders. Want deze crisis legt met harde hand bloot, wat het grootste euvel van de huidige wereld is: de machtsgeile man.
En dan heb ik ineens een volwassen zoon…
Met een tempo van heb-ik-jou-daar lanceerde ik hem de wereld in. Daarbij heb ik zijn hoofd zelfs zo in de verdrukking geperst, dat hij er wekenlang uitzag als een ‘Conehead’. Dat was vandaag, 18 jaar geleden.
Emma’s nieuwe leven (19) – De eenzaamheid
Ik red het niet alleen. En dat gevoel van eenzaamheid, dát had ik niet ingecalculeerd. En dat gevoel dendert nu als een stampende stoomtrein mijn koninkrijk binnen. Vanuit wanhoop probeer ik contact te leggen. Met zomaar willekeurige mensen.
(On)bereikbaar
Inmiddels ben ik – ondanks vergeten mobiel – veilig thuisgekomen. Geen autopech, geen ongeluk, geen telefoongemis, omdat ik per se op dat moment iemand moest bellen. Het kán dus, onbereikbaar zijn.
Emma’s nieuwe leven (11) – Kort lontje
Eigenlijk maakte de reden mij ook niet uit. Als het maar stopte. Maar dat deed het niet. En daarom moest ik weg. Weg van dat korte lontje van hem. Ik moest uitbreken. Weg uit deze vier muren van pijn.
Emma’s nieuwe leven (6) – Geldnood
Het werd al snel pijnlijk duidelijk dat ik geen besef van de waarde van geld had. Zonder na te denken kocht ik een leuk jurkje van een topdesigner. Met het schaamrood op mijn kaken bracht ik ’t ding weer terug.
Bye bye zelfstandige vrouw!
Ik was toch zo’n zelfstandige vrouw die het allemaal prima redde in d’r uppie? Toch? Hmm?
Emma’s nieuwe leven (3) – De supermarkt
Boodschappen doen met een (zeer) beperkt budget is een uitdaging geworden. Onze zoon heeft duidelijk heel andere etensprioriteiten dan ik. Dat wordt onderhandelen.
Emma’s nieuwe leven (2) – Mijn motivatie
Het begon jaren geleden met een ‘corrigerende tik’. Hij schoot uit. Het zou nooit meer voorkomen, zei hij. Maar op het moment dat ik de deur voorgoed sloot, kon ik alleen nog maar een coltrui dragen.
Emma’s nieuwe leven (1) – Even voorstellen
Onze nieuwe gastschrijfster Emma Breeder doet een boekje open over haar nieuwe leven, een heftige herstart na het absolute nulpunt bereikt te hebben.
Een alarmerende date
Mijn moeder had een date. En mijn zus wil dat ze, als oudere in haar uppie, een alarmketting gaat dragen. Na de date ziet mijn moeder het nut van die dingen wel in.