Ik was toch zo’n zelfstandige vrouw die het allemaal prima redde in d’r uppie? Toch? Hmm?
Emma’s nieuwe leven (3) – De supermarkt
Boodschappen doen met een (zeer) beperkt budget is een uitdaging geworden. Onze zoon heeft duidelijk heel andere etensprioriteiten dan ik. Dat wordt onderhandelen.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Emma’s nieuwe leven (2) – Mijn motivatie
Het begon jaren geleden met een ‘corrigerende tik’. Hij schoot uit. Het zou nooit meer voorkomen, zei hij. Maar op het moment dat ik de deur voorgoed sloot, kon ik alleen nog maar een coltrui dragen.
Emma’s nieuwe leven (1) – Even voorstellen
Onze nieuwe gastschrijfster Emma Breeder doet een boekje open over haar nieuwe leven, een heftige herstart na het absolute nulpunt bereikt te hebben.
Een alarmerende date
Mijn moeder had een date. En mijn zus wil dat ze, als oudere in haar uppie, een alarmketting gaat dragen. Na de date ziet mijn moeder het nut van die dingen wel in.
Papraatje (25) – Papraktisch
Vorige week moest hij 3 dagen achter elkaar naar de Gall en Gall rollateren, vertelt hij. Hij haalt namelijk slechts 1 fles per keer, want het is in zijn optiek ongepast om meer te kopen. Maar bij extreme dorst moet ie dan de volgende dag wéér op pad voor een liter huismerk.
Tafelgesprekken (7) – Puber in de penarie
Ze huilt tranen met tuiten. “Ik weet niet meer wat ik met mezelf moet. Ik ben raar. Waaróm denk ik die dingen? Waarom wil ik zo graag weten hoe die pijn voelt? Waarom wil ik überhaupt pijn voelen?”
Boerka. Probleem?
Ik hoorde de twee boerka’s dragende dames praten. Het waren jonge stemmen met een Eindhovens accent. Ik was geïntrigeerd. Waarom zouden die twee jonge meiden zich letterlijk afsluiten voor de buitenwereld?
Parkeerprivileges
Middels een bordje en een tekening op de vloer waren de vakken nogal stereotype weergegeven met een vader, moeder, kind én een kinderwagen. Ergo, het was mij duidelijk dat ik daar niet mocht parkeren. Ik heb geen gezin en moest dus maar verder zoeken naar een andere parkeerplek.
Mijn FEBO-scheiding
“Ah, een scheiding met wederzijds goedvinden, da’s weer eens wat anders! Ik doe normaal alleen maar vechtscheidingen. Maar jullie lijken me redelijk verstandig en niet al te vijandig naar elkaar toe, dus hatsjikidee, hier gaan we.” We grinniken wat. “Hoe wilt u het hebben? Roept u maar!”
Overbezorgde moeder? Nou en!
Minimaal eens in de twee weken hebben mijn dochter en ik een discussie over alleen in het donker naar huis fietsen. Ik vraag me dan ook regelmatig af of ik niet daadwerkelijk een té overbezorgde moeder ben.
Verhuizen naar het buitenland
Bijna per ongeluk heb ik een hele fijne week achter de rug. Mijn vriend ging verhuizen, van Amsterdam naar Assendelft. Naar het buitenland dus! Ik zag daar nogal tegenop, maar achteraf viel het best mee.
Schreeuw het uit! Nu mag het nog… (over de nieuwe #EU #auteursrechtenwet)
Vanaf 20 juni gaat het Europees Parlement beslissen over het afschaffen van de vrijheid van informatie. Dan gaan ze namelijk een besluit nemen over de hervorming van het auteursrecht. Daar valt ook het linken (!) naar andere inhoud op het web onder. Ja, echt. U wordt monddood gemaakt waar u bij staat.
Wat kan mij het schelen wat een ander daarvan vindt!
Hoe moet dat nu als je straks 70+ bent en je kijkt eens achterom naar je leven? Wie heb je dan een plezier gedaan door die mooie zomerdagen niet gewoon met jouw fluffy buik in je bikini aan het strand door te brengen? Weg met goede voornemens, weg met voldoen aan verwachtingen!
De dag dat mijn ‘chauffeur’ een rijles regelde
“Jou ken ik wel. Ik zie jou altijd fietsen met twee jongens toch?” Klopt. Dat ben ik. Ik fiets veel.
Niet geheel vrijwillig. Ik heb ‘gewoon’ geen rijbewijs. En dáár moet nu een eind aan komen… vindt mijn man.