Met een tempo van heb-ik-jou-daar lanceerde ik hem de wereld in. Daarbij heb ik zijn hoofd zelfs zo in de verdrukking geperst, dat hij er wekenlang uitzag als een ‘Conehead’. Dat was vandaag, 18 jaar geleden.
Emma’s nieuwe leven (19) – De eenzaamheid
Ik red het niet alleen. En dat gevoel van eenzaamheid, dát had ik niet ingecalculeerd. En dat gevoel dendert nu als een stampende stoomtrein mijn koninkrijk binnen. Vanuit wanhoop probeer ik contact te leggen. Met zomaar willekeurige mensen.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
(On)bereikbaar
Inmiddels ben ik – ondanks vergeten mobiel – veilig thuisgekomen. Geen autopech, geen ongeluk, geen telefoongemis, omdat ik per se op dat moment iemand moest bellen. Het kán dus, onbereikbaar zijn.
Emma’s nieuwe leven (11) – Kort lontje
Eigenlijk maakte de reden mij ook niet uit. Als het maar stopte. Maar dat deed het niet. En daarom moest ik weg. Weg van dat korte lontje van hem. Ik moest uitbreken. Weg uit deze vier muren van pijn.
Emma’s nieuwe leven (6) – Geldnood
Het werd al snel pijnlijk duidelijk dat ik geen besef van de waarde van geld had. Zonder na te denken kocht ik een leuk jurkje van een topdesigner. Met het schaamrood op mijn kaken bracht ik ’t ding weer terug.
Bye bye zelfstandige vrouw!
Ik was toch zo’n zelfstandige vrouw die het allemaal prima redde in d’r uppie? Toch? Hmm?
Emma’s nieuwe leven (3) – De supermarkt
Boodschappen doen met een (zeer) beperkt budget is een uitdaging geworden. Onze zoon heeft duidelijk heel andere etensprioriteiten dan ik. Dat wordt onderhandelen.
Emma’s nieuwe leven (2) – Mijn motivatie
Het begon jaren geleden met een ‘corrigerende tik’. Hij schoot uit. Het zou nooit meer voorkomen, zei hij. Maar op het moment dat ik de deur voorgoed sloot, kon ik alleen nog maar een coltrui dragen.
Emma’s nieuwe leven (1) – Even voorstellen
Onze nieuwe gastschrijfster Emma Breeder doet een boekje open over haar nieuwe leven, een heftige herstart na het absolute nulpunt bereikt te hebben.
Een alarmerende date
Mijn moeder had een date. En mijn zus wil dat ze, als oudere in haar uppie, een alarmketting gaat dragen. Na de date ziet mijn moeder het nut van die dingen wel in.
Papraatje (25) – Papraktisch
Vorige week moest hij 3 dagen achter elkaar naar de Gall en Gall rollateren, vertelt hij. Hij haalt namelijk slechts 1 fles per keer, want het is in zijn optiek ongepast om meer te kopen. Maar bij extreme dorst moet ie dan de volgende dag wéér op pad voor een liter huismerk.
Tafelgesprekken (7) – Puber in de penarie
Ze huilt tranen met tuiten. “Ik weet niet meer wat ik met mezelf moet. Ik ben raar. Waaróm denk ik die dingen? Waarom wil ik zo graag weten hoe die pijn voelt? Waarom wil ik überhaupt pijn voelen?”
Boerka. Probleem?
Ik hoorde de twee boerka’s dragende dames praten. Het waren jonge stemmen met een Eindhovens accent. Ik was geïntrigeerd. Waarom zouden die twee jonge meiden zich letterlijk afsluiten voor de buitenwereld?
Parkeerprivileges
Middels een bordje en een tekening op de vloer waren de vakken nogal stereotype weergegeven met een vader, moeder, kind én een kinderwagen. Ergo, het was mij duidelijk dat ik daar niet mocht parkeren. Ik heb geen gezin en moest dus maar verder zoeken naar een andere parkeerplek.
Mijn FEBO-scheiding
“Ah, een scheiding met wederzijds goedvinden, da’s weer eens wat anders! Ik doe normaal alleen maar vechtscheidingen. Maar jullie lijken me redelijk verstandig en niet al te vijandig naar elkaar toe, dus hatsjikidee, hier gaan we.” We grinniken wat. “Hoe wilt u het hebben? Roept u maar!”