Ik hoorde de twee boerka’s dragende dames praten. Het waren jonge stemmen met een Eindhovens accent. Ik was geïntrigeerd. Waarom zouden die twee jonge meiden zich letterlijk afsluiten voor de buitenwereld?
Parkeerprivileges
Middels een bordje en een tekening op de vloer waren de vakken nogal stereotype weergegeven met een vader, moeder, kind én een kinderwagen. Ergo, het was mij duidelijk dat ik daar niet mocht parkeren. Ik heb geen gezin en moest dus maar verder zoeken naar een andere parkeerplek.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Mijn FEBO-scheiding
“Ah, een scheiding met wederzijds goedvinden, da’s weer eens wat anders! Ik doe normaal alleen maar vechtscheidingen. Maar jullie lijken me redelijk verstandig en niet al te vijandig naar elkaar toe, dus hatsjikidee, hier gaan we.” We grinniken wat. “Hoe wilt u het hebben? Roept u maar!”
Overbezorgde moeder? Nou en!
Minimaal eens in de twee weken hebben mijn dochter en ik een discussie over alleen in het donker naar huis fietsen. Ik vraag me dan ook regelmatig af of ik niet daadwerkelijk een té overbezorgde moeder ben.
Verhuizen naar het buitenland
Bijna per ongeluk heb ik een hele fijne week achter de rug. Mijn vriend ging verhuizen, van Amsterdam naar Assendelft. Naar het buitenland dus! Ik zag daar nogal tegenop, maar achteraf viel het best mee.
Schreeuw het uit! Nu mag het nog… (over de nieuwe #EU #auteursrechtenwet)
Vanaf 20 juni gaat het Europees Parlement beslissen over het afschaffen van de vrijheid van informatie. Dan gaan ze namelijk een besluit nemen over de hervorming van het auteursrecht. Daar valt ook het linken (!) naar andere inhoud op het web onder. Ja, echt. U wordt monddood gemaakt waar u bij staat.
Wat kan mij het schelen wat een ander daarvan vindt!
Hoe moet dat nu als je straks 70+ bent en je kijkt eens achterom naar je leven? Wie heb je dan een plezier gedaan door die mooie zomerdagen niet gewoon met jouw fluffy buik in je bikini aan het strand door te brengen? Weg met goede voornemens, weg met voldoen aan verwachtingen!
De dag dat mijn ‘chauffeur’ een rijles regelde
“Jou ken ik wel. Ik zie jou altijd fietsen met twee jongens toch?” Klopt. Dat ben ik. Ik fiets veel.
Niet geheel vrijwillig. Ik heb ‘gewoon’ geen rijbewijs. En dáár moet nu een eind aan komen… vindt mijn man.
Niks Quote 500: Quiet 1,2 miljoen!
Met nog 3 euro op mijn betaalrekening maak ik me zorgen. Niet over mezelf, of over boodschappen; ik ben nu toch weer een paar dagen kinderloos. Ik eet wel ergens, no problem. Maar waar ik me zorgen over maak, is Sinterklaas. En dan vooral pakjesavond.
Screw you
Ik heb iets met schroeven. Of eigenlijk hebben zij iets tegen míj. Ik begrijp er niets van. Ik zet alles zelf in elkaar, maar als er schroeven aan te pas komen, word ik des duivels.
De fut is eruit (26)
Het huis is leeg. Zijn spullen zijn weg. De kinderen ook.
De stilte in huis valt haar zwaar.
#eenzaamheid
Verdwaald. De schuld van Google maps natuurlijk!
De bewuste vrijdag verliet ik op tijd mijn huis. Het adres ingevoerd in Google Maps (fietsroute). Ik fietste vol goede moed en heel veel zin die kant op. Een schitterende locatie, op 20 minuten fietsafstand, gelegen op een gigantisch landgoed.
Koopjeskoningin
Slecht voor het milieu, maar ik heb mijn ‘Nee dank je, we hebben alles al’-sticker van Loesje van de brievenbusklep afgepulkt. Ik vind het namelijk heerlijk om alle reclamefolders door te spitten om zo te bekijken waar ik mijn uitverkoopslag kan gaan.
Waarom je oordelen rustig naast je neer kunt leggen…
In onze huidige maatschappij overleef je inmiddels ook prima in je uppie. Je hebt helemaal geen groepsverbanden, geen kudde, geen sociale acceptatie meer nodig.
Dag zelfstandige vrouw
Ik was toch zo’n zelfstandige vrouw die het allemaal prima redde in d’r uppie? Toch?