Inmiddels zijn de elektrische fietsen helemaal ingeburgerd. Zelfs pubers hebben de cross-rossen omarmd, ondanks dat die dingen aanvankelijk toch best heel erg not cool waren. En natúúrlijk heb ik ook daar een mening over.
Fietsverhalen: Klabam! Klapband!
Verwachtingsvol zie ik hoe Meneer de Wielrenner zijn spierballen laat rollen. Hij heeft er zichtbaar moeite mee. Wat mij weer iets meer tevreden stemt. Hij pompt en pompt… Geniepig piept een bobbel binnenband door het rubber van de buitenband.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Fietsverhalen: De Wanhopige Wielrenner (een man en zijn lekke band)
De wanhopige wielrenner aanschouwt alles in volle verbijstering. Schichtig kijkt hij in het rond. Als er maar geen bekende langskomt; dan wordt hij de rest van zijn leven eraan herinnerd dat een vrouwelijke pseudo-wegenwacht zijn band verwisselde.
Stuurloos
Hersenspinsel. Eenzaam? Stuurloos? Overbelast? Wijn. Of zoiets.
Wegmisbruikers (deel 2)
Plaats een mens in of op een voertuig met een motor en er gebeurt iets onder de hersenpan. Dit kan een auto, een brommer of een elektrische fiets zijn, maar dus ook een scootmobiel. Over die laatste wil ik graag even in alle vrijheid losgaan, want ik ben géén fan.
Fietsverhalen: Karakteristieke koeien en een dralende dikkerd
Mijn respect voor koeien stijgt met de minuut. Alhoewel… bedenkelijk kijk ik naar de lege weg voor me. Leeg qua koeien, maar vól met flatsen. Kordaat gooi ik mijn fiets over mijn schouder en slalom tussen de verse vlaaien door. Dáár trap ik niet in!
Stijgend water
Vanwege het stijgende water moet ik hals over kop in mijn eentje mijn caravan evacueren. Dan strandt mijn auto op de toegangsweg naar het veldje. Terwijl ik de waterlanders voel opkomen, kijk ik naar beneden waar de donkere waterspiegel in hetzelfde tempo stijgt…
Wegmisbruikers (deel 1)
Als ik weer eens achter iemand zit die geen richting aangeeft en de gelegenheid is er, zoals een rood licht op een T-kruising, kriebelt het enorm. Het liefst stap ik dan uit, klop op het raam en vraag vriendelijk, doch dringend: “Waarom?”
Mooi weer
‘Vandaag is het mooi weer om kinderen voor te lezen,’ zegt ze, ‘en om sherry te drinken.’ Ze giechelt en duwt haar elleboog tegen me aan. Ik lach mijn tanden bloot. Wat een gezellig mens! En ik mag zomaar naast haar op de pont staan.
King of the Sloot
Ik gun ieder z’n sport en hobby en heb niets tegen wielrenners an sich. Maar die terroristen die groepsgewijs alle regels aan hun laars lappen, ben ik spuugzat. Wát een asociale agressievelingen.
Een bok schieten
Een lekke band op weg naar de disco. Een luide knal. Een foute film? Een afrekening? In ieder geval een spannend verhaal. Geheel gebaseerd op ware gebeurtenissen.
Scootmobiel says NO
Een hoop getoeter. Een auto midden op ’t kruispunt. Een bemondkapte bejaarde en een jonge knul die samen een bokkende scootmobiel naar de overkant sjorren. Valt er hier nog een karmapuntje te behalen?
Creatieve klusoplossingen
“Vrouwen kunnen óók klussen, hoor. Kijk maar eens naar ma; zij redt zich toch ook al jarenlang prima zonder jouw hulp?” Mam was al bijna 50, toen zij kort na hun scheiding besloot een aannemersbedrijf te beginnen om niet in de bijstand terecht te komen.
Hoge nood op het festival
Trap niet in die gezellige naam, Dixi, die klinkt als een vrolijke kleuter met twee staartjes, waarvan de puntjes op de ‘i’ ook nog eens lieflijke hartjes zijn. Ik geloof niet in een hel, maar áls die bestaat, zal die de geur hebben die rond deze mobiele toiletten hangt.
Costa del Achtertuin (All-in)
Langzaamaan begonnen wij dezelfde zombie-achtige trekjes te vertonen. Schuifelend naar het ontbijt, schuifelend naar de gereserveerde strandstoel, schuifelend naar de lunch, schuifelend naar het snackstandje. En ‘s avonds op de hakjes naar het buffet. Vakantie! Not.