Het ietwat kneuterige, dorpse leven staat me eigenlijk best aan. Afgelopen zondag was het eindelijk weer eens een beetje relaxed weer, en mijn lief vond het wel weer eens tijd voor een uitje (de rest van onze tijd brengen we vooral etend, seksend en netflixend door, wat ook heel lekker en gezellig is, maar wel een beetje bedompt op den duur). Op naar de jaarlijkse markt in Zaanse Schans dus. Toerist in eigen land uithangen, why not.
Een permanente tentoonstelling van natuurschoon
“Geen internet dus,” constateert mijn zoon teleurgesteld met zijn mobiel in zijn hand.
“Nee, geen internet. En je zult het misschien niet geloven, maar er staan hier boerderijen, die zelfs geen adres hebben. Omdat er op die plek geen straatnaam bestaat.”
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Uit het leven van een paprikachipssmokkelaar (2) – Zondagsrijder!
De meer dan potige politieman (een blonde!) wil graag mijn auto ‘durchchecken’. En mij en passant ook. Verbaal, welteverstaan. Ik stap uit en doe gedwee de kofferbak open.
Op jacht!
“Heb je al een voorkeur?” vraagt vriendlief. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Mijn gedachten gaan alle kanten op. Avondeten? Vakantie? Nieuwe tuintegels? Ik geef het op.
“Voorkeur? Voor wat?”
“Voor een boot natuurlijk!”
En dan krijg je een caravan cadeau (5) – Avontuurlijk?
Mijn zus vindt dat ik die caravan gewoon weer moet verkopen, want burgerlijk en totáál niet avontuurlijk. Maar dat kan ik niet, want ik heb ‘m van mam gekregen. Dan maar burgerlijk. Niks mis mee.
Erectie-idioot in de tram; toppunt van OV-viezigheden
Wat bezielt zo’n vent? En waarom zei ik niks? Waarom liet ik dit gewoon maar gebeuren? Ik weet het eigenlijk niet. Ik had geen zin om in de tram stennis te schoppen. Maar eigenlijk is het toch te zot voor woorden…
En dan krijg je een caravan cadeau (3) – dure hap, zo’n camping
“Dat heb je ook helemaal verkeerd aangepakt!” zegt mijn moeder resoluut. “Wij staan hier op de camping ieder jaar voor maar een tientje per nacht!”
“Dat kan wel wezen, maar bij jou is dan ook geen bal te doen! Behalve…” de rest slik ik wijselijk in.
En dan krijg je een caravan cadeau (2) – Mannenreparaties
“De fiets van Piet is kapot, en nu probeert Cor hem te maken. Alleen lukt ’t niet zo erg,” lacht ze.
“Wacht, ik app je even een foto!” Een moment later staar ik naar het achterwerk van Cor.
Voor de wind gaan
Ik leerde dat de rechteroever best aan je linkerhand kan liggen. Dat een roeiboot voorrang heeft op een motorboot. Rechts gaat niet altijd voor links en al helemaal niet wanneer je… Nou ja, in ieder geval zat ik er lekker in. #Vaarbewijs
Hoera, naar de camping!
Als ik eindelijk een leeg douchehok heb bereikt, duw ik de deur voorzichtig met één vinger open. Los van wat modder op de grond en de gebruikelijke haren in de afvoerput, valt het zo op het eerste gezicht mee. Opgelucht loop ik naar binnen.
Gekozen weg
Een weg kiezen om op een gekozen dag weg te gaan. Dat is in mijn ogen de meest dappere en sterke beslissing die een mens in (en over) zijn leven kan nemen. Gekozen weg. De laatste vonk van leven vliegt de donkere, onbekende, onophoudelijke, maar eeuwig verzachtende nacht in.
Op de brommer
‘Weet je,’ schreeuwde ik boven de muziek uit. ‘Vroeger was ik verliefd op je.’
‘Echt waar?’ schreeuwde hij terug.
Ik knikte. ‘Elke keer als ik een brommer hoorde, hoopte ik dat jij het was.’
En dan krijg je een caravan cadeau…
“Leuk zeg, heb je een nieuwe caravan gekocht?” vraag ik haar, terwijl ik naar buiten loop.
“Ja, mooi he? Van Marktplaats. Hij is trouwens niet voor mij. Hij is voor jou!”
“Voor míj? Ah, nee hè…,” sputter ik tegen.
Vrouwen die koffers pakken
In feite pakken wij vrouwen gewoon in wat maar enigszins mogelijk is. En wij pakken óók nog eens al datgene in, waarvan we denken dat de rest ’t toch weer zal vergeten, maar wél nodig zal hebben tijdens het verblijf. Zo zijn wij.
Brutus en Softie
Brutus, met al zijn fratsen, is een auto voor de liefhebber. Dat ben ik duidelijk niet. Dus: Brutus eruit of ik eruit! Een gevaarlijke en gewaagde mededeling aan een autofreak als mijn vriend.