De bestuurder ziet, als het goed is, nu een chaos van rode lampjes op zich afkomen. Voor het grote what-the-fuck?!?-effect draai ik rondjes en spring in de lucht. De auto gaat vol in de remmen. We worden gezien.
Het denkbeeldige gesprek (2) – opstijgen
Regelmatig voert onze gastblogster Lilian denkbeeldige gesprekken met haar overleden moeder. Die gesprekjes typt ze nu op, want ze zijn steeds weer bijzonder. Vandaag krijgt Lilian de zenuwen van een opstijgend vliegtuig.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Het einde van het Nederlandse landschap zoals we dat kennen is nabij
Wie dat nu weer bedacht heeft? De efficiency van zo’n verrekt zonnepaneel is gemiddeld maar zo’n 17%. En het werkelijke rendement – die lagere energiekosten – mag nog steeds een utopie heten. En ze zijn lelijk!!
Mijmeringen in de ochtend: wandelmeditatie
Een tijdje heb ik geprobeerd vriendschap met haar te sluiten. Maar we zaten totaal niet op dezelfde lijn. Ik kwam waarschijnlijk wat (te) “simpeltjes” over… #Mijmeringen tijdens de ochtendwandeling.
Pardon, mevrouw? Wáár moet ik heen?
“Dus bij de rotonde rechtsaf?” vroeg ze.
Ah, ik mocht weer.
“Ja. Bij de rotonde rechtsaf. En dan de eerste links”.
Ze deed haar mond open. Ik had me dan wel voorgenomen geduldig te zijn, maar ook ik heb mijn grenzen.
All inclusive vreten en zuipen in de Spaanse zon
Onze kamer grensde aan het terras, waar de Engelsen en Russen elkaar op standje ‘KENNELIJK STOKDOOF!!!’ toeschreeuwden. Tot diep in de nacht. En maar zuipen. En vreten. Wij deden de deur dicht en vermaakten ons maar weer met elkaar. Het was een topvakantie!
Laag Smombie, kijk omlaag Smombie!
Een onderzoek van de gloednieuwe mobile retailer AO Mobile heeft uitgewezen dat maar liefst 96% van de bevolking al eens hardhandig geconfronteerd werd (als in: ‘botste’) met een smombie; een sukkel (m/v) die te druk is met telefoonkoekeloeren om fatsoenlijk rechtuit en dóór te lopen.
E10? SuperPlus? Euro95? Auto ontploft?
Veel mensen zijn zich helemaal niet bewust van het E10-issue. Die tanken gewoon fijn Euro95-E10, nu de oude Euro95 met ‘maar’ 5% bio-ethanol er niet meer is. “Zal wel niet veel uitmaken, toch? En het is nog goedkoper ook.” Maar pas op; het maakt wél uit!!
En dan krijg je een caravan cadeau (11) – Loyaliteit
“Ach, soldaten zien er toch altijd een beetje ruig uit? Maar dit waren vooral mannen die elkaar wilden ontmoeten,” draaf ik nog even door, “zonder strategieën en zonder maskers. Die zich vanuit hun kracht en kwetsbaarheid wilden openen om contacten te leggen. Geen spoortje jaloezie, geen onderlinge afgunst. Kortom: loyaliteit!”
Lulverhaal over een OV-app, een stad en mensen kijken
Daar ben ik. In de binnenstad. Om er meteen weer achter te komen, waarom ik er zo goed als nooit kom: ik heb echt een pesthekel aan shoppen. Dus ik was snel klaar. Maar het is mooi weer; tijd voor ’t terras! Een lulverhaal blijft het.
En dan krijg je een caravan cadeau (8) – Chateau Wijnland
Ik ben zelf de meest praktische van het stel, al zeg ik het zelf. Ik voeg meestal de daad bij het woord, voordat er überhaupt een woord gevallen is. In dit geval draai ik maar eens flink aan de verbindingsstekker.
Alwéér een gratis caravan voor mij! (caravanfraudetruc)
Keurige man, die Kees, zo op de foto te zien. Nette scheiding in zijn haar. “Ik wil de betaling alvast geregeld hebben, voordat U op vakantie gaat. Dan hebben wij tenminste zekerheid,” lees ik eronder. “Heeft U zelf ook ING?” dringt hij aan.
Kneuterig
Het ietwat kneuterige, dorpse leven staat me eigenlijk best aan. Afgelopen zondag was het eindelijk weer eens een beetje relaxed weer, en mijn lief vond het wel weer eens tijd voor een uitje (de rest van onze tijd brengen we vooral etend, seksend en netflixend door, wat ook heel lekker en gezellig is, maar wel een beetje bedompt op den duur). Op naar de jaarlijkse markt in Zaanse Schans dus. Toerist in eigen land uithangen, why not.
Een permanente tentoonstelling van natuurschoon
“Geen internet dus,” constateert mijn zoon teleurgesteld met zijn mobiel in zijn hand.
“Nee, geen internet. En je zult het misschien niet geloven, maar er staan hier boerderijen, die zelfs geen adres hebben. Omdat er op die plek geen straatnaam bestaat.”
Uit het leven van een paprikachipssmokkelaar (2) – Zondagsrijder!
De meer dan potige politieman (een blonde!) wil graag mijn auto ‘durchchecken’. En mij en passant ook. Verbaal, welteverstaan. Ik stap uit en doe gedwee de kofferbak open.