Wat je wél moet leren,” vervolg ik onverstoorbaar, “is accepteren dat sommige situaties niet te veranderen zijn. Je moet je erbij neerleggen dat niet alles altijd gaat zoals jij wilt. Dat is namelijk óók volwassen worden. Want nu heb je je compleet uit de baan laten werpen door een kleinigheid.”
Autotechnologie-testdagen: nog steeds een mannenwereld
Ergens vind ik het enorm teleurstellend dat de autowereld nog altijd zo’n ontzettend ‘mannending’ is. De paar vrouwen die er zijn, kijken op een afstandje bewonderend naar hun rondscheurende eega of komen dus enkel en alleen voor de elektrische fietsen.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Click & Collect (Deel 12) – Vakantie is…. dé relatietest
Na de vakantie met mijn kinderen ging ik nog kamperen met mijn Click&Collect vriend Jack. De ultieme relatietest! Vooral met een vergeetachtige bagage-chaoot als ik. Dan moet je van goeden huize komen om kalm te blijven.
Misselijke vent
Misselijk. Overgeven in een veldje. Twee heftig zoenende zuignappen. En een misselijke vent die me enkel uitlacht en niet even helpt of zelfs maar meeleeft. Soms wil ik dan gewoon overal overheen rijden.
Volksverhuizing (Glamperen vs. Kramperen)
Ik ga graag ‘groots’ op vakantie. Een soort van anti-minimalisme, met een aanhanger als schuur voor alle reservespullen die ik meezeul. Zeer profijtelijk voor alle mede-kampeerders.
Don Quichot (deel 1)
Onze scooter a.k.a. snorfiets werd afgekeurd, herkeurd, goedgekeurd, afgekeurd en niemand kan zeggen waarom. In ieder geval komt “Mea culpa” niet voor in het vocabulaire van de instanties.
Click & collect (deel 8) – Mijn shitty toiletfobie
Rond kwart over twee, als ik hoor dat hij in slaap valt, lig ik doodmoe, maar toch klaarwakker naar het plafond te staren. Ik moet ontzettend poepen. Ik sluip naar het toilet, maar mijn sluitspier zit op slot. Finaal op standje “dit-is-NIET-mijn-badkamer!” geschoten. Kak.
Pliessie
“In een zonnig humeur vandaag, zo te zien?” vraagt de agent. Mijn humeur is helemaal niet zonnig, maar schuldbewust. Maar dat kan hij niet weten. Ik vraag hem voor de zekerheid alvast of je ook een boete kunt krijgen voor een verkeersfout die je nog niet hebt begaan. Better safe then sorry, nietwaar?
Prikkels
Ik weet dat de wereld vaak heftig bij me binnenkomt, kleuren, klanken, emoties en sferen, the good and the bad. Soms ben ik daardoor snel moe en me trek ik me terug. Op andere dagen voedt het me juist, loop ik over van inspiratie en krijg ik de glimlach niet van m’n kop. Vandaag was een mengeling van beide.
De smerige snol
‘Oké, blijf daar vooral staan,’ en draaide me om. In mezelf foeterde ik: seniele snotneus, blonde blaaskaak, smerige snol. Ik vind dat ik best fantastisch kan schelden. Dat leer je vanzelf wanneer je opgroeit in ‘Rotterdram’. Maar hardop doe ik het dus nooit (meer). Wel heb ik een vreselijk karakter.
Ik ga op vakantie en neem mee…
Voor me loopt een man het Gallo-Romeinse pad op. Ik vraag hem of dit de juiste route is. Hij knikt en blijft de weg naar boven regelmatig op me wachten als ik achterblijf. Hij is erg aardig en geeft wat uitleg. De donkere stem past perfect bij zijn uiterlijk.
Strontvlieg op de weg
Drie meter verder stopt de auto bij de provinciale weg. Het is er eentje van het type ‘Met Enige Rijlessen Controleert Elke Dwaas Een Slagschip’. “Heeft u poep in uw ogen? Teveel moeite om uw voet éven op die rem te zetten? Dan had die eend tenminste nog geleefd!”
Fietsverhalen: Geestdrift
‘Ik ben lid van een kerkelijke gemeente,’ vertrouwt de man me toe, ‘en fotografeer evangelische elementen in het landschap.’
Nou, dan staan wij hier op een uitgelezen locatie! Op de brug voor ons staat met witgekalkte letters: “Anno 2009. Jezus vergeeft en geneest.”
Er zijn geen vreemden, alleen vrienden die je nog niet ontmoet hebt
We zijn een paar dagen in Engeland. In een bijzonder plaatsje in het zuidwesten. Mijn tweede thuis; ik ben er nu al voor de elfde keer. En zoals het in dit plaatsje is, zó zou de hele wereld moeten zijn!
Avonturiers (zoals ik), die ongezien een caravan kopen
“Dus de vorige eigenaar had verzwegen dat die caravan eigenlijk zo lek als een mandje is? Wat een vuile pleurisstreek!” De potentiële koper van mijn miskoopcaravan prikt met een vinger dwars door het kleddernatte, poreuze plafond. Lek(ker dan)…