“Hé lang niet gezien! Zeker niet op vakantie geweest afgelopen zomer?” Oh, jawel hoor. Naar een plek die alle wensen vervult. Door een app uitgezocht. Gewoon om de hoek.
Een vreselijk gehucht, ruimte en rust
“Ik snap echt niet waarom je ooit in zo’n vreselijk gehucht bent gaan wonen… Achteraf bekeken, had je beter in Rotterdam kunnen blijven.” Mijn moeder vindt mijn woonplek maar niks.
Juist wél met vreemde mannen meegaan!
Rustig maar, zeg ik tegen mijn bijna hyperventilerende zelf, ik ga dit gewoon halen. Denk ik. Hoop ik. Want dat moet. Alles komt altijd goed. Toch? Ja.
In de ban van de ommetjes
Ik maakte ook eens een ommetje. Maar ik heb geen hond, geen baby én een bloedhekel aan joggen, dus ik voelde me nogal – eh – opvallend. Nou ja, zoals de rechtgeaarde Oostenrijker zegt: “Augen zu und durch.”
Kennismaken met BDSM (2)
Bij elke nietsvermoedende wandelaar die zijn hondje uitliet, dacht ik: zou HIJ het zijn? Mijn hoerige look kon me niet eens meer deren. De blikken die ik kreeg, nam ik voor lief.
(On)bereikbaar
Inmiddels ben ik – ondanks vergeten mobiel – veilig thuisgekomen. Geen autopech, geen ongeluk, geen telefoongemis, omdat ik per se op dat moment iemand moest bellen. Het kán dus, onbereikbaar zijn.
Podcasts om te smullen
Nee mensen, ik kijk níét heel de dag naar RealLife tv. Echt niet. Ik heb een leven, oké? Ik werk, ik kook en ik wandel. En tijdens dat wandelen luister ik graag naar podcasts. Podcasts zijn tof.
Fluiten naar die 1,5 meter maatregel
Corona-veilig kamperen is helemaal niet zo makkelijk; zo’n camping zo dichtbij heeft toch ook wel nadelen. Tegen het einde van de middag heeft de spontaan uitgebroken druppelinfectie zich om me heen in de campingstoeltjes genesteld.
Een (halve) dag uit het leven van een mislukte vrouw (2)
Ik zie een oudere man hevig geïrriteerd gebaren. Iets met ‘Doorrijden, trut!’ Waarop ik hardop denk: “Als je een béétje kunt rijden, had je er makkelijk langs gekund, zak!” Toch zet ik mijn bolide maar weer in beweging. Geen zin in verdere confrontaties.
Snottebel
Ik fiets terug. Toch eerst maar eens kijken of ie echt slaapt.
Ik kuch. Geen reactie. Opmerkelijk in Corona-tijden.
KUCHE UCHE!! Nog steeds geen reactie. Héél verdacht.
Papraatje (30) – De Vrijheidsprijs
“Enne… waarom is die croma-griep tege same?” wil Pa, na veel gepeins, weten. Hij draait de boel om, maar zó kan je er natuurlijk ook naar kijken. “Dat is volgens de regering beter voor onze veiligheid,” leg ik uit. “Wat een onzin! Ik vertrouw het voor geen meter,” briest hij.
De Corona Kronieken (10) – Heel blij: eindelijk uit de Corona-rij! (deel 3)
Ik moest naar het gemeentehuis om mijn bewijs voor inschrijving aan te laten passen. Fluitje van een cent, zou je toch denken? Haha!! Deel 3 van mijn avonturen in de corona-wachtrij. But: I made it!!
De Corona Kronieken (9) – Nog steeds niet blij in de Corona-rij (deel 2)
Ik moest naar het gemeentehuis om mijn bewijs voor inschrijving aan te laten passen. Fluitje van een cent, zou je toch denken? Haha!! Deel 2 van mijn avonturen in de corona-wachtrij.
De Corona Kronieken (8) – Niet blij in de Corona-rij (deel 1)
Ik moest naar het gemeentehuis om mijn bewijs voor inschrijving aan te laten passen. Fluitje van een cent, zou je toch denken? Niet dus. In tijden van Corona is alles anders. Dus óók in de rij staan voor burgerzaken.
Coronaal boodschappen doen
Een blik op andere karren leert mij dat bier van overlevingsbelang is. Heeft iemand misschien terloops gezegd dat dat helpt tegen corona? De kratten zijn niet aan te slepen. Bier is blijkbaar het nieuwe toiletpapier.