Vroeger maakte ik geweldige journals met foto’s van mijn dochters. Maar tegenwoordig behoort alle spontaniteit in het verleden. Niets is nog echt. De lol is er zo wel vanaf.
De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest
Als hypochonder probeerde mijn vader op alle mogelijk manieren zijn angst voor ernstige ziekten te beheersen. Tot hij écht ziek werd. Toen was de angst ineens weg.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Examen klaar = Empty nest…
Ik bracht mijn zo goed als volwassen zoon naar zijn examenfeest. Natuurlijk gaf ik hem geen afscheidskus, maar zwaaide en liep door. Eenmaal terug in de auto overviel me een totale leegte. Is dit nu dat empty nest gevoel?
Sneeuwvlokjesgeneuzel
Gisteren las ik dit bericht, over “time-in in plaats van time-out bij driftige kinderen”. Ik kreeg meteen een allergische reactie. Vooral door zinnen als deze: “Op het moment dat het kind zo hoog in emoties en stress zit gaat deze boodschap waarschijnlijk toch niet landen.”
De wachtkamer van McDreamy
“Mocht de pijn aanhouden, of mocht u het niet helemaal vertrouwen,” gaat McDreamy verder, “dan kunt u gerust weer even bellen.” Oh, die pijn houdt vást nog wel even aan, denk ik verrukt. Ik glimlach nog maar eens op mijn allerliefst.
Van Moederdag naar Dag Moeder?
Moederdag. De dag dat je je moeder viert. De allerliefste, allerleukste en allerbeste. En dat doe ik dit jaar, meer dan ooit tevoren. Want wie weet hoe anders, hoe leeg en verdrietig, de volgende mogelijk zal zijn…
David [kort verhaal – 4 mei]
‘Zorgt u alstublieft voor hem,’ smeekt de vrouw. Ze loopt alweer weg. Haar benen lijken op dunne stokken. Ze kijkt nog even keer achterom. ‘Zorg goed voor hem!’ roept ze nogmaals huilend. ‘Hij heet David.’ En iets zachter: ‘Hij is een Joodse baby…’
Het Anti-sloof offensief
Na jaren van klagen, boos worden, smeken, dreigen en belonen, heb ik het “huishouden” als zodanig opgegeven. Nu mieter ik alles gewoon vanaf de drempel hun slaapkamers in en trek de deur dicht. Klaar!
Loslaten voor helikoptermoeders
Dochter (16) ging voor het eerst naar een mega partyclub ergens in de middle of nowhere. Het gevolg: een hormonaal gestoorde moeder die geen oog dicht deed en smachtte naar levenstekens.
Goud! Vissen!
“Mama, wij willen weer een hond…”
“Nee.”
“Wij zullen hem ook verzorgen en uitlaten en zo.”
“Nee.”
“Maar als wij dan zelf meebetalen van ons zakgeld?”
“NEE. Einde discussie.”
Worstcasescenario
Geregeld vraag ik me af waar ’t naartoe gaat. Als ik het aan vrienden vraag, varieert het antwoord daarop van ‘niks aan de hand’ tot ‘het einde van de wereld’ – en alles wat daartussen zit. Daarom dacht ik afgelopen week eens na over wat voor mij het absolute worstcasescenario zou zijn…
Best fijn, die quarantaine – wij blijven positief!
Samen met je dochter in quarantaine, helegaar zo slecht nog niet. Als je niet al te ziek bent, natuurlijk. Eten bestellen, oude films kijken, kletsen, haren kroelen én knuffelen! Mag van mij best nog even duren!
Monday, Monday
Hersenen om half 7 ’s ochtends aanzwengelen na twee weken vakantie, het lukt me niet. Maar het is weer een gewone maandag, dus het moet. Die Mamas & Papas snapten er destijds niks van. Die waren volgens mij helemaal geen ouders. Anders hadden ze wel “Monday, Monday, NO good to me” gezongen.
Sinterklaas is kapot
De Nederlandse ‘sinterklaastraditie’ loopt op zijn eind. Geen grootse intochten, dansend en strooigoed graaiend volk of knusse familiefeesten meer. Het enthousiasme is weg. Daarom hebben we hier thuis Sinterklaas maar omgedoopt tot “Kerststart”. Met een hoop lichtjes. En gourmetten.
De week van het couveusekind – Van pak suiker naar puber
Twee maanden te vroeg kwam hij ter wereld. Een spannende tijd volgde. Maar het werd een verhaal met een happy end! Deze week extra aandacht en liefde voor al die couveusekanjers en hun ouders.