Een medewerker van de kinderbescherming voegt hieraan toe: “Ongelooflijk dat er anno 2019 nog ouders zijn die dit hun kinderen aandoen. Een schande is het. Ja toch, niet dan?” Een agente, die duidelijk aangedaan was, gaf als commentaar: “Ik vind dat deze ouders voor grove nalatigheid moeten worden aangeklaagd… Dat vindt u toch ook, neem ik aan?
Geloof jij nog in speelgoedsprookjes?
Ouders selecteren graag op basis van pedagogische en ontwikkelingsperspectieven het juiste speelgoed voor hun kind. Maar het valt niet mee om het meest geschikte speelgoed te kiezen.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Herenbezoek
Ik trek mij discreet terug op mijn werkplek boven; de jeugd gaat Netflixen. Als ik naar beneden sluip om wat te drinken te halen, zie ik dat ze uitgebreid liggen te loungen. Biertje in de hand, zijn hoofd op haar schoot. Ze kroelt zijn haren. Oh oh…
En dan krijg je een caravan cadeau (11) – Loyaliteit
“Ach, soldaten zien er toch altijd een beetje ruig uit? Maar dit waren vooral mannen die elkaar wilden ontmoeten,” draaf ik nog even door, “zonder strategieën en zonder maskers. Die zich vanuit hun kracht en kwetsbaarheid wilden openen om contacten te leggen. Geen spoortje jaloezie, geen onderlinge afgunst. Kortom: loyaliteit!”
En dan krijg je een caravan cadeau (10) – Teambuilding!
Als ik op de camping arriveer, hebben mijn ex en zijn vriendin mijn caravan al op de goede plek gezet. Gezellig keuvelend vertrekken zij weer naar huis. Vanuit mijn ooghoeken meen ik nog nét een high-five te zien. En daar sta ik dan. Moederziel alleen in het grote, verlaten bos.
Malaysia truly Asia (4) – Niks Malaysia. Malhasia!
Ik tuur de straat in. Door de haze heen kan ik nog net de huizen aan de overkant zien. De haze is iets waar je liever niet in zit. En toch zitten we er al ruim drie weken tot over onze oren in. Happy Malhasia Day!
Over bejaardentehuizen en houdbaarheidsdatums
Vroeger ging je naar de huisarts, die zorgde ervoor dat je nog een gezellige oude dag in het bejaardentehuis had. Sommige ouwetjes bloeiden daar helemaal op. Er ontstonden nieuwe vriendschappen, soms zelfs een nieuwe relatie. Maar nu is dat dus anders…
Ik denk dat ik al 64 jaar van jou hou
Aan een andere tafel vertelt een vrouw haar eigen man dat ze al 64 jaar getrouwd zijn.
“Al 64 jaar?”
“Ja. Lang hè?”
“Nou! En ik denk dat ik ook al zo lang van jou hou.”
En dan krijg je een caravan cadeau (8) – Chateau Wijnland
Ik ben zelf de meest praktische van het stel, al zeg ik het zelf. Ik voeg meestal de daad bij het woord, voordat er überhaupt een woord gevallen is. In dit geval draai ik maar eens flink aan de verbindingsstekker.
Papraatje (20) – Ratjetoe
“Ik ben geen belmens,” verklaart hij humeurig, “belle doe ik alléén as het echt nodig is; niet voor een lulpraatje.” Bij deze mededeling kijkt hij mij doordringend aan. “En ik heb nou eenmaal de pest aan lulpraatjes.”
Een permanente tentoonstelling van natuurschoon
“Geen internet dus,” constateert mijn zoon teleurgesteld met zijn mobiel in zijn hand.
“Nee, geen internet. En je zult het misschien niet geloven, maar er staan hier boerderijen, die zelfs geen adres hebben. Omdat er op die plek geen straatnaam bestaat.”
Heel even weer terug naar toen, kan dat?
Dat gevoel van rijkdom door iets kleins is weggevallen. Er is genoeg, alles altijd in overvloed. Snoep trek je gewoon uit de kast. Een euro kun je soms gewoon verliezen. We zijn rijker dan we ooit waren. En toch voel ik me zo vaak armer dan toen.
Papraatje (19) – Vruchteloos
Morgen is hij vermoedelijk weer vergeten dat hij een fruitliefhebber is en binnen een week is de boel rot en beschimmeld en sterft het in huis van de vliegjes, die dan vervolgens met harde hand en krant bestreden moeten worden.
Tafelgesprekken (5) – Onbeleefde meute
“Wat heeft jou ineens gebeten?” Het is namelijk nogal een uitbarsting voor zijn doen. “Niks. Ik vind het gewoon raar. De bediening in het pizzarestaurant waar ik vanmiddag met de jongens van de klas was, doet altijd ook alsof zíj de koningen zijn in plaats van wij klanten.
Papraatje (18) – Vieze Lieze
Op de salontafel ligt een tube zalf, verbandmateriaal en een doos met witlatex handschoenen. Waarvoor die zijn? Hij wijst wat achteloos en vaag kruiswaarts. De binnentredende zuster, die met de gemene kuiten, werpt me vanuit het keukentje een zorgelijke blik toe.