“Ben je vandaag alleen?” vraagt ze. “Ik bedoel, omdat je maar één frietje bestelt?” “Nee hoor, mijn kinderen zijn gewoon thuis. Maar ze eten tegenwoordig liever gezond. Vroeger, toen ze nog klein waren, waren ze gek op patat. Maar tegenwoordig compenseren ze die aangebrachte milieuschade met klimaatkanjers.”
Moederdag-kater
Om half 11 is mijn pensum aan vastenuren wel bereikt en heb ik berenhonger. Maar het pubervolk ligt nog steeds te pitten. Met dat ontbijt op bed wordt het niks meer, maar dat had ik ook niet verwacht. En daarnaast is ’t maar goed ook, gezien het – op dit moment – gevolgde dieet.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
De mazzel met je mazelen
Boetes, uitsluting van kinderdagverblijf en school, het gaat mij allemaal nog niet ver genoeg. Het wordt tijd dat deze groep mensen ook als aparte groep wordt behandeld. #antivaxxers
Nazaat
Gisteren zag ik de korte documentaire “Het zaad van Karbaat”. Over een arts die zich had gespecialiseerd in kunstmatige inseminatie met donorzaad en daarbij, gulhartig als hij nu eenmaal was, vermoedelijk daarbij zijn eigen zaad niet schuwde.
Malaysia, truly Asia (2) – Een eilandje voor moeder(dag)
Ik heb weinig trek in het teruggeven van die btw. Die heb ik allang besteed aan een grote partij overheerlijke goud-bubbelende champagne die hier toevallig vorige week bijzonder goedkoop werd aangeboden via Facebook. Het is werkelijk ongelooflijk hoeveel hier in Maleisië van de vrachtwagen afvalt.
Koffie voor Moederdag
Zelfgemaakte knutsels voor Moederdag. Tóch altijd beter dan een asbak of een koffiebeker.
Andere genen, graag!
“Mam, ben ik eigenlijk te vroeg of te laat geboren?” Zondags ontbijt, een jaar of vijf geleden. Mét gesprek, zoals gebruikelijk. “Je bent precíes op het goede moment geboren, lieffie.”
Slapen in een hotel met nul sterren
Ik loop er vlak achter en probeer niet over de lege bierflesjes te struikelen. “Ach het valt best mee, je ziet hier geen vreemde figuren.” “Mam, het is een youth hostel… Dat JIJ hier bent, dát is pas vreemd!” “Het is hier een plek voor weird people, dus ik pas hier prima,” verdedig ik mezelf.
Papraatje (14) – Pest aan praatjes
Beiden zitten ze eenzaam te wezen achter hun eigen voordeur, doch wanneer ze het wagen die van de ander te passeren, zouden de overige praatgrage, bemoeizuchtige en zelfs kwaaddenkende tena-ladies wel eens wat kunnen denken, vinden en zeggen. En dan?
Literatuur in het voortgezet onderwijs loopt een blauwtje
Nadat ik 3 jaar lang was opgezadeld met veel taaie grammatica, saaie spelling en ingewikkelde tekstanalyses, sprak mijn docent Nederlands eindelijk een taal waarvan ik als 16 jarige meteen op het puntje van mijn stoel ging zitten. Deze taal had een naam, vertelde hij. Ze luisterde naar de naam ‘literatuur’.
Papraatje (13) – Schijt an
“Er zijn erbij, waarbij ik een zekere arrogantie voel. Die op een manier met me omgaan dat ik denk: Barst! En dat laat ik ze dan voelen ook,” vervolgt hij, met trotse tevredenheid over eigen handelen. “Ze hebbe er dan wel voor geleerd, maar ze hoeve mij niks te vertelle!” beslist hij fel, terwijl hij rood aanloopt.
“buhuh” kopen
Beha kopen met dochter. En ik ben met stomheid geslagen. Wat is er met de beha-industrie gebeurd? Waarom moeten er werkelijk bij ELKE bustehouder vergrotende maatregelen getroffen worden? Is een gewone cupmaat niet langer goed genoeg? Schamen pubers zich nu ook al als ze een simpele en geheel normale B- of C-cup hebben?
Papraatje (12) – Man van staal
“In het ziekenhuis zeiden ze dat ik geen staal meer in me lijf had,” verkondigt hij plots, met een stalen gezicht.
“Geen staal?” Het enige waaraan ik nu kan denken, is zijn kunstknie en waar die dan gebleven kan zijn. Of aan de resterende granaatscherven, die sinds het bombardement van Rotterdam nog in zijn benen dolen.
F*ck mijn verleden!
Sommigen zeggen dat alles in je leven een keuze is. Dat geloof ik niet. Ik geloof wel in keuzes maken in hoe je omgaat met wat je overkomt. Fuck mijn verleden. Mijn leven is nu.
Papraatje (11) – De armoede
Ja, hij zit klaar om naar het ziekenhuis te gaan, verneem ik telefonisch. Waarom? Dat weet hij niet. Maar de huisarts heeft gezegd dat het moest, dus dan zal het wel goed zijn. “Die vent hep ervoor geleerd, dus ik bemoei me eige er niet mee,” roept hij.