Intens tevreden kijkt hij een tijdje uit het raam naar de wuivende, kale boomtoppen, blij dat niemand aan z’n portemonnee kan komen. Dan betrekt zijn gezicht en hoor ik een diepe zucht. “Toch wou ik dat ze bij me terugkwam…”
Tafelgesprekken (8) – Kopje thee dan maar?
Hij houdt – bijna vermanend – een relatief dun boekwerkje met de titel Kid Cooperation voor mijn neus en begint voor te lezen. “To make children understand who is in charge…” “Precies. Héél belangrijk dat kinderen dat weten,” grinnik ik. “Ikke ben in charge. Jullie doen wat ik zeg. Zo werkt dat.”
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
De Corona Kronieken (1) – One week into ‘lockdown’. Structuur, please!!
Dag 3 was de ik-blijf-in-bed-dag. De bekijk-het-met-je-sores-dag. De zeik-niet-klep-dicht-en-laat-me-met-rust-dag. Prima. Ook voor mij wel even lekker rustig. Dag 4 en 5 waren echter niet veel anders. En nu? Nu glijden we heel langzaam af naar de huishoudelijke chaos.
Het is zó stil in huis…
De zon trekt langzaam haar baan door de lucht. Uit de radio klinkt en de tonen van La Bohème. Het kopje koffie naast haar is koud geworden. Het huis, waar zij met haar 94 jaren nog steeds zelfstandig woont, is leeg. En heel erg stil.
Papraatje (27) Coronacoma
Dagelijks is hij druk doende – in vermoedelijk comateuze toestand – met het volgen van het journaal. Want er schijnt wat bijzonders aan de hand te zijn, waar hij het fijne van wil weten. En daarmee is de Coronacomakous af.
Betrapt!
Onderzoekend kijkt ze me aan. ‘Wat zit jij raar,’ zegt ze met een achterdochtige blik. ‘Raar, hoezo? Wil je wat drinken?’ vraag ik. Foute vraag, want hoe moet dat dan in vredesnaam met dat boek waar ik bovenop zit? Kan ze niet gewoon even naar de wc gaan?
A Handmaid’s Tale meets Maleficent in Mother’s Blessing
Een nieuwe trend onder hoogzwangeren: de “Mother’s Blessing”. Een soort van ‘Handmaid’s Tale meets Maleficent’. Ik begrijp nu dat mannen ons vrouwen maar vreemde wezens vinden.
Prinsessenwensen
Nadat ze zichzelf tot prinses verkozen en alle resterende Playmobil poppetjes nog eens nauwkeurig bekeken had, kwam ze tot de conclusie dat de poetsvrouw toch eigenlijk wel het meeste op mama leek.
Papraatje (25) – Papraktisch
Vorige week moest hij 3 dagen achter elkaar naar de Gall en Gall rollateren, vertelt hij. Hij haalt namelijk slechts 1 fles per keer, want het is in zijn optiek ongepast om meer te kopen. Maar bij extreme dorst moet ie dan de volgende dag wéér op pad voor een liter huismerk.
Mama-cool is nog lang niet cool
Tijdens het uitmesten van mijn kledingkast aast dochter op ‘baggy’ kledingstukken. En word ik mij er pijnlijk van bewust dat “cool” nog lang niet cool is…
Papraatje (24) – Held op sokken
De nieuwe werkster bevalt hem niet. Niet omdat ze niet goed poetst, maar omdat ze niet goed praat; de conversatie beperkt zich tot praktische zaken, zoals het op orde brengen van zijn enigszins verslonsde huishouden. En die propere praat zint hem in het geheel niet.
Oudejaarsavond 1984 (Vuurwerkverbodsdiscussie)
Het nieuwe jaar is al dik twee weken oud, maar de discussie over het vuurwerk levendiger dan ooit. Als deze resulteert in een verbod, dan heb ik daar begrip voor. Maar ik wíl het niet!
Zo groot… zoals het hoort
Gisteren kwam hij hier eten. En at als een bootwerker. Vannacht sliep hij hier. Onder mijn dak. Bij haar in haar meisjesbed.
Alles ging goed. Natúúrlijk ging alles goed. En het bleef rustig. Ze zouden niet anders durven.
Romantiek ten top (La vie en rose)
“Je mag dan inderdaad wel overal de weg kunnen vinden, maar je bent tussendoor toch maar mooi op de verkeerde heuvels geklommen… Misschien wilde je onbewust eens een ander uitzicht?”
Nijdig nam ik een slok van mijn bittere therapeutenthee zonder suiker.
Nieuwjaarswens
Uit de Eiffeltoren vielen duizenden sterren. “Zal ik een ster voor je vangen?” stelde mijn lief voor. “Dan wens ik dat ik altijd bij jou zal blijven.” We zeiden niets en keken tegelijkertijd naar het kindje op de nog warme motorkap. En wisten dat we hetzelfde wensten.