Hersenen om half 7 ’s ochtends aanzwengelen na twee weken vakantie, het lukt me niet. Maar het is weer een gewone maandag, dus het moet. Die Mamas & Papas snapten er destijds niks van. Die waren volgens mij helemaal geen ouders. Anders hadden ze wel “Monday, Monday, NO good to me” gezongen.
De week van het couveusekind – Van pak suiker naar puber
Twee maanden te vroeg kwam hij ter wereld. Een spannende tijd volgde. Maar het werd een verhaal met een happy end! Deze week extra aandacht en liefde voor al die couveusekanjers en hun ouders.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Stufi
Sneeuwvlokjes en studeren, dat gaat niet lekker samen. Sneeuwvlokjes en schulden maken blijkbaar wel. Met nul eigen verantwoordelijkheid; alles is altijd de schuld van iets of iemand anders.
Steeds weer hetzelfde logische liedje
Door al die opgelegde solidariteit worden de individualiteit, de eigen wil en eigen opvattingen, de eigen identiteitsvorming van jongs af aan in de kiem gesmoord. De huidige generatie jongeren is er eentje van terughoudendheid, van sociale conformiteit.
Het leven van Emma (Afl. 76) – Boeien, mam
“Nee, ik ben nog nooit eerder op een vrouw verliefd geweest. Ja, ik ben gelukkig nu. Nee, ik zou mezelf niet per definitie lesbisch willen noemen.” Alle vragen heb ik in mijn hoofd al duizenden keren beantwoord. Maar meneer zegt alleen maar: “Boeien, mam.”
Twitterkids (#jekrijgterzoveelvoorterug!)
Van die ouders die een getekend lucifermannetje delen alsof ze de nieuwe Rembrandt hebben gebaard, wier kinderen zonder uitzondering hoogbegaafd zijn en op hun twaalfde al geselecteerd voor Jong Oranje, in welke tak van sport dan ook. #twitterkids
“Mama, help mij?”
Wat is dit voor manier van omgaan met pubers? Zijn ze daar het pedagogische spoor echt compleet bijster? Dreigen met een zittenblijfjaar en zelfs met van school gestuurd worden, voor een (1!!) uurtje spijbelen? Dit vergeet mijn dochter haar leven lang niet meer.
Het leven van Emma Breeder (64) – Mijn paarse Buddy Vedder
Mijn paarse Buddy Vedder, zo noem ik de vibrator die ik van mijn vriendin heb gekregen. Gewoon, omdat ik Buddy wel een lekker snoepje vind. Jong, maar vitaal. Beweeglijk ook, als je zijn dance moves mag geloven.
Een bok schieten
Een lekke band op weg naar de disco. Een luide knal. Een foute film? Een afrekening? In ieder geval een spannend verhaal. Geheel gebaseerd op ware gebeurtenissen.
Buitengewoon treurige verhalen over trieste mislukkingen (3) – Eerste kus tragedies
Hij hing met z’n knokige armpjes om mijn schouders en bewoog zijn kinderlipjes in de richting van mijn gezicht. Ik was absoluut geen agressief meisje, maar op dat moment heb ik met een gebald kindervuistje op zijn gezicht getimmerd.
Bang voor de coronapolitie
Ik was een beetje geschokt. Niet over die get-together. Wel over het feit dat gewone jongeren – die in de buitenlucht even met elkaar wilden praten en geinen, zoals jongeren gewoon is en zoals het ook hóórt voor een enigszins ‘normale’ ontwikkeling – zó bang waren (en zijn) voor de overheid. Bang voor de politie.
Buitengewoon treurige verhalen over trieste mislukkingen (2) – Tom Barman
Ken je dat? Van die momenten dat je jezelf hoort praten? Dat er woorden uit je hoofd komen in een eindeloze stroom totale onzinnigheden? En dat je diep van binnen schreeuwt: NEE! Stop! Stop NU!? Mij gebeurt dit met enige regelmaat.
Het leven van Emma (53) – Gaatje zoeken
“Ja. Oké. Dat zijn dus inderdaad veel teveel details voor mij, als moeder. Maar ik blijf rustig en ik knik begripvol. “Maak je niet druk, lieverd. Dat gebeurt weleens. Zeker bij de eerste keer.”
Het leven van Emma (46) – Voorlichting van moeders
“Maa-haam, doe heel effe normáál, zeg!?!” riep mijn zoon. “Denk je nou écht dat ik dat allemaal van JOU wil horen? Ik heb dat allang geoefend hoor, maak jij je maar geen zorgen,” schamperde hij. “En als je het dan toch allemaal al zó graag wilt weten…”
Het leven van Emma (45) – Flirten (en meer) via de app
Nu, na Hans, is er eigenlijk niet zo heel veel veranderd. Het leven gaat gewoon door. De keuze was de juiste. Ik heb er geen seconde aan getwijfeld. Mijn zoon heeft er echter meer moeite mee.