“Hoe kan je de dag nou plukken? Bloemen, dat snap ik. Maar een dag?” Mijn nichtje kent het spreekwoord duidelijk niet.
“Het betekent dat je elke dag je best moet doen om van het leven moet genieten,” leg ik haar uit.
Wat kanker met je doet (Afl. 10) – Over k*tkinden en andere duiveltjes
Een rotjong noemt mijn lieve manneke een k*tkind. Een duiveltje op mijn schouder laat me panikeren. Meer pijn. Meer zorgen. Meer wanhoop. Nee, het gaat nog niet goed. Nog lang niet.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Wat kanker met je doet (Afl. 8 ) – Ik wil veilig zijn…
Ik wil wegrennen. Kijk niet naar mij, het is even niet goed. Laat mij met rust, maar pak me vast? Ik verlang een rustgevende knuffel. Ik ben weer bang…
AlRawabi School for Girls [Recensie]
Mariam, niet wetend wat er is gebeurd, loopt met een glimlach door de school. Ze heeft haar wraak gekregen, maar tegen welke prijs? Wie is er uiteindelijk verantwoordelijk voor de gebeurtenissen?
Een recensie van de nieuwe Netflix-serie AlRawabi School for Girls.
Stufi
Sneeuwvlokjes en studeren, dat gaat niet lekker samen. Sneeuwvlokjes en schulden maken blijkbaar wel. Met nul eigen verantwoordelijkheid; alles is altijd de schuld van iets of iemand anders.
Steeds weer hetzelfde logische liedje
Door al die opgelegde solidariteit worden de individualiteit, de eigen wil en eigen opvattingen, de eigen identiteitsvorming van jongs af aan in de kiem gesmoord. De huidige generatie jongeren is er eentje van terughoudendheid, van sociale conformiteit.
“Mama, help mij?”
Wat is dit voor manier van omgaan met pubers? Zijn ze daar het pedagogische spoor echt compleet bijster? Dreigen met een zittenblijfjaar en zelfs met van school gestuurd worden, voor een (1!!) uurtje spijbelen? Dit vergeet mijn dochter haar leven lang niet meer.
Hoe lang nog? Want ik haak af…
Dat totaal uitzichtloze, dat nekt me. Lockdown na lockdown, nieuwe variant op nieuwe variant, ramp na ramp, censuur op censuur, angst boven angst. Waar je maar kijkt. Dus ik kijk niet meer, want er is toch geen uitzicht op ‘beter’ meer.
Seksuele educatie anno nu
Nath(asja) is boos, héél boos, over de ‘abnormale’ seksuele voorlichting die haar kinderen op school krijgen. Nath is een beetje “niet meer van deze tijd”, geloof ik.
Corommunicatie en lockdownsyndroom
Ik muteer inmiddels net zo hard als dat virus. Vóór corona was ik nog mijn slonzige zelf, nu ben ik de opperhuis- en kuisvrouw. Ik poets en bak me suf. Nog een maandje lockdown en ik heb het perfecte antilichaam ontwikkeld.
Lichtpuntje: De ontroering nabij (klas bedankt leraar)
Het is niet enkel kommer en kwel in deze tijden. Echt niet. Er gebeuren nog steeds zoveel mooie, vaak ook ontroerende dingen. Mensen die elkaar dankbaar zijn. Voor hulp, voor medeleven, steun en liefde. Maar bijvoorbeeld óók voor digitaal onderwijs.
Internet down
“Nou, de hele buurt is daar gestoord, zie ik,” mompelt de techie.
Ja, dat wist ik al.
“Maar ik zie ook,” verkondigt hij gemaakt blij, “dat er al een monteur op weg is om deze storing te verhelpen!”
AL?!? Wij zitten AL twee uur zonder internet!! Dat kan écht niet.
Levenslange studieschulden in plaats van studiepunten
“Ja, maar daar hij is al twee jaar geleden mee gestopt.
“Oh, dat wist ik niet… Vond hij ’t zo tegenvallen?”
“Integendeel. Hij vond de opleiding fantastisch. Maar toen kwam dat bindende studieadvies…”
Ik cancel, jij cancelt, wij cancelen
Ik ben klaar met die hele cancelcultuur. Ik trek ’t niet meer. My middle name is nuance. Ik verafschuw iedere vorm van activistisch extremisme. Cancel jezelf maar.
Dag kindertijd! (Laatste schooldag)
Op het plein is het een komen en gaan van schoolverlaters. De vluchtige ‘distance hugs’, die net-niet-knuffels die ik even ervoor al op het schoolplein had gezien, vliegen je om de oren. Grappig hoe iedere generatie haar eigen oplossingen vindt.