De volgende ochtend om 9 uur hoor ik in onze woonkamer mijn zoon alweer gezellig met een van zijn leraren babbelen, terwijl ik nog onder de douche sta. Haastig kleed ik me aan. “Lekker gedoucht?” informeert de leraar in kwestie luchtig.
Verdrietig
Die kinderboeken en zo’n thriller, dat is allemaal leuk en aardig, maar het is ook ijdeltuiterij. Het is niet echt nodig. Natuurlijk zijn boeken en illustraties erg belangrijk, maar niet specifiek die van mij. Of toch wel?
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
De onderwijs-zzp’er
Tegenwoordig werken in het onderwijs steeds meer zzp’ers. Voor dagtarieven van wel 480 euro. En dat, terwijl er aan alle kanten bezuinigd wordt en de doorsnee zzp’er niet rondkomt. Hoe kan dat?
Muziekrubriek! (Radiohead – Creep)
I don’t care if it hurts, I wanna have control, I wanna a perfect body, I wanna a perfect soul.
Nou, precies dat! Maar ja, wie wil dat nu niet? Dus eigenlijk een beetje een inkopper, die song van Radiohead.
De mazzel met je mazelen
Boetes, uitsluting van kinderdagverblijf en school, het gaat mij allemaal nog niet ver genoeg. Het wordt tijd dat deze groep mensen ook als aparte groep wordt behandeld. #antivaxxers
Het klooster in!
Dochter komt erbij staan. “Echt snugger zijn die niet, hè?”
“Nee, die zijn daadwerkelijk oerdom. Totaal oppervlakkig. Zo dom bestáát bijna niet.”
“Oh jawel hoor: Lara uit mijn klas zijn ook zo stupid. Ze vroeg me laatst zelfs of België nu in Nederland of in Duitsland ligt.”
Superman
Onze examenopdracht luidde: brei of haak een plant. Wij geeuwden demonstratief en kregen prompt de drang onszelf dan maar te amuseren. De lerares was echter amusementstotaalweigeraar. Ze was het summum onder de docenten bij wie niet gepraat mocht worden.
Differentiatie in het basisonderwijs, moeten we dat willen?
Tegenwoordig is differentiatie binnen het basisonderwijs heel normaal. Alleen hebben de leerlingen, die op niveau in groepjes worden ingedeeld, een wat leukere naam. Het zijn onze huidige “rekenvlinders“, “rekenpanda’s“ en “rekentijgers”. Ze volgen speciale, op hen toegesneden lesprogramma’s.
Vega-indoctrinatie op school revisited (deel 2)
Het is niet aan een docent om zijn/haar persoonlijke overtuigingen, religie, levensbeschouwing, ideologieën of politieke opvattingen op mijn kind over te dragen, ook al ziet zij deze als ‘de absolute waarheid’ c.q. de realiteit.
Vega-indoctrinatie op school (Mama is boos!)
“Er zijn meisjes kotsend de klas uitgelopen. Anderen keken weg, konden het niet aanzien. En mijn dochter is nu zó overstuur en getraumatiseerd dat ze nog geen stroopwafel wil eten omdat daar mogelijk ook ‘dierlijk spul’ in zit.”
Colaatje?
Katinka vond beeldende vorming een compleet zinloos vak. En zo af en toe deelde ik zelfs haar mening, vooral wanneer zíj bij mij in de klas zat. Op een ochtend gaf ze zelfs haar zinloze tafel betekenis, door er languit op te gaan liggen.
Red de kinderen van de volwassenen!
Zodra kinderen wat groter zijn, zullen ze alsnog moeten leren dat de wereld keihard is en niet iedereen je vriend. Hoe graag we dat misschien ook willen, die eerlijke, iedereen includerende samenleving bestaat niet en zal ook nooit bestaan.
Een jongetje van zestien (kruising tussen knul en kerel)
De gisteravond zorgvuldig opgehangen verjaardagsentourage hangt er verlaten bij. Het regent en waait buiten, geheel conform mijn stemming. Mijn zoon is vandaag 16 geworden. Maar hij is er niet.
Cursus weerbaarheid
Wij leren deze avond ons territorium af te bakenen, duidelijk aan te geven waar onze persoonlijke grenzen liggen en te spreken vanuit ons gevoel. We leren dat we ‘goed geworteld’ moeten staan, als een grote boom, zodat een ander ons niet omver loopt. En indien het er toch op aan komt, leren we klappen te ontwijken of mogelijk zelfs welgemikt uit te delen.
De PABO doe je zo…
PABO, PABO, PABO. Foei toch! Waar zijn jullie mee bezig? Vier jonge mensen, in mijn directe omgeving. Allen binnen een half jaar (oké, één in het tweede jaar) gillend weggelopen. Zij zitten thuis hun wonden te likken en beginnen straks aan een andere studie.