Dat gevoel van rijkdom door iets kleins is weggevallen. Er is genoeg, alles altijd in overvloed. Snoep trek je gewoon uit de kast. Een euro kun je soms gewoon verliezen. We zijn rijker dan we ooit waren. En toch voel ik me zo vaak armer dan toen.
De Fabeltjeskrant (a.k.a. Fake News)
Wat fijn hè, die moderne meeneem-kijkbuisjes. Waar jullie ook gaan of staan, overal hebben jullie toegang tot filmpjes, nieuws, muziek, enzovoort. En ja, ook tot de Fabeltjeskrant. Maar tegenwoordig heet die gewoon “Fake News”.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
#Insta Vakantie!
Een paar tafeltjes verder zaten twee meiskes mooi te zijn. Ze kregen beiden een bowl met salade (tegenwoordig heet alles wat in een diep bord geserveerd wordt een ‘bowl’). Een van de meisjes installeerde het bord strategisch op tafel. #InstaWork
Dagboek van een actrice – Piemels kiek’n!
Ik stuurde een bericht terug. Waarom hij dacht dat ik interesse had in zo’n foto van een hondenlul? Maar daar heb ik van geleerd, want hij begon terug te blaffen. Dat ik een vuile hoer was. Wie dacht ik wel dat ik was? Egocentrische bitch, met je natte doos.
Ruzie om een doodgeboren account (Insta/Facebah!)
Ik weet ook wel dat dat geen bal helpt, en dat met die ‘principle case’ al helemáál niet; voor de oppergoden van Facebah bestaat mijn tuin niet. Besta ík niet. Ik heb weliswaar ruzie met hen, maar zij niet met mij. Want ik ben niet identificeerbare lucht voor hen.
Dick pics met een strik erom
Een bijdehante reactie en een screenshotje leverden me toch zomaar een leuke middag op. Zo was er de man met de gigantische slappe slurf die me ergens aan deed denken. “Gekke piemel heb je daar,” schreef ik. “Een beetje alsof er een tapir in die broek gestorven is.” Ik ontnam hem zijn plezier en maakte het van mij.
De preutsheid voorbij: op naar Pørnhub [Vorsicht, bitte: NSFW!]
De officiële video van de Oostenrijkse groep Granada werd van alle ‘sociale’ platformen geweerd. Waarom? Omdat ze in de door hen bezongen sauna alles laten zien. Alles, ja. Hadden ze nu met kalasjnikovs in het rond geschoten of een ordinaire IS-onthoofding nagespeeld, was er niets aan de hand geweest.
Schoonheid is een smeltend ijsje
Dit is dus vast zo’n moderne man, die gelukkig alleen voor inhoud gaat en niet voor uiterlijk en die natuurlijk ook wel snapt, dat schoonheid, op langere termijn, niet veel meer is dan een smeltend ijsje. Dat alles wat lekker is, uiteindelijk als vormloze smurrie langs je vingers zal druipen.
De onsterfelijkheid online
Deze ‘ontvriending’ (die er dus geen was) voelde toen als een fotoalbum dat zonder enige aanleiding uit de boekenkast donderde. Je schrikt even, pakt het verbaasd op, bladert er doorheen. En je herinnert je degenen die je dierbaar waren.
Social kuddegedrag
Ergens begrijp ik dat kuddegedrag wel. We worden dagelijks gebombardeerd met een enorme hoeveelheid informatie. Zie dat maar eens in goede banen te leiden in die grijze massa!
Telefoon in de gracht
Ik zat me werkelijk de ganse tijd te ergeren. Aan het feit dat ik niets om handen had, zo zonder telefoon. En dat ik daar alleen zat. En dat het toch wel koud begon te worden. Hoe koud? Geen idee. Zou het gaan regenen? Buienradar? Moest ik nu weg? Wist ik niet, want ik had geen telefoon.
Dagboek van een actrice – Lekker liggen op je lauweren
Nederlanders die denken het gemaakt te hebben, tuimelen stuk voor stuk uiteindelijk keihard omlaag. Want ze krijgen het gevoel dat het succes bereikt is en er dan voor het behoud ervan niets meer gedaan hoeft te worden.
Spam it to me baby, one more time?
Spammails. Een grote irritatie voor velen. Maar het zal u misschien niet ontgaan zijn dat spammails voor mij juist een grote bron van lol zijn. Ik verzamel ze. Ik krijg er ook lekker veel; met twee bedrijven en een leuke collectie van websites met contactmogelijkheden wordt mij een gezellige variatie aan financiële creativiteit geboden
Online gezeik vs. real life interactie
“Dit heb je mogelijk gemist!” roept Twitter je toe. De Newsfeed op Facebook staat automagisch weer op ‘Top Stories’; die postings, die klaarblijkelijk de hoogste mate verontwaardiging (of nog beter: gekwetstheid) hebben weten te genereren. En de rest van de media bericht – bij chronisch gebrek aan écht nieuws – over futiliteiten.
Wat kun je nu nog zeggen? (#Utrecht en de #Angst)
Utrecht. Wie heeft het er niet over. Wereldnieuws! Tot het moment waarop bleek dat het geen terroristische aanslag was. Toen was het niet meer interessant. Niet langer geschikt om de algehele angst nog verder aan te wakkeren.