Afgelopen week was ik in Wenen. En dat was heel goed voor het herstel van mijn vertrouwen. Het vertrouwen dat de “doorsnee” mens in de basis een vredelievend, sociaal wezen is, dat daadwerkelijk nog plezier kan hebben in kleine, dagelijkse dingen.
Spiegellogisch (3) – Ben jij een echoïst?
Nee, géén spelfout. Géén egoïst. Integendeel. Een echoïst. Dat is een nieuwetijdse benaming voor iemand die zichzelf automatisch wegcijfert en zich soepel aan alle omstandigheden en wensen van anderen aanpast. Dit om vooral maar géén narcist (of egoïst) te lijken.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Romantiek ten top (La vie en rose)
“Je mag dan inderdaad wel overal de weg kunnen vinden, maar je bent tussendoor toch maar mooi op de verkeerde heuvels geklommen… Misschien wilde je onbewust eens een ander uitzicht?”
Nijdig nam ik een slok van mijn bittere therapeutenthee zonder suiker.
Kersttradities zijn (toch niet) stom
Weet je wat het probleem is met kersttradities? Als ze ophouden, mis je ze, hoezeer je ze ook hebt vervloekt. Bij ons thuis verliep de kerst volgens een vast draaiboek. Exact een week voor Kerstmis werd de boom versierd. Op kerstavond gingen we naar de kerk.
Alleen met kerst? Heel normaal!
Bottom line: je voelt je ineens vreselijk eenzaam in die tijd van het jaar, waarin iedereen overdreven gezellig doet. Of wil doen. Of moet doen. Een tijd waarin geluksgevoelens, gezelligheid en verlichting, liefsten, familie en naasten in het middelpunt staan en die bol staat van krampachtig geluk, dat ook nog eens uitvoerig tentoongespreid wordt.
Tafelgesprekken (7) – Puber in de penarie
Ze huilt tranen met tuiten. “Ik weet niet meer wat ik met mezelf moet. Ik ben raar. Waaróm denk ik die dingen? Waarom wil ik zo graag weten hoe die pijn voelt? Waarom wil ik überhaupt pijn voelen?”
Het belang van een vangnet [anonieme gastblog]
Men roept niet voor niets dat een goed vangnet in de vorm van familie en vrienden nog altijd vele malen effectiever en zinvoller is dan wat lukrake gesprekken met een psycholoog. Maar wat als je familie het in de toekomst zal laten ‘afweten’ op grond van keuzes die zij maken?
Muziekrubriek! (Apparat – Goodbye)
‘Goodbye’ van Apparat samengevat: Niet zeiken en niet liegen; gewoon naast me gaan liggen en oren dicht als ik schreeuw. Verberg je twijfels, val in slaap en als je wakker wordt, merk je dat ik enkel een nachtmerrie was. Prima tekst.
Spiegellogisch (3) – In en uit de knoop (powezie)
De serie ‘Dark’ (Netflix) is verwarrend, maar toch mooi en zette mij aan het denken. Daar rolde dit spiegellogische gebrabbel uit. Over tijd, lot en bestemming. Het is me wat. Het is niks.
Spiegellogisch – Voldoelloos of doelloos voldoen?
Doelloos staan ze op het vinyl. Mijn blote voeten. Ik weet niet in welke richting ik de volgende stap moet zetten. Wilde ik naar de koelkast of de badkamer? Waar kán ik nog heen?
Spiegellogisch – Een selfie-sonate in f
Vertel eens, welke kleur krijgt een kameleon als je hem in een spiegelpaleis zet? Waaraan past zo’n dier zich aan als hij geen andere omgevingskleuren heeft dan die van zichzelf? Wisselt hij tussen de verschillende kleurtonen? Of wordt hij door de overdaad aan zelfreflectie tot waanzin gedreven?