“Sneeuw is toch wat anders dan deze mat he?!” grinnikt de instructeur. Gelukkig heeft hij het beste met mij voor. “Wanneer het hier goed gaat, is de sneeuw appeltje eitje!” De “bar” mag ik vooral niet vastpakken. “Die is er op de berg ook niet!” roept hij.
Geen uitvluchten meer, vrouw. Hardlopen zul je!
Afgelopen zomer heb ik een loopband aangeschaft. En hardloopschoenen. Ideaal: na de koffie in je ochtendkloffie de trap af denderen, hardloopschoenen aan, juiste beat in de oortjes en gáán. Weg drempel. Weg uitvluchten.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Fallon “The Arrow” Sherrock did it again! (Darts)
Stabiel, geconcentreerd, extreem doelgericht, dat is ze. Het publiek is geheel op haar hand. Aan de ene kant logisch; dit is opzienbarend. Sherrock: she rocks! Aan de andere kant zou je verwachten dat vrouwen in deze mannenwereld niet echt geaccepteerd zijn. Dat velen het misschien niet meteen zeggen maar wel denken: wat mot dat vrouwmens daar?
Wij mogen gezien worden!
De bestuurder ziet, als het goed is, nu een chaos van rode lampjes op zich afkomen. Voor het grote what-the-fuck?!?-effect draai ik rondjes en spring in de lucht. De auto gaat vol in de remmen. We worden gezien.
Fitnessen!
“Mam, waar is mijn Kangaroo sportbroek?” Oh-oh… “Weet ik dat? In de was? Bij papa? Daar waar jij hem uitgetrokken hebt?” In de was, klaarblijkelijk, aan haar keiharde wanhoopszucht in de kelder te horen. Een regelrechte sportramp!
Sportvrouwen – F*ck it, ik doe ’t gewoon (wakeboarden)
HELL YEAH! DID IT!! Weet je wat voor een adrenaline-boost je van wakeboarden krijgt? Het was er in ieder geval eentje waarvan ik gewoon heel de nacht heb liggen stuiteren in bed. Kon niet slapen, omdat ik zó onwijs trots op mijzelf was. Fuck it! Gewoon doen, dus!
Ik en mijn onderkinnen
De relatie tussen mij en mijn onderkinnen verslechtert zienderogen. Bottom line: niemand mag meer – verwacht of onverwacht – een foto van mij nemen. Voor (en van) mij enkel nog selfies. Van bovenaf genomen.
De hobby in wording! (Wakeboarden)
Ik stuiterde over en door het water als een pingpongbal. Werd daarna meters voortgetrokken door een kabelbaan die rond de 30 km per uur ging, terwijl ik half op en over mijn ski’s in het water lag. Staan was een drama en na een uur waren mijn spieren zo verzuurd dat ik het voor gezien moest houden.
Ken je die mop van die grote schoonmaak?
Vrijdagochtend. Klut. Ik heb geen wekker gezet, dus is het al 9 uur als ik wakker word. En ik heb honger. Het plan om meteen met de bovenverdieping te beginnen, laat ik even varen. Eerst maar eens een Netflixje.
Voor de wind gaan
Ik leerde dat de rechteroever best aan je linkerhand kan liggen. Dat een roeiboot voorrang heeft op een motorboot. Rechts gaat niet altijd voor links en al helemaal niet wanneer je… Nou ja, in ieder geval zat ik er lekker in. #Vaarbewijs
Hoera, naar de camping!
Als ik eindelijk een leeg douchehok heb bereikt, duw ik de deur voorzichtig met één vinger open. Los van wat modder op de grond en de gebruikelijke haren in de afvoerput, valt het zo op het eerste gezicht mee. Opgelucht loop ik naar binnen.
Mijn MeToo’tje van Toen…
“Hóé groot?” vroegen mijn broers. “Díé mooie man?” vroeg mijn grote zus. Mijn ouders keken elkaar even vragend aan, tot mijn moeder vroeg of ik niet heel erg geschrokken was.
To bike or not to bike?
Het belooft een mooie dag te worden. Zelfs de vogels lijken er vrolijker van te kwetteren. Dit alles brengt mij in vakantiestemming. Ik hijs mijn rugzak iets verder op mijn rug, jump op mijn fiets en cross naar de zaak. Tot zover het vakantiegevoel.
Dagboek van een actrice – Lekker liggen op je lauweren
Nederlanders die denken het gemaakt te hebben, tuimelen stuk voor stuk uiteindelijk keihard omlaag. Want ze krijgen het gevoel dat het succes bereikt is en er dan voor het behoud ervan niets meer gedaan hoeft te worden.
Mijn maat was vol (17) – Op weg naar strakke dijen
“Ik krijg geen hap door mijn keel. Met gierende hartkleppen van de zenuwen zit ik aan tafel en tel de minuten af voor mijn vertrek richting sportschool. Ik snap niet waarom ik me hier zo druk over maak. Zo’n sportmaagd ben ik nou ook weer niet…”