‘Ik ben lid van een kerkelijke gemeente,’ vertrouwt de man me toe, ‘en fotografeer evangelische elementen in het landschap.’
Nou, dan staan wij hier op een uitgelezen locatie! Op de brug voor ons staat met witgekalkte letters: “Anno 2009. Jezus vergeeft en geneest.”
De wachtkamer van McDreamy
“Mocht de pijn aanhouden, of mocht u het niet helemaal vertrouwen,” gaat McDreamy verder, “dan kunt u gerust weer even bellen.” Oh, die pijn houdt vást nog wel even aan, denk ik verrukt. Ik glimlach nog maar eens op mijn allerliefst.
Het Anti-sloof offensief
Na jaren van klagen, boos worden, smeken, dreigen en belonen, heb ik het “huishouden” als zodanig opgegeven. Nu mieter ik alles gewoon vanaf de drempel hun slaapkamers in en trek de deur dicht. Klaar!
Click & Collect dating
Volgens mijn vriendin is het niet meer van deze tijd om elkaar eerst ‘vrijblijvend’ te ontmoeten. Gewoon swipen, seks afspreken, daten, klaar. Next. Heel modern. Nou, mij niet gezien…
Spit is shit
Met behulp van de deurpost en de wasbak hijs ik me uiteindelijk toch overeind en schuifel naar de trap. Daar krijg ik vlijmscherpe steken en zwarte vlekken voor mijn ogen. Ik durf niet naar beneden en begin te grienen. Zachtjes. Want ook dat doet zeer. Spit is shit.
Thuis kantoor plant
Ach ja, natuurlijk, ze was aan het multitasken. Een praatje maken en ondertussen je conditie opbouwen, dat valt prima te combineren. Stiekem vraag ik me af of ze tijdens een vrijpartij tegelijkertijd ook nog even het bed verschoont. “Klusjes tussen neus en wippen door,” mompel ik zachtjes.
Op mijn 81e…
’s Avonds zat ik uitgeput op de bank. Ik las een column over het eeuwige met elkaar vergelijken en over hoe je je gewoon goed genoeg zou moeten voelen, maar dat eigenlijk nooit doet. Verzinkende in al mijn body negativity, dacht ik: Ja! Spijker op z’n kop.
Fietsverhalen: Klabam! Klapband!
Verwachtingsvol zie ik hoe Meneer de Wielrenner zijn spierballen laat rollen. Hij heeft er zichtbaar moeite mee. Wat mij weer iets meer tevreden stemt. Hij pompt en pompt… Geniepig piept een bobbel binnenband door het rubber van de buitenband.
Fietsverhalen: De Wanhopige Wielrenner (een man en zijn lekke band)
De wanhopige wielrenner aanschouwt alles in volle verbijstering. Schichtig kijkt hij in het rond. Als er maar geen bekende langskomt; dan wordt hij de rest van zijn leven eraan herinnerd dat een vrouwelijke pseudo-wegenwacht zijn band verwisselde.
Fietsverhalen: Karakteristieke koeien en een dralende dikkerd
Mijn respect voor koeien stijgt met de minuut. Alhoewel… bedenkelijk kijk ik naar de lege weg voor me. Leeg qua koeien, maar vól met flatsen. Kordaat gooi ik mijn fiets over mijn schouder en slalom tussen de verse vlaaien door. Dáár trap ik niet in!
Mooi weer
‘Vandaag is het mooi weer om kinderen voor te lezen,’ zegt ze, ‘en om sherry te drinken.’ Ze giechelt en duwt haar elleboog tegen me aan. Ik lach mijn tanden bloot. Wat een gezellig mens! En ik mag zomaar naast haar op de pont staan.
King of the Sloot
Ik gun ieder z’n sport en hobby en heb niets tegen wielrenners an sich. Maar die terroristen die groepsgewijs alle regels aan hun laars lappen, ben ik spuugzat. Wát een asociale agressievelingen.
Scootmobiel says NO
Een hoop getoeter. Een auto midden op ’t kruispunt. Een bemondkapte bejaarde en een jonge knul die samen een bokkende scootmobiel naar de overkant sjorren. Valt er hier nog een karmapuntje te behalen?
Het Zwarte, Witte en Grijze Goud (Den Nederlander in Den Vreemde)
Om mij heen staan vele Nederlanders, allen gekleed in uitbundig oranje, eveneens gretig in hun bier te happen. De huidige pandemische situatie lijkt in deze ruimte niet te bestaan. Hét onderwerp van gesprek: zouden we Haring krijgen vanavond?!
Dagboek van een actrice – Kutcoronakilo’s
Inmiddels zit ik – samen met mijn trouwe partner ‘wijn’ – al bijna een jaar op de bank te ruften. De enige sport die ik nog met enige regelmaat beoefen, is WordFeud. Daar krijg je overigens wél prachtig gespierde vingertoppen van.