Ik doe mijn ding. Een zwaar gelag, soms begeleid van licht gelach. Dat bevestigt mij: het gaat eigenlijk best goed. In ieder geval schijn ik enige entertainmentwaarde te hebben. Dan volgt uiteindelijk de meest ongemakkelijke vraag van mijn kant: “Zijn er nog vragen?”
Verwachtingen
De tools die ik inzet, hebben weinig effect. Ze zit té vast in oude (denk)patronen en ik merk dat ik té vastgeroest ben om hier op een goede manier mee om te kunnen gaan. Ik heb tenslotte al 5 jaar niet meer gecoacht.
Gewoon Goed Genoeg!
Ik hoef geen levenswerk achter te laten. Ik hoef postuum niet herinnerd te worden door mensen die er voor mij nooit toe deden. Laat mij maar gewóón zijn. Of gewoon zíjn. Ik wil weer terug naar de tijd waarin ‘gewoon’ nog méér was dan slechts een stopwoord in een lap tekst.
De donkere kant van Matthijs van Nieuwkerk in de lichtstad
Wat doet Matthijs van Nieuwkerk eigenlijk tegenwoordig? Beetje rondzwerven? Juist! Perfecte setting voor een nieuw programma met Franse Chansons, vol verwarmende empathie, verkleumde hondjes en vuur in een olievat. Non… Je ne regrette rien…
Ik ben een slechte vriendin (want ik zeg ‘nee’)
“Tijd heb je niet, die moet je maken door ‘nee’ te leren zeggen!” Zo’n zin waarvan je de haren recht overeind gaan staan. Een typische uitspraak van mensen die inderdaad een schema hebben dat volgepropt is met van alles waartegen je heel goed ‘nee’ zou kunnen zeggen.
Gewoon niks
Wat je wél moet leren,” vervolg ik onverstoorbaar, “is accepteren dat sommige situaties niet te veranderen zijn. Je moet je erbij neerleggen dat niet alles altijd gaat zoals jij wilt. Dat is namelijk óók volwassen worden. Want nu heb je je compleet uit de baan laten werpen door een kleinigheid.”
Rondlummelende nietsnut
Ik ben veranderd door de nog-niet-officiële-long-covid. Ik ben gaan inzien dat de meeste mensen verdomd weinig empathisch vermogen hebben. De meeste adviezen die ik krijg, vertellen me dat ik iets moet gaan dóén. Want niets doen is in deze maatschappij ‘not done’.
Over damp en andere ellende
Ik heb last van damp. Aldus mijn acupuncturist. Als je het wilt weten: Google is je beste vriend. En SARS-Cov-2 is dus een DAMP-virus. Remedie: een stuk of 100 naalden in m’n lijf. Auw.
Don Quichot (deel 1)
Onze scooter a.k.a. snorfiets werd afgekeurd, herkeurd, goedgekeurd, afgekeurd en niemand kan zeggen waarom. In ieder geval komt “Mea culpa” niet voor in het vocabulaire van de instanties.
Efkes (nog wat meer) minderen, ja? (Vakantie!)
Wij vieren vrouwenvakantie. Nee, géén zomerreces; bespaar je de hoop dat we nu ineens een tijd lang onze klep houden. Gewoon even wat rustiger, da’s alles. Want nodig. Net als bij jullie.
Robot en Cobot
Helaas is Cobot mijns inziens iets te sensitief waar het relationele contacten betreft, want komt hij tijdens een beweging in aanraking met een mens, dan stopt hij direct. Veiligheidshalve is dat natuurlijk prima, maar met mijn Cobot ga ik het vooral gezellig hebben. Niks stoppen!
Begrijpelijk schrijven
Zowel mondeling als schriftelijk kwamen de mannen, overigens tot mijn ongenoegen, makkelijker, sneller en bondiger tot de kern van de zaak. Dat gaat natuurlijk met meer dingen zo. De noodzaak van “voorspel” is tenslotte heus niet door een manspersoon bedacht. Of dacht u soms van wel? Hoezo doelgerichtheid? Tunnelvisie en oogkleppen! Immer gerade aus!
Waarom spiritualiteit bij mij niet werkt (Deel ik-ben-de-tel-kwijt) – het echte leven
Ik deed een TAO-training, maar het Universum werkte niet mee. Dat dacht op een goed moment: “Zo, dus jij wilt oefenen met in je I-kracht staan (dan wel: mindful/in balans zijn)? Da’s mooi. Ik zal jou eens iets te oefenen geven.”
Waarom spiritualiteit bij mij niet werkt (deel 89*) – Zweefteef
Tijd voor iets nieuws. Een opleiding tot lichaamsgericht therapeut. Naast me hoor ik een cursusgenoot binnensmonds vloeken. “Het werkt bij mij niet,” sist ze gefrustreerd. Ja, je moet er natuurlijk wél in geloven…
Soms word ik zo moe van mezelf
Mijn leven bestaat uit heel enthousiast aan iets nieuws beginnen, om na een paar maanden afgeleid te worden door iets anders en dáár dan weer vol enthousiasme aan te beginnen. En daarom word ik soms heel erg moe van mezelf.