Na de vakantie had ik eindelijk weer energie. En dus rende ik joelende die berg van het dagelijkse leven weer op. Ik was beter aan het worden! Ik kon dit. Appeltje-eitje. Naar de top en daar voorbij! Euh… niet dus.
B&B Vol Liefde! – Epiloog
Na 36 afleveringen is er dan toch een einde gekomen aan een heerlijk seizoen vol liefde, energetische verbindingen, frustraties, hilarische situaties en veel miscommunicatie. En veel open vragen. Daarom: een reünie!
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Een nieuw maatje
Ik voel me ongelooflijk kwetsbaar als ik mijn ziel op tafel leg en hem vertel over die lieve, fijne, intelligente, wijze maatjes van vroeger, en hoe ik hen mis.
Vrijheid
Ik vind de persoon die ik word als ik me bevrijd voel, echt ontzettend leuk. Ze lijkt heel erg op de persoon die ik ooit was, vér voordat vanaf 2013 mijn hele leven op zijn kop werd gezet.
Luchtige zakken
Rustig en ontspannen van A naar B vliegen is een kunst. Onlangs faalde ik hierin weer eens jammerlijk. Haat aan propellervliegtuigjes. Volgende keer ga ik wel gewoon weer met de trein.
Kritische mannen
Ik doe mijn ding. Een zwaar gelag, soms begeleid van licht gelach. Dat bevestigt mij: het gaat eigenlijk best goed. In ieder geval schijn ik enige entertainmentwaarde te hebben. Dan volgt uiteindelijk de meest ongemakkelijke vraag van mijn kant: “Zijn er nog vragen?”
Verwachtingen
De tools die ik inzet, hebben weinig effect. Ze zit té vast in oude (denk)patronen en ik merk dat ik té vastgeroest ben om hier op een goede manier mee om te kunnen gaan. Ik heb tenslotte al 5 jaar niet meer gecoacht.
Gewoon Goed Genoeg!
Ik hoef geen levenswerk achter te laten. Ik hoef postuum niet herinnerd te worden door mensen die er voor mij nooit toe deden. Laat mij maar gewóón zijn. Of gewoon zíjn. Ik wil weer terug naar de tijd waarin ‘gewoon’ nog méér was dan slechts een stopwoord in een lap tekst.
De donkere kant van Matthijs van Nieuwkerk in de lichtstad
Wat doet Matthijs van Nieuwkerk eigenlijk tegenwoordig? Beetje rondzwerven? Juist! Perfecte setting voor een nieuw programma met Franse Chansons, vol verwarmende empathie, verkleumde hondjes en vuur in een olievat. Non… Je ne regrette rien…
Ik ben een slechte vriendin (want ik zeg ‘nee’)
“Tijd heb je niet, die moet je maken door ‘nee’ te leren zeggen!” Zo’n zin waarvan je de haren recht overeind gaan staan. Een typische uitspraak van mensen die inderdaad een schema hebben dat volgepropt is met van alles waartegen je heel goed ‘nee’ zou kunnen zeggen.
Gewoon niks
Wat je wél moet leren,” vervolg ik onverstoorbaar, “is accepteren dat sommige situaties niet te veranderen zijn. Je moet je erbij neerleggen dat niet alles altijd gaat zoals jij wilt. Dat is namelijk óók volwassen worden. Want nu heb je je compleet uit de baan laten werpen door een kleinigheid.”
Rondlummelende nietsnut
Ik ben veranderd door de nog-niet-officiële-long-covid. Ik ben gaan inzien dat de meeste mensen verdomd weinig empathisch vermogen hebben. De meeste adviezen die ik krijg, vertellen me dat ik iets moet gaan dóén. Want niets doen is in deze maatschappij ‘not done’.
Over damp en andere ellende
Ik heb last van damp. Aldus mijn acupuncturist. Als je het wilt weten: Google is je beste vriend. En SARS-Cov-2 is dus een DAMP-virus. Remedie: een stuk of 100 naalden in m’n lijf. Auw.
Don Quichot (deel 1)
Onze scooter a.k.a. snorfiets werd afgekeurd, herkeurd, goedgekeurd, afgekeurd en niemand kan zeggen waarom. In ieder geval komt “Mea culpa” niet voor in het vocabulaire van de instanties.
Efkes (nog wat meer) minderen, ja? (Vakantie!)
Wij vieren vrouwenvakantie. Nee, géén zomerreces; bespaar je de hoop dat we nu ineens een tijd lang onze klep houden. Gewoon even wat rustiger, da’s alles. Want nodig. Net als bij jullie.