Liever een lease-auto? Met deze 5 stappen heb je er in no time eentje onder je achterste! En dan: rijden maar!
Stijgend water
Vanwege het stijgende water moet ik hals over kop in mijn eentje mijn caravan evacueren. Dan strandt mijn auto op de toegangsweg naar het veldje. Terwijl ik de waterlanders voel opkomen, kijk ik naar beneden waar de donkere waterspiegel in hetzelfde tempo stijgt…
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Wegmisbruikers (deel 1)
Als ik weer eens achter iemand zit die geen richting aangeeft en de gelegenheid is er, zoals een rood licht op een T-kruising, kriebelt het enorm. Het liefst stap ik dan uit, klop op het raam en vraag vriendelijk, doch dringend: “Waarom?”
De zure bommen van Tesla
De goed 3,5 jaren oude Tesla van Herr Freymuth explodeerde anderhalve maand geleden. Gewoon, zomaar. Ach, kan gebeuren, niet? Maar nu wil niemand hem van zijn smeulende berg chemisch afval afhelpen…
E10? SuperPlus? Euro95? Auto ontploft?
Veel mensen zijn zich helemaal niet bewust van het E10-issue. Die tanken gewoon fijn Euro95-E10, nu de oude Euro95 met ‘maar’ 5% bio-ethanol er niet meer is. “Zal wel niet veel uitmaken, toch? En het is nog goedkoper ook.” Maar pas op; het maakt wél uit!!
Uit het leven van een paprikachipssmokkelaar (2) – Zondagsrijder!
De meer dan potige politieman (een blonde!) wil graag mijn auto ‘durchchecken’. En mij en passant ook. Verbaal, welteverstaan. Ik stap uit en doe gedwee de kofferbak open.
Brutus en Softie
Brutus, met al zijn fratsen, is een auto voor de liefhebber. Dat ben ik duidelijk niet. Dus: Brutus eruit of ik eruit! Een gevaarlijke en gewaagde mededeling aan een autofreak als mijn vriend.
Parkeerprivileges
Middels een bordje en een tekening op de vloer waren de vakken nogal stereotype weergegeven met een vader, moeder, kind én een kinderwagen. Ergo, het was mij duidelijk dat ik daar niet mocht parkeren. Ik heb geen gezin en moest dus maar verder zoeken naar een andere parkeerplek.
Trucker Babes – respect!
Na het kijken van “Truckerbabes” is mijn respect voor vrachtwagenbestuurders behoorlijk gegroeid. Wat een zware, ondankbare stressjob. En jemig, wat moet je veel kunnen! Daarnaast zijn en blijven vrachtwagens indrukwekkende megamachines; als je die zó kunt besturen als deze vrouwen, heb je mijn ontzag.
Mijn ANWB-Held
Na wat radeloze, halfblinde bel-acties lukte het mij uiteindelijk om de ANWB te bellen, te vertellen wie ik was en waarom ik belde. De ANWB vroeg bezorgd of ik wel veilig stond. Echt niet! En dus volgde even later de politie om mijn bus wat verder de berm in te duwen.
Verslag van een autotechnologie-testdag
Ergens vind ik het enorm teleurstellend dat de autowereld nog altijd zo’n ontzettend ‘mannending’ is. De paar vrouwen die er zijn, kijken op een afstandje bewonderend naar hun rondscheurende eega of komen dus enkel en alleen voor de elektrische fietsen.
Hoe word je snel stinkend rijk?
Ik ben zo’n vrouw die weliswaar in een auto rijdt, maar er verder nooit een seconde over nadenkt. Status, merk, kleur, ’t maakt me allemaal geen snars uit. Zolang het ding maar rijdt en mij van A naar B brengt.
De verkeerde kant
“Gewoon rijden aan de kant van de weg waar je linker duim rechts zit,” typt mijn broer behulpzaam in de WhatsApp-groep, die de vrolijke titel draagt: ‘Help Merel de weg op’. Rechts rijden, het blijft een ramp.
Ik zei ‘gedag!’ in Iggensbach (4) – een quadrologie
Nog geen kilometer op weg flasht er een rode alarmmelding op mijn dashboard: ‘Sofort Reifendruck überprüfen!’. Blijkbaar is de bandendruk zorgwekkend. Dát meldt die kist dus wél! Remmen finaal kapot? Soit, niet belangrijk. Luchtfoutje in de banden? Alááárm!
Ik zei ‘gedag!’ in Iggensbach (1) – een quadrologie
Ik rijd de parkeerplaats op. Nog voor ik goed en wel uitgestapt ben, ruik ik het. De misselijkmakende geur van verkoolde remmen en gloeiend rubber. Is dat van míjn auto? Dat kan toch niet? Ik heb ‘m net twee weken geleden helemaal laten checken! De auto naast mij ziet er echter zó nieuw uit dat ik haast niet anders kan dan mijn eigen auto verdenken.