Getergd loopt ze naar haar oude auto, steekt de sleutel in het deurslot en rukt aan de grendel.
‘Shit!’ foetert ze. ‘Ik krijg ‘m niet open! De rubbers van de deur zijn vást vastgevroren aan het ijzer… Heb ik weer!’
Back to my toyboy
Ik app een voormalige minnaar. Hij is een jonge vent en onze relatie was ooit heerlijk ongecompliceerd. Gewoon, seks en that’s it. Na een vriendelijke begroeting en de nodigde beleefdheden app ik: “Ik heb zin in koffie”.
Kritische mannen
Ik doe mijn ding. Een zwaar gelag, soms begeleid van licht gelach. Dat bevestigt mij: het gaat eigenlijk best goed. In ieder geval schijn ik enige entertainmentwaarde te hebben. Dan volgt uiteindelijk de meest ongemakkelijke vraag van mijn kant: “Zijn er nog vragen?”
Buitengewoon treurige verhalen over trieste mislukkingen (4) – Sweet Lake City
Ik loop hen voorbij, die kauwende grijsaards, en verlang naar wijn. Rode wijn, een hele fles. Ik heb het verdiend, want ik heb zo ontzettend ver gelopen en het leven moet gevierd worden, óók in Zoetermeer.
Dag overgangsmonster, tot nooitweerziens!
Van wie zijn die billen eigenlijk? Eerlijk gezegd maakt dat me ook helemaal niets uit. Als het maar mannenbillen zijn – strak en zelfs een beetje hard. Gaarne gecombineerd met een flinke… eh… ja.
Vreemdgaan met Valentijn
Valentijnsgedichten van de hand van ChatGPT zijn het toch nog niet helemaal. Misschien volgend jaar nog maar eens proberen.
Verwachtingen
De tools die ik inzet, hebben weinig effect. Ze zit té vast in oude (denk)patronen en ik merk dat ik té vastgeroest ben om hier op een goede manier mee om te kunnen gaan. Ik heb tenslotte al 5 jaar niet meer gecoacht.
It’s all over now, Baby Blue (Muziekrubriek)
Ik kon het niet bevatten. En nu, een kwart eeuw later, eigenlijk nog steeds niet. Maar ja, Falco zei het aan het begin van zijn carrière zelf al: “Enkel dode artiesten zijn goede artiesten.”
Relaxen voor moeders
Plof. Ik zit weer. G&G go. Gos, nog zo’n goeie quote. Ook even opschrijven. G&G stop. Computer open. Ach, eigenlijk kan ik ook gelijk wel even een stukje schrijven. Over mijn zo heerlijk relaxte zaterdagavond. Waarop ik niets zou doen.
De Cijferhel!
“Als een kilo appels 15 euro kost en nu in de aanbieding is voor 10 euro. Hoeveel procent korting krijgt de klant dan?” Oh neeeeeee!!!! #wiskundedeuk
Bevredigende… eh… dinges
En dan ineens, arrête! Heb ik dat goed gezien? Komt er nu ineens een fallus voorbij? Nee, geen lopende, zotteke! Hij staat in een chocolaterie, achter het glas. Te lonken. Te pronken. Ik smelt. Hij gelukkig niet.
Onvoorspelbaar gedrag
Over zijn schouder riep hij vol trots: “Mooi ding, hè? Jongens, Oom Aad groet U allen!”
Hij stak zijn hand op en verdween alweer uit ’t gezichtsveld.
“Aparte man,” zuchtte mijn moeder. “Je weet echt nóóit wat je aan hem hebt.”
“Ach,” verdedigde mijn vader hem, “zolang hij dat zelf maar weet.”
Tory Horror & The Last Leg [Recensie]
De heren van de Britse comedyshow The Last Leg maken gehakt van de vele schandelen bij de Conservative Party (the Tories): “They couldn’t even go through one month without a scandal. They couldn’t even do dry January.”
Stortvloed
Geïnspireerd geraakt door het boekenweekthema ‘ik ben alles’ en omdat gisteren de week van de poëzie is begonnen, schreef onze Lydia een prachtig, intens gedicht.
Papraatje (39) – Deugneuzerij
Het gaat om ’t fatsóén! Zoiets hóórt niet. Dat weet toch iedereen? Tja, zo is hij nou eenmaal. Normen en waarden. Regels. Alles correct, zoals het hóórt. En hij gaat voor niemand opzij. Hoor ik? Voor niemand! Ik knik maar eens.