Bestaanszekerheid is voor veel mensen onbereikbaar geworden. Zij bevinden zich in zo’n vacuüm tussen verleden en toekomst. Niet alleen de eerste levensbehoeftes, maar ook hun toekomst zal straks opnieuw moeten worden aangeschaft.
De Bronchoscopie: even doorademen
“Over twee weken krijgt u de uitslag.” En weg is ie. Zijn witte jas wappert achter hem aan als hij de onderzoeksruimte met rasse schreden verlaat. De empathie in persoon… Maar niet heus. Met hem heb ik straks nog minstens drie kisten appels te schillen!
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Snor? Baard? Allebei? Niks! (NoMovember)
Binnenkort is het weer Movember. De horror. Ik ben voor gladgeschoren. Geen pornobalkje boven je lippen, geen pleeborstel à la au Timmerfrans, geen liksikje op je kindeukje. Want: lelijk, lelijk, lelijk.
Roddelblaadjes
Ze probeert een tijdschrift te pakken, maar heeft haar armen vol boodschappen. Met het kleine beetje speling dat haar rechterarm biedt, wriemelt ze in het vak, maar het roddelblaadje werkt niet mee. Ik zie de ijsbergsla al rollen…
Seksuele fixatie
De film “Luckiest Girl Alive” toont een vrouw die haar dromen najaagt, ‘bad ass’ is, stoer. Een vrouw die haar trauma’s en emoties steeds weer wegduwt. Die zegt wat mensen willen horen en zichzelf continu verloochent. Haar schaduwzijde krijgt niemand te zien.
Online shopping shame
Bestaat er al zoiets als online shopping shame? Vast wel; tegenwoordig moet je je sowieso voor alles wat je doet schamen. Shoppen zal daar ook wel onder vallen. En dat betekent dat ik mij continu diep, héél diep schaam.
Ground Control to Major Tom
Ik inhaleerde en voelde me de diepte inglijden. Gevoelsmatig werd ik een seconde later wakker. Alleen gaf de klok in de verkoeverkamer tweeënhalf uur tijdsverschil aan. A gap in time and space… Oddity.
Oud wijf!
Ik vrees dat mijn lichaam, 40 jaar jonger dan dat van Carmen, al te ver heen is om ooit nog een ‘work of art’ te worden. Hooguit een abstract edoch mislukt schilderij van cellulitis-bobbels en striae-strepen.
Wat moet je dáár nou?
“Abu Dhabi, wat moet je dáár nou?? Daar is toch niets te doen?” Fout! Er is daar een heleboel te doen, als je maar je kont in beweging zet en op onderzoek uitgaat. Kunst, cultuur én tolerante mensen in overvloed!
“De Dans der Bierlijken” (oftewel: Oktoberfest!)
Het Oktoberfest 2022 is inmiddels ook weer passé. Ik was in 2017 op het Oktoberfest (de ‘Wiesn’) en heb er toen mijn ogen uitgekeken. Een reportage over bierlijken, seksweides, gele alco-doodskisten en nog veel meer. De mens als beest, in woord en geluid.
Hmm, lekker! Insecten! (Want Dierendag, hè…)
4 Oktober vandaag. Dierendag, ja ja. Insecten zijn ook dieren. Vandaar dit stukje. Maar hoe je die beesten ook draait of keert: mij kan ’t niet bekoren…
Hartverwarmend onderkoeld
“Een tegen eenzaamheid, dat is toch die campagne tegen eenzaamheid onder ouderen, waarbij die staatssecretaris, hoe heet ie, Van Ooijen als sociale robot wordt ingezet?” “Ja die. Nou, ze hebben dus ook een website. Hier, moet je eens horen…”
Click & Collect (Deel 14) – Slechte kok
Als ik de pannen goed en wel op het vuur heb staan, krijg ik een melding van kantoor. Of ik even in wil loggen om “het probleem” te bespreken. Als ik krap half uur later later de Teams verbinding verbreek, is alles verbrand. Project “Lekker koken voor Jack” finaal mislukt…
Papraatje (Afl. 36) – Papijnlijk – deel 2
“Maar hoe heet ik dan? Wat is mijn naam?” dring ik aan. Die heeft Pa dan weer direct en in één keer goed. Opgelucht haal ik adem; niks aan ’t handje dus. “Ja, vroeger had ik een dochter die zo heette,” verzucht hij dan ineens. Van schrik verslik ik me in de thee.
De vleesvervanger (de geest is gewillig, maar…)
Trots deelde ik thuis mijn ouders mede, dat ik vegetariër was geworden. “Weet je dat wel zeker?” twijfelde mijn vader. “Je bent nog zo jong en je zit eigenlijk nog in de groei…”
“Ik weet het héél zeker,” benadrukte ik, met de wijsheid van mijn 17-jarige, kersverse, vega vriendje verankerd in mijn hoofd.