Wat een vrouw. Iemand die zulke geweldige songs kan produceren (ja, dat doet ze zelf) en zo awesome kan zingen (én die ook nog eens looks heeft), moet wel ‘just my type’ zijn… #Verliefd op #AlanisMorissette
Dagboek van een actrice – Op naar de uitslag
De tijd is aangebroken om terug te gaan naar het ziekenhuis. De uitslag van de scan. In hoeverre is de kanker uitgezaaid? Wat wordt mijn nabije, en wat mijn verre toekomst? Héb ik een verre toekomst?
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Oudejaarsavond 1984 (Vuurwerkverbodsdiscussie)
Het nieuwe jaar is al dik twee weken oud, maar de discussie over het vuurwerk levendiger dan ooit. Als deze resulteert in een verbod, dan heb ik daar begrip voor. Maar ik wíl het niet!
Muziekrubriek! serie: Ouwe meuk is ook leuk! (Alan Parsons Project – Games People Play)
Vervolg op: Ouwe meuk is ook leuk! van vanmorgen. We duiken in mijn cd-collectie. Te beginnen met de A van Alan Parsons Project.
Ouwe meuk is ook leuk!
Ik zit met mijn cd-collectie in mijn maag, wat moet je daar nou mee? Nou ja, ordenen en categoriseren dan eerst maar eens. En de trip down memory lane met jullie delen in de ‘Muziekrubriek!’ natuurlijk. Want ouwe meuk is ook leuk!
Zo groot… zoals het hoort
Gisteren kwam hij hier eten. En at als een bootwerker. Vannacht sliep hij hier. Onder mijn dak. Bij haar in haar meisjesbed.
Alles ging goed. Natúúrlijk ging alles goed. En het bleef rustig. Ze zouden niet anders durven.
Echte liefde is (was) mooi
Gisteren was ik op visite bij een vriend die zijn vrouw verloren heeft. Ze was zijn grote liefde. Hij is onbeschrijfelijk verdrietig en vertelt. In hun gezamenlijke biografie staan prachtige verhalen over echte liefde. Slechts een spatie waren ze altijd van elkaar verwijderd.
Muziekrubriek! (Welshly Arms – Legendary)
De laatste tijd vraag ik me best vaak af; hoe kan deze artiest nou nog niet tot de vaderlandse hitparades zijn doorgebroken? Dat geldt zeker voor Welshly Arms, die toch een behoorlijke staat van dienst heeft, met name ook doordat hun songs in verschillende films en series hebben gefigureerd.
Lezersvraag: hoe zit dat met de opwinding van vrouwen?
Het grootste “seksuele euvel” is toch wel het vingergepruts van de gemiddelde man. Daarmee duurt namelijk het ééuwig voordat wij vrouwen ook maar ergens in de buurt van ‘komen’ komen. Dus laat maar. We doen het zelf wel.
Spiegellogisch (3) – Ben jij een echoïst?
Nee, géén spelfout. Géén egoïst. Integendeel. Een echoïst. Dat is een nieuwetijdse benaming voor iemand die zichzelf automatisch wegcijfert en zich soepel aan alle omstandigheden en wensen van anderen aanpast. Dit om vooral maar géén narcist (of egoïst) te lijken.
Muziekrubriek! (Zager & Evans – In the year 2525)
De tekst van de song ‘In the year 2525’ is bijna profetisch te noemen. Want alle dingen die Zager & Evans in hun song beschrijven, zijn nú allang de harde realiteit. Niks 9595. Niet eens 2525. 2020 en we zijn er al.
Dagboek van een actrice – Kankerintiem
Niet veel later zoenden we, alsof we tienermeisjes met een onstuimig ontwakende liefde waren. Haar handen gingen over mijn lijf. Ze speelde met mijn borsten. Ik schrok er zowat van.
Romantiek ten top (La vie en rose)
“Je mag dan inderdaad wel overal de weg kunnen vinden, maar je bent tussendoor toch maar mooi op de verkeerde heuvels geklommen… Misschien wilde je onbewust eens een ander uitzicht?”
Nijdig nam ik een slok van mijn bittere therapeutenthee zonder suiker.
Muziekrubriek! (Tash Sultana)
Deze jonge persoon is een mirakel. Wát een leven heeft ze al achter de rug. Ze kreeg op 3-jarige leeftijd een gitaar en leerde zichzelf spelen. Op 17-jarige leeftijd heeft ze een drugsverslaving overwonnen, waarna ze bij gebrek aan een baan als straatmuzikant ging optreden. 4 jaar later brak Tash Sultana met Jungle door op YouTube, met miljoenen views.
Die gruwelijke taboes toch!
Taboes zijn er om met blote handen, eventueel heimelijk ginnegappend, doorbroken te worden. Vandaar dat ik lukraak iedereen aan zou raden om er zoveel mogelijk over te schrijven.