We zijn gestrand in Londen. Onze vlucht is gecanceld. En met de onze nog zo’n 300 andere vluchten. Want sneeuw. Nee, dit is niet ‘fijn onverwachts een extra lang weekendje weg’. Nee, wij zijn geen bofkonten. Dit is pure stress. Ik wil naar huis…
Wandelen in een kerstkaart! [gastfotoblog]
In alle vroegte, de kou dapper trotserend en de zonsopgang bewonderend, maakte Dominique foto’s en riep: “Winterwonderland – wandelen in een kerstkaart!” Echt wel. Zelfs het prikkeldraad is excellent opgevroren.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Hoe minder je bezit, hoe rijker je bent
Zoon ziet me meubels slepen. “Wat ben jij nou weer aan het doen?” “Aan ’t ontspullen!” roep ik enthousiast over mijn schouder. “’t Is maar waar je zin in hebt… Maar zo te zien word je er heel gelukkig van!”
Muziekrubriek! (Del Amitri – Nothing ever happens)
Del Amitri zingt het gevoel, wat ik in december altijd zo sterk bespeur. Het is een chaos, maar nooit gebeurt er écht iets. En in feite is iedereen eenzaam, vandaag én morgen.
Flikken!
De chagrijnige fuik-agente bestudeert mijn foon. Geen openstaande whatsapps. Geen recentelijk geopende e-mails. Geen aangenomen of gemiste oproepen. Ze kijkt me vorsend en fronsend aan: Hoe zit dat? Dit is toch niet normaal?
Kan iemand mij even refurbishen?
Als ik zo naar mijzelf kijk en luister, denk ik automatisch aan mijn auto. Die past perfect bij mij. Mijn wagen is ook een oudje, rijk aan gebrekkigheden. Wij lijken op elkaar. En net als mijn auto ben ik ben toe aan een total make-over. Toe aan ‘nieuw’.
Carnavalsoutfits kiezen in 873.901 appjes
Carnavalsoutfits bepalen via een WhatsApp-groep. Efficiënter kunnen we het niet maken. Makkelijker ook niet. *zucht*
O, kom er eens kijken… (want er is voetbal op tv!)
Voetbal op tv is gewoon vreselijk. Alleen de geluiden al. Dat joelende publiek, die blèrende reporters, die trommels, afschuwelijk. En al die divisies, liga’s, en tabellen – ik snap er geen hout van. En zo was ik dit keer dus ook totaal niet van plan om het WK te kijken. Het kwam anders.
Muziekrubriek! (Fleetwood Mac – Little Lies)
Christine McVie van Fleetwood Mac is dood. En dat is een groot verlies voor de muziekwereld. Ik luister nog maar eens naar Little Lies… #nostalgie
Als een blad in de wind
Gisteravond zei ze in een opwelling tegen haar dochter: “Ik ga pas dood als álle blaadjes van de boom gewaaid zijn.” Het had strijdlustiger geklonken dan ze had verwacht. En de bladeren weigeren te vallen.
De tand des tijds (op bolle pootjes)
Nu ik richting de 60 ga, is bij mij de nieuwigheid er al enige tijd ruimschoots vanaf. Lang heb ik gehoopt dat het op een of andere manier nog wat zou gaan worden, maar dat is helaas niet gebeurd.
Muziekrubriek! (Leighton Meester feat. Scott Grimes – That’s all I’ve got to say)
We graven onze “Muzierkrubriek!” weer uit. Want: te leuk. Vandaag op de late avond nog een mooie van onze Trekkie en Orville-fan Karin. Mooi werk! <3
Rouw is de prijs voor liefde
Herinneringen komen naar boven. Het overlijden van haar zoon, bijna zes jaar geleden, heeft er dieper dan diepst ingehakt. Ik heb het eerder gezien bij mijn moeder toen mijn zus overleed. En ik zie het nu. Geen kind zo aanwezig als het kind dat wordt gemist.
Met je kop boven het maaiveld
‘Die moet je nemen schatje!’ riep ik enthousiast.
Mijn dochter bekeek het kledingstuk van vijf meter afstand, gunde het één hele milliseconde aandacht en antwoordde: ‘dat dragen wij (!) niet.’
Heb je spijt?
Ik heb geen spijt. Ik weiger om in het ‘wat als’ te blijven hangen. Want al het oude, wat ik kwijt ben geraakt, heeft plaats gecreëerd voor heel veel mooi nieuw. Dat had ik anders nooit gevonden. En dan was ik nu niet wie ik geworden ben.