‘t Is maar schrale schijn
voor die afgekloven Tijn.
Zéér onveilig werkterrein
met zo’n vale bloemfontein,
choco halen, nee, liever wijn
en
jaarlijks weer lief-smalend zijn.
Die halfgare liefdeskapitein
geeft Amor elk jaar ’t vertreksein,
dat belachelijk aanhalige zwijn.
Stijf van de commercie-pijn.
Straks is-ie weer zó klein
en
zal hij aan lager wal geraakt zijn
Heb nu barstende koppijn.
Balen voor de seks, maar ach, afijn.
‘t Kan me de ballen en worst zijn
Kijk! De magere Valentijns-Hein
geeft zo ‘t verlossend schietsein,
hop dan
Vallen, Tijn!!!
[liefdeloos Valentijnsgedichtje]
