bron: pixabay.com 5355845 (credits: user viarami)
“How one stupid tweet blew up Justine Sacco’s life”. Dat is de titel van een artikel uit The New York Times. Justine, een Amerikaanse PR dame, stapte in 2013 in het vliegtuig naar Zuid Afrika en besloot tijdens de overstap op Heathrow nog een tweetje de wereld in te slingeren.
“Going to Africa. Hope I don’t get AIDS. Just kidding. I’m white!”
Had ze dat maar nooit gedaan. Want tussen London en Kaapstad ging deze tweet viral. Toen ze 11 uur later uitstapte, was haar leven zoals ze het kende, voorbij.
Ik zag de tweet voorbij komen in mijn timeline en ook ik was verontwaardigd. Hoe kréég ze het verzonnen, die privileged witte PR muts! De arrogantie! BOEH! Ontslaan die trut! Ach, herinneringen aan mijn allereerste cancel-geval… Ik ben bijna ontroerd.
Ben jij al lid van de cancelclub?
Tegenwoordig hoor je er bijna niet meer bij als je niet bij de cancelclub zit. Elke dag zie ik (vooral op Twitter) wel iets voorbijkomen, waarvan ik denk: hoe dom ben je als je dit soort bullshit verspreidt!? Meestal zijn dat tweets van Klimaat Ontkenners, Corona Sceptici, Demonstratie Boeren of Pro Zwarte Pieters. Afhankelijk van mijn humeur typ ik een snerende opmerking of negeer ik het en scrol door.
De laatste tijd doe ik het laatste, want al die negatieve energie, ik trek ’t niet meer. Maar veel van mijn boze twittervriendjes zijn niet zo vergevingsgezind. Op het centrale Twitterplein heeft de virtuele galg een vast plekje gevonden en die wordt regelmatig gebruikt. Vrijheid van meningsuiting is een mooi ding, maar er zijn grenzen hè!
Veronica Inside
In ons land waren de heren van Veronica Inside ook slachtoffer van de cancelgilde. Een beetje dom was het wel. Hoe haal je het in je hoofd om tijdens het racisme-debat een zwarte piet grap te maken? Ik was sowieso klaar met heel dat “ouwe jongens krentenbrood, we zitten in de kantine en gooien heel veel ongenuanceerde bullshit de ether in” geouwehoer. Heb het gewoon over voetbal? Ik zit echt niet te wachten op jullie kijk op de wereld. Of is dat teveel gevraagd van een voetbalprogramma?
Natuurlijk is Johan geen racist. Maar waarom komt er dan zoveel idioterie uit zijn mond? Omdat Johan in mijn ogen de personificatie van de gemiddelde witte/blanke man is, die geen idee heeft dat sommige uitspraken misschien wel eens racistisch kunnen zijn. Dit soort mannen haalt zelfs na uitleg de schouders op: “Zo bedoelde ik het allemaal niet!” Tja, dan ben je uitgeluld, hè.
Aan de andere kant ben ik ook bepaald geen fan van al de lui die meteen opriepen om het programma te cancelen. Dat vind ik dan weer lagere-school-klikspaangedrag: “Juf, juf, Jantje pikte net een snoepje uit de pot, dat mag niet, hè?”
Extreem
Wanneer sla je door in je activisme? Misschien als je je laat leiden door je emoties en alleen een discussie voert op basis van onderbuikgevoelens in plaats van feiten? Ik las een verbijsterend artikel over de Amsterdamse club “De School“. Een populaire, progressieve club, waar mensen van allerlei pluimage – zwart/wit/hetero/homo en alles daartussen – welkom was en zich veilig voelde. Maar omdat de club zich niet openlijk (via social media dus) solidair verklaarde met de Black Lives Matter beweging, escaleerde de situatie totaal.
Lang verhaal kort: De club werd beschuldigd van het feit dat ze allesbehalve inclusief was, personeel én bezoekers kwamen in opstand en er werd een bijeenkomst georganiseerd waar het management zich als makke lammeren naar het slachthuis liet afvoeren door de emotionele bezoekers. Het contract met het beveiligingsbedrijf, wat een (vermeend) racistisch deurbeleid zou voeren, werd dezelfde avond nog ontbonden. De samenwerking met een kunstenares werd door haarzelf verbroken, omdat ze “als geprivilegieerde, witte, niet-transgender vrouw niet kritisch genoeg was geweest”. Hoe woke van haar!
Uitkomst: de directie heeft aangekondigd op te stappen en een groepje medewerkers met nul management skills moet nu de boel draaiende houden. Met als gevolg dat er uiteindelijk alleen maar verliezers overblijven. Waarschijnlijk kijken ze over een jaar terug op deze waanzin, in de wetenschap dat een simpel gesprek op basis van wederzijds respect veel ellende had kunnen voorkomen.
Klaar met cancelen, met één uitzondering…
Ik ben klaar met die hele cancelcultuur. My middle name is nuance. Ik verafschuw iedere vorm van activistisch extremisme. Black Lives Matter, natuurlijk. Maar alsjeblieft, haal geen standbeelden naar beneden als je je niet eens hebt verdiept in de geschiedenis. Dan ben je namelijk geen activist, maar een domme volger. Ga toch weg met je ge-cancel.
Ik maak hierop echter graag één uitzondering: de stem van de Kruitvat-reclame. Al jaren moeten we deze ellende aanhoren. Elke keer als ik die schelle stem de aanbieding van de week hoor gillen, krijg ik een brainfart. Het gaat door merg en been. Sorry Hadewych, maar jou ga ik cancelen. Je bent waarschijnlijk een hele aardige vrouw en ik snap het; wekelijks een reclame maken is vast een prachtige bron van inkomsten. Maar deze marteling moet stoppen! Als mijn eis niet wordt ingewilligd schakel ik de cancelmaffia in op Twitter. Aan de galg met die stem! Genoeg is genoeg.
bron: pixabay.com 1206614 (credits: user ‘ijmaki‘)
