Ik ben helemaal klaar met de verkiezingen. Echt. Helemaal 100% klaar. De discussies, de meningsverschillen, het links/rechts gekissebis… Politici rollen schaamteloos over elkaar heen in allerlei talkshows of ze verschijnen in Koffietijd om koekjes te bakken en bloemstukjes in elkaar te frunniken. Tenenkrommend.
Dat gezegd hebbende: Ik voel me wel altijd genoodzaakt om te reageren als ik een politiek getint bericht zie op Social Media wat me prikkelt, irriteert of waar ik een error van krijg in mijn hoofd. En terwijl ik een pinnig antwoord typ, denk ik: doe het niet, doe het niet, doe het niet… Maar dan klik ik tóch op enter – and the damage, as they say, is done.
De laatste tijd heb ik die piep in mijn hoofd voornamelijk als het gaat over Thierry Baudet. Oh, oh, Sjerrie, wat ben je toch een lul. De leugens, het flirten met extremistische denkbeelden, het populisme. Roepen dat je vrijheid belooft midden in de Corona pandemie. Ik kan veel hebben, maar het is om gillend gek van te worden.
En toen zag ik de uitzending van Jinek, waarin Martijn Koning een beteuterde Sjerrie op een vernietigende manier fileerde. Noem het een roast, noem het cabaret, maar het was killing. En natuurlijk liep mijnheer weer weg, want dat is wat hij doet. Ik lag verstijfd in bed en begon hysterisch te lachen: “Hij loopt weg, verdorie, hij loopt weg!!”.
E. lag naast me, achteloos swipend op zijn telefoon. “Ja, doet hij toch altijd?”. Dat is waar. Hij loopt altijd weg als het vuur hem te na aan de schenen wordt gelegd of als “het toontje” hem niet aanstaat. Maar ik verdenk hem er ook van dat het een strategie is. Hij volgt volledig de lijn van Trump. Ophef creëren, slachtoffertje spelen, op Social Media uitspelen en vervolgens weer knuffelen en dansen tijdens zijn vrijheidskaravaan. What’s next? Naar alle waarschijnlijkheid roepen dat er verkiezingsfraude is gepleegd. Wedden?
Na het Jinek-debacle kwam er natuurlijk meteen een discussie op gang op Twitter, want dat is wat Twitter doet. Ik ging mee met de mening dat Martijn echt te ver was gegaan en het heel anders aan had kunnen pakken. Maar toen las ik het artikel van Sylvia Witte en ik dacht: DIT! Precies DIT!! Dit voel ik! Al jarenlang worden we geconfronteerd met de retoriek van deze man. En overal mag hij dit soort shit verkondigen. Maar nog geen enkele keer zag ik dat hij echt werd aangesproken op wat hij allemaal roept.
Martijn deed het. En wie krijgt alle poep over zich heen? Martijn. Spreek hem aan op het feit dat hij niet grappig is, oké. Dan heb je misschien een punt. Maar zeggen dat hij het beestje niet bij zijn naam mag noemen? Dat vind ik op zijn minst vreemd. If you can’t take the heat, stay out of the kitchen. Ik ben niet naïef. Ik weet dat er heel veel mensen (nog steeds) in Sjerrie geloven. Ondanks de rechts-extremistische uitspraken en de conspiracy-theorieën. De mens, ik blijf het een bijzonder soort vinden.
Intussen worstel ik door. Want de politiek is een puinhoop. Het lijkt wel of de partijen steeds verder afstaan van de kiezers. Ik vraag me waarom. En is dat wat ik voel, wel echt? Of laten we ons met zijn allen meeslepen, omdat alles enorm opgeblazen wordt? Aan de andere kant is het wel duidelijk dat er veel misgaat. Zoveel ongelijkheid, een klimaatcrisis, vluchtelingen, te weinig woningen, onrust…
Waar eindigt dit? En wie kan dit oplossen? Ik wil niet meer denken in links of rechts. Ik wil een partij die deze issues op kan lossen. Een partij die niet alleen gaat voor de belangen van mensen met geld of grote bedrijven, maar ook zorgt voor de kwetsbaren in onze samenleving. Ik wil dat jongeren een opleiding kunnen volgen zonder een enorme schuld, zodat ze na hun opleiding een woning kunnen kopen. En als ik allang onder de zoden lig zou ik het heel fijn vinden als de generatie die na mij komt niet geconfronteerd wordt met onoverkomelijke klimaatellende. Ik wil een partij die links is als het nodig is en rechts als het moet.
Ik ben zoals altijd zwevend, maar ik zal snel een knoop door moeten hakken. Vandaag nog. Maar stemmen zal ik, want ik heb van jongs af aan mee gekregen dat stemmen een voorrecht is. Kan ik daarna weer lekker mopperen als het niet gaat zoals ik wil.
bron: pixabay.com 2181101
