Ja, nu weten we het wel hoor. Jullie hebben allemaal een hele leuke, geweldige, fantastische vakantie gehad! Mag de stroom aan ‘kijk ons eens happy zijn’-foto’s op social media dan NU stoppen?
Ik ploeter me al weken door een berichtenstroom aan vakantiefoto’s. Op Facebook en Instagram wemelt het van de foto’s met gebruinde kinderen op witte stranden met een felle zon.
bron: pixabay.com
‘Smeer dat kind ‘ns in!’ roep ik dan geërgerd naar mijn smartphone, terwijl buiten de regen tegen mijn raam klettert.
Door al die gezellige kiekjes-ellende ben ik zelfs naar Twitter uitgeweken.
‘Ga dan ook niet online! Kijk gewoon niet!’ hoor ik je – terecht – roepen tegen je smartphone, terwijl je mijn blog leest. Ja, ik zou wel willen, maar ik lig niet op het strand of zit niet in de bergen van mijn favo land. Neen.
Ik verveel me KA-POT!
Ik verdien trouwens een medaille omdat ik de allergrootste uitdaging ooit ben aangegaan. De uitdaging van het vakantie-uitstapjes te verzinnen voor een 9, 13 en 15 jarige (2 meisjes, 1 jongen). Het is net als met avondeten eigenlijk: er is altijd wel íemand ontevreden.
In het museum?
Slaan ze elkaar om de oren met die dure kunst. Zonder gene.
Uit eten?
‘Lussiknie!’
Zwemmen?
‘Voor schut lopen in een bikini, mama? Denk ’t niet!’
Ik ben al vaak, al yoga-mantra’s prevelend, naar de uitgang gebeend, met drie kindertjes in mijn kielzog. Te vaak.
Ik geloof er niks van dat al die leuke plaatjes postende mensen het alleen maar geweldig hebben op vakantie.
En ik bedoel, joehoe!! Je bent op vakantie, mensch! Waarom deel je alles dan nog steeds elke dag met de rest van de wereld? Víér dan ook eens vakantie!
Wanneer ik met mijn kinderen een vakantiekans zou krijgen, zou ik me helemaal losmaken van thuis. Heerlijk, even weg van alles en iedereen en in mijn eigen bubbel leven. Die foto’s gooi ik dan wel online wanneer iedereen weer aan het ploeteren is op het werk en de arme kinderen al op school zitten. Puur om het er nog eens lekker even in te wrijven.
bron: pixabay.com
