“Heb je nou al een camping geboekt?”
“Ja, gelukkig wel. Gisteren. Een camping in Frankrijk.”
“Via de website?”
“Nee, ik ben niet zo handig op de computer, dat weet je toch? Ik heb ze gewoon opgebeld.”
“Oh ja, jij spreekt goed Frans, dat is waar ook. Best wel gemakkelijk eigenlijk, wanneer je ze een beetje kunt verstaan!”
“Is het een leuke camping?”
“Ja, zo in de folder te zien wel. Met een ‘Californisch’ zwembad van 1.500 m2 en brede stranden is het de ideale plaats om heerlijk te genieten van een goed boek in de warme stralen van de mediterrane zon,” lees ik voor. Tegelijkertijd app ik haar een foto uit de gids.
“Mooi zeg!” klinkt het tevreden aan de andere kant.
bron: pixabay.com
“Oh, ook nog een theatercafé, een discotheek, twee bars met terrassen grenzend aan het zwembad en een supermarkt met daaromheen wat leuke winkeltjes.”
“Goed gekozen!” complimenteert mijn moeder.
“De kinderen kunnen er ook boogschieten, alle soorten sport beoefenen en trampolinespringen. En er is een bruisend animatieteam,” mompel ik.
“Zelfs een circus,” brom ik er meteen achteraan.
“Je klinkt op de een of andere manier toch niet erg blij?”
“Nee ma, ik kreeg net de rekening. Je zult het niet geloven, maar ik ben bijna net zoveel geld kwijt als vorig jaar in die luxe chalet met airco! Alleen heb ik nu een onaantrekkelijk bruin verschroeid grasveldje van 100m2 voor dezelfde prijs,” leg ik haar verontwaardigd uit.
“Dat heb je ook helemaal verkeerd aangepakt!” zegt mijn moeder resoluut. “Wij staan hier ieder jaar voor maar een tientje per nacht!”
“Dat kan wel wezen, maar bij jou is dan ook geen bal te doen! Behalve…” de rest slik ik wijselijk in.
“Daarin heb je wel een beetje gelijk,” geeft mijn moeder toe, “maar de camping die hier pal naast ligt, is zo’n zelfde soort camping als die jij net hebt geboekt! Snap je?”
“Nou eigenlijk niet, ma.”
“Ik ga daar gewoon elke dag even zwemmen,” legt mijn moeder geduldig uit. “En alle boodschappen halen. Of ’s avonds uit eten of naar de disco, dat kan daar ook. Met Karaoke!”
“Maar dat mag toch helemaal niet?”
“Ach, je moet een speciaal polsbandje hebben, zodat ze kunnen zien dat je op die camping kampeert.”
“Maar jij hebt toch helemaal geen polsbandje?”
“Nee, klopt. Maar er staat daar een Spaanse jongen bij de ingang, die kijkt of je zo’n bandje om hebt. Aangezien ik toch geen woord Spaans spreek, doe ik net alsof ik hem niet begrijp en loop ik gewoon schouderophalend door.”
“En dat gaat goed?”
“Al jáááren,” bevestigt mijn moeder.
“Voor nog geen tientje per nacht,“ pepert ze me nog eens in.
“Wat moest jij betalen, eigenlijk?”
“60 Euro per nacht. Voor een kampeerplaats met water en elektriciteit. Daarbij komen nog allerlei toeristenbelastingen en andere toeslagen. ”
“Schandalig!” vindt mijn moeder. “En dat eigenlijk alleen maar omdat je zo goed Frans spreekt!”
bron: pixabay.com
