Toen Freddie Mercury van Queen was overleden kwam er een legendarisch tribute-concert met een adembenemende line up. De hele pop- en rockwereld stond in de rij voor deelname.
Eén artiest stak met kop en schouders boven de anderen uit, omdat hij als enige het stembereik van Freddie evenaarde: George Michael. Zijn vertolking van Somebody To Love werd een grote hit. De andere door hem gezongen nummers stonden ook als een huis. En ik was definitief verkocht. George Michael werd de tweede artiest die ik voor altijd in mijn hart sloot.
Eigenlijk was ik al veel eerder fan, toen George met Wham furore maakte. Toen ik wat ouder werd vond ik het opeens kitsch, pubermuziek. Achteraf gezien valt dat best mee, ze hebben een paar steengoede nummers gemaakt. Club Tropicana en Everything She Wants zijn echt lekkere dansnummers, maar ik heb ook een zwak voor Young Guns. De tekst is ontzettend grappig (death by matrimony!) en de rap in het midden maakt het helemaal af.
bron: pixabay.com
Destijds luisterde ik maar met een half oor naar wat hij op solo-gebied deed, want ik was natuurlijk hartstikke volwassen (ahum) en was bezig met volwassen muziek. Ondertussen deed George best bijzondere dingen. Hij maakte wereldhits met Aretha Franklin en Elton John, shockeerde met I Want Your Sex en bezong zijn vrijheid met Freedom ’90. Pas later ging ik me erin verdiepen en snapte ik waar het allemaal over ging. Hij had soul. Maar echt. Stevie Wonder grapte eens: “O, is he white?”
Ook bij George Michael kan ik geen favoriet aanwijzen, dat is gewoon vloeken in de kerk. Hij heeft prachtige ballads gemaakt en supervette dancenummers. Bijna alle teksten hebben een diepere lading; seksueel, persoonlijk en/of maatschappijkritisch. Een mooi voorbeeld van een nummer dat alle drie in zich draagt is Outside, geschreven na zijn arrestatie voor openbare zedenschending, een briljante reactie. Maar dat kent iedereen, dus ik heb een ander, minder bekend nummer gekozen.
Shoot The Dog is een duidelijke aanklacht tegen Tony Blair, die volgens George Michael het schoothondje was van George W. Bush. Met een lekkere vette sample van The Human League’s – Love Action en stiekem ook een seksuele lading. Swingen maar!
O ja, George stond mede aan de wieg van Carpool Karaoke, een van mijn favoriete tijdverdrijven om vrolijk van te worden.
