Bron: Pixabay.com
Woensdag
De dagen volgen elkaar enigszins eentonig op. Vanaf het moment dat ik opsta maak ik een planning voor mijn eten en drinken en het is nog geen dag gelukt om me eraan te houden. Ik moet om de twee uur wat eten en mag ervoor en erna een half uur niet drinken. Ik loop voortdurend achter de feiten aan. Het eten erin krijgen duurt te lang, dan wacht ik weer te lang met drinken en zit ik eigenlijk alweer te dicht op mijn volgende eetmoment. Dan heb ik én honger en dorst en moet ik kiezen wat nu echt prioriteit heeft. Meestal kies ik dan voor drinken, omdat het me nog geen dag gelukt is om de benodigde 1.5 liter achterover te kieperen. Het gevolg is wel dat ik ook te weinig eten binnen krijg. Daardoor is mijn lijf alweer in een spaarstand geschoten, wat het afvalproces en mijn energieniveaus geen goed doet.
Kortom, het loopt nog niet zoals ik wil. Ik probeer elke dag iets te ondernemen. Wandelingetje met de hond, beetje rommelen in de tuin, maar ik heb nog nergens echt energie voor. Blijkbaar is mijn lijf heel druk met herstellen, verwerken en resetten. Een vermoeiend proces.
Ieder verhaal is anders. Van mijn groep zijn er een paar fluitend door alles heen gekomen. Een ander is nog ziek en ligt met koorts in bed. Ik hang er een beetje tussen en heb dus in principe niets te klagen. Toch is het best lastig om de moed erin te houden omdat ik het me zo anders had voorgesteld. Het valt me echt enorm tegen allemaal.
***
Vrijdag
De eerste afspraak bij de NOK waar ik de meesten van mijn groep tref. Er zijn er nog een paar niet geopereerd, dus zij missen deze eerste bijeenkomst met de diëtist. Ik voel me een dweil vergeleken bij de anderen. Ik kom zonder make-up en in mijn joggingbroek en zij zien er al uit om door een ringetje te halen.
Een uurtje is te kort. We hebben veel vragen en willen ook wel graag ons verhaal delen. Het eten en drinken gaat bij iedereen anders. Waar de een al een hapje chocoladetaart heeft gegeten, moet de ander terug naar vloeibaar omdat ze er niets in krijgt. Ik luister, maar vertel niet veel. Het vroege opstaan en de autorit van 45 minuten heeft me helemaal gesloopt. Na afloop praat ik na met twee dames en daar heb ik meer aan. Het voelt fijn, hoe raar het ook klinkt, dat zij ook worstelen. Niet alleen met eten, maar ook met de waar-ben-ik-in-godsnaam-aan-begonnen-gedachten. Pas nu realiseer ik me dat dit een levenslange verandering teweeg brengt. Natuurlijk wordt het beter en makkelijker, maar desondanks zal het altijd anders blijven. Ik wist waar ik voor koos en tegelijkertijd overvalt het me nu toch.
***
Zondag
Ik geniet intens van een bezoek aan mijn ouders, waar ook mijn zus en haar gezin zijn. De zon schijnt en het gaat best goed met eten. Voor het eerst sinds tijden heb ik het gevoel dat alles een beetje op zijn plek begint te vallen. Omdat ik me zo goed voel, ga ik ook nog even langs bij een vriendin om haar huis te bekijken en haar zoons een cadeautje te brengen. Ook daar zit ik lekker te kletsen en haar zelfgemaakte soep valt goed. Tijdens de reis terug stort ik echter helemaal in. Ik kan van vermoeidheid bijna niet meer op mijn benen staan en neem me voor om even niets meer te ondernemen wat niet hoeft en echt te werken aan mijn herstel zonder al te vermoeiende afspraken. Dat houdt in dat ik een bruiloft voor volgend weekend af moet zeggen en dat is moeilijk. Ik, die altijd alles gewoon deed, moet een stap terug doen. Mijn lichaam geeft uitstekend aan wanneer het genoeg is. En dat punt heb ik blijkbaar nu bereikt.
Wat hieraan vooraf ging: Mijn maat is vol (24)- Over poep pus en hangende zaken
Ik heb donderdag een sleeve gekregen ipv een bypass door verklevingen van een blinde darm operatie. Het gaat redelijk, wel heel veel spierpijn. Vandaag nog een dagje op bed, ben verschrikkelijk moe en tot bijna niets in staat. Eten gaat redelijk, net skyr, magere melk en aardbeien gemixt was erg lekker. Maar hapjes en alweer klaar. Vanmorgen de brinta was ook lekker. Maakt mijn man lekker allemaal voor me, die heeft 10 dagen vrij genomen, verwennerij hoor! Heb iid ook gedacht waar ben ik aan begonnen maar de operatie is net een paar dagen geleden dus komt vast goed. Mijn grootste struggle zijn al mijn medicijnen, krijg ze niet weg en dan ook nog vitamine en kauwtabletten pfff een dagtaak aan. Begin morgen wel ofzo vind het goed. Heel veel succes en sterkte en luister naar je lijf! 1ding per dag is voorlopig genoeg!