Naast mij zit een vrouw, net als ik, intensief naar het schermpje van haar telefoon te staren. En we zijn vast niet de enigen hier. Ik heb geen zin om uitgebreid om me heen te kijken en per ongeluk oogcontact te maken. Ik ben moe. Ik heb me moeten haasten om hier op tijd te zijn en nu wil ik enkel stom wachten tot ik aan de beurt ben. In mijn mobielvrije hand klem ik een formulier en mijn ‘nummertje’.
Ineens hoor ik een oude, wat luide mannenstem. “Met al die stomme mobieltjes praten de mensen over een paar jaar helemáál niet meer met elkaar!” De man moppert over het gebrek aan menselijke interactie. Zijn precieze woorden weet ik niet. Ik luister met een half oor. De vrouw naast mij trekt zich wel iets van zijn woorden aan. Ze geeft de man gelijk en stopt haar mobieltje weg. Ik zit net iets dichterbij de man en besluit gewoon nog even naar het scherm te blijven staren. Ik voel wel dat zijn ogen op mij rusten. Hij zal zo vast wel een directe opmerking maken.
De vrouw die met hem mee naar binnen kwam lopen, tikt hem op de mouw.
“Pa, sommige mensen wérken ook op de telefoon.”
Geen argument waar hij iets mee kan. Werken doe je op je werk en niet hier. Hij wil contact met de mensen om hem heen en dat lukt hem aardig. “Misschien begrijp je het ook niet omdat je er niet mee om kan gaan, pa.”
Ondertussen heb ik al opgevangen dat meneer 88 is. Dat vertelde hij aan mijn buurvrouw. Ik vind hem niet onsympathiek. Sterker nog, ik denk deze man veel te vertellen heeft en dat hij dat ook heel graag wil.
Hij bromt nog een beetje door en murmelt dat wij ‘de korte tijd die wij hier op aarde hebben’ veel beter kunnen besteden door gezellig met elkaar te doen. En staren naar een scherm is zeker níét gezellig. Mensen moeten praten, niet telefoonstaren.
Op dat moment ben ik er wel klaar mee. Ik kan hem natuurlijk ook gewoon gelijk geven en even knikken, maar ik besluit dat nu eens niet te doen. Meneer wil een discussie? Dan kan hij die krijgen! Ik stop eerst mijn telefoon netjes terug in mijn tas.
“Nou, meneer, u vindt het niet normaal dat ik naar mijn telefoon staar en mij afsluit voor de rest van de wereld. Maar wat als ik van die tafel daar een papieren tijdschrift pak en mijn aandacht voor alles om me heen verlies omdat ik een interessant artikel lees of foto’s bekijk? Mag dat dan wel van u?”
Hij kijkt mij vriendelijk, maar niet-begrijpend aan. Het voelt toch wat ongemakkelijk om het niet eens te zijn met een oudere en daar openlijk voor uit te komen. Mij is altijd geleerd dat we ouderen met respect moeten behandelen. Volgens mij deed ik dat wel, maar mijn punt zou als bijdehand opgevat kunnen worden… Ik voel me een beetje kleuren als ik doorkrijg dat niet alleen de oude man mij aankijkt, maar ook een groot aantal van de andere wachtenden.
“Dan ben ik toch net zo min benaderbaar?” vervolg ik mijn argumentatie dan maar. “Als mensen de krant of een tijdschrift lezen en daarom niet praten, heeft u daar waarschijnlijk géén probleem mee. Maar als iemand in plaats van een magazine een telefoon in de hand heeft en daarop leest of kijkt, dán is het ineens fout?”
Ik kijk de beste man zo vriendelijk mogelijk aan en wacht op zijn antwoord.
“Ik kon het niet helemaal verstaan, wat zei je nou precies?”
Zijn dochter wijst naar de watjes in zijn oren. “Hij is een beetje doof. Zijn oren worden straks uitgespoten. Hopelijk helpt het.”
Maar ik ga hier echt niet nóg een keer mijn punt maken. Dan verliest het argument vast aan kracht. Bovendien heb ik geen idee meer hoe het precies uit mijn mond kwam, maar het was vloeiend en dat lukt mij geen tweede keer. Ik lach maar wat naar hem en hij begint over de sfeer van de grote open ruimte waarin we zitten. Of eigenlijk over het geheel ontbreken van enige sfeer. Een biljart, dat lijkt hem een heel goed idee. Of gratis koffie. En wat zachter licht.
Ik luister nog maar met een half oor. Door mijn tas heen voel ik mijn telefoon trillen. Die ga ik nu dus echt niet meer pakken, ik kijk wel uit. Mijn ogen staren nu, net als die van mijn buurvrouw, wezenloos naar een ander scherm.
Nog zes wachtenden voor mij.
bron: pixabay.com
