Zoals je eerder kon lezen, is Tinder eigenlijk niet zo mijn ding. Het is mij teveel een vleeskeuring. En hoewel ik een moord zou doen voor ein-de-lijk weer eens een partijtje keiharde seks, zocht (en zoek) ik toch echt meer een maatje dan een goed gevulde broek.
Maar toen ik op punt stond om Tinder van mijn telefoon te verwijderen, ontving ik een berichtje. Gewoon, een spontaan stukje tekst, meer niet. Maar deze man had mijn aandacht. Hij schreef niet over mijn ogen, mijn lichaam of over de spannende nacht die hij mij zou bezorgen.
Wat hij wel schreef: “Ik wil niet vervelend overkomen, maar jouw profiel trok mijn aandacht. Ik zie een dame die niet goed in haar vel zit, die behoefte heeft aan een schouder om op te leunen. Aan een arm om haar heen. Misschien zit ik er volledig naast, maar ik bied je bij deze mijn schouder aan.”
Zijn woorden raakten mij. Hoe kan een totaal onbekende aan de hand van wat foto’s, waarop ik toch echt zeer goed uit de verf kom, zien dat ik wel degelijk rijp ben voor een psychiater? Dat idee bezorgde mij zowel stress als kriebels. Nu was ik ineens net zo geïnteresseerd in hem, dus ik schreef terug.
“Ik vind het bijzonder dat je aan de hand van zorgvuldig uitgekozen foto’s denkt op te kunnen maken wat ik op dit moment nodig heb. Wel geef ik je kudo’s voor het niet maken van seksuele toespelingen of complimenten over mijn uiterlijk. Je hebt mijn interesse.”
Meer schreef ik niet. En de man liet beangstigend lang niets van zich horen. Wat mij wederom behoorlijk onzeker maakte. Pas drie dagen later (!) gaf hij antwoord.
“Ik ben natuurlijk niet blind. Maar ik neem aan dat je continue complimenten over je uiterlijk krijgt. Jouw schoonheid zie ik, maar je ogen stralen pijn uit. Dat intrigeert mij. Ik heb zelf veel meegemaakt en ik ben niet op zoek naar zomaar een vrouw. Ik zou graag een dame ontmoeten die, net als ik, al behoorlijk wat kilometers op de emotionele snelweg heeft gemaakt. Als je dat oké vindt, bied ik je graag een kopje koffie aan, gewoon ergens in de stad.”
Ik vond dat oké. Ik was zelfs stiknieuwsgierig naar deze man. Twee dagen later zat ik in een lunchroom gespannen op hem te wachten.
NB: Ik verhaal hier nu over mijn ervaringen van enige tijd geleden; toen kon dat nog, afspreken in een lunchroom…
bron: pixabay.com 3373115 (credits: user ‘Tumisu‘)
Alle blogs van Emma vind je >> hier <<
