Laatst was ik zo dom om te reageren op een opruiende tweet die toevallig in mijn timeline verscheen. Ik reageerde impulsief en gebruikte, ik geef het grif toe, een aantal krachttermen.
Voor ik het wist, werd ik overspoeld door een shitload ellende van idioten die me vervloekten tot in de hel. Op Twitter bevinden zich namelijk een aantal personen die hun volgers inschakelen als ze tegengesproken worden. In dit geval was het een mevrouw wiens naam niet genoemd zal worden. Ze is een zogenaamde realist en meent de waarheid in pacht te hebben. Keer op keer valt ze terug op haar bokkige stokpaard, want haar punt moet natuurlijk bewezen worden. Ik keek naar de reacties onder haar post. Stuk voor stuk bewonderende jaknikkers. Ugh.
Ik heb het geweten. Ze retweette mijn reactie zodat haar minions konden zien dat wéér iemand het had gewaagd om de meesteres tegen te spreken. Ik heb de discussie, die er geen was, voortijdig afgesloten met de opmerking dat het tijd was voor de vrijdagmiddagborrel – the home edition, that is. Tja, mijn wijn werd warm. Prioriteiten hè. Om er zeker van te zijn dat ik het laatste woord had, heb ik meteen mevrouw en volgers geblockt. Be gone, mafkezen!
Wat ik hiermee wil zeggen: social media kan soms echt de hel zijn. Niet alleen voor ouwe mutsen zoals ik. Ook voor jongeren. Deze week kwam ik erachter dat ik geen idee heb van de belevingswereld van de jeugd. De generatiekloof was ineens duidelijk zichtbaar en dat was best een schok. Ik zie mezelf namelijk nog altijd als een hippe vrouw. Ik hou van hiphop en dance en draag spijkerbroeken met gaten, dus eh, hoezo oud!?! (Oké, dit klinkt best wanhopig, ik geef het toe).
Ik heb geen kinderen dus het is moeilijk me te verplaatsen in ‘de jeugd’. Af en toe vang ik een glimpje op van de wondere wereld van jongeren, maar dat is het dan ook wel. Zo ben ik pas sinds kort op de hoogte van het bestaan van app-groepen waarin de nodige ellende gedeeld wordt. Denk aan keiharde racisme. Ik was geschokt. Maar toen wist ik nog niet dat jonge mensen ook massaal gebruiken maken van Telegram. En wat daar allemaal in gebeurt, is next level batshit crazy. Ik kom superlatieven te kort, merk ik. Ik ben best wel wat gewend, maar hier kan ik dus echt met mijn verstand niet bij.
In podcast De Dag wordt het nieuws van de dag besproken en aangezien ik doorgaans enorme behoefte aan duiding heb, luisterde ik de aflevering die ging over de verschrikkelijke rellen van de afgelopen week. De vraag was: was dit allemaal mogelijk geweest en gebeurd zónder Social Media? Het antwoord was: nee.
Op zich niet verrassend, want ook het volk op Twitter is – vooral het laatste jaar – enorm verhard. Nuance is een woord dat daar totaal ontbreekt. Je staat links of rechts. Het midden lijkt totaal weggevaagd. Natuurlijk is dat er wel, maar wordt meteen weggehoond. Het midden bestaat enkel uit meningsloze watjes en meelopers, volgens het barricaden-gepeupel.
Jongeren maken over het algemeen geen gebruik van Twitter, maar van Telegram. Na het luisteren van de podcast wist ik het zeker: in mijn ogen is dat een misdadige organisatie. Natuurlijk weet ik dat Telegram ook maar ‘slechts’ een berichtendienst is en dat WhatsApp niet veel beter is, maar op WhatsApp is men toch wat terughoudender sinds het van Facebook is en iedereen weet dat Mark stiekem meeloert.
Telegram daarentegen is een “vrij veilig” communicatieplatform (oftewel: één grote anarchistische orgie) dat alle mogelijkheden biedt om met duizenden mensen tegelijk in een groep (al of niet besloten) te communiceren. Maar wat ik er ‘misdadig’ (ik kan geen ander woord vinden) aan vind, is dat hier, in tegenstelling tot een Twitter of een Facebook, nauwelijks sprake van moderatie is; als iemand het al doet, dan de groepsbeheerder. En die kijkt natuurlijk wel uit om iets te modereren in z’n eigen ballenbubbel.
Het gevolg is dat werkelijk álle – al dan niet visuele – shit daar gedeeld kan en mag worden. In deze groepen gingen afgelopen week dan ook tal van berichten rond, waarin opgeroepen werd om te rellen, welke wapens (en kinderwagens) ze mee moesten nemen, vluchtroutes, zelfs welke kleding ze aan moesten trekken. En nog erger: tijdens het plunderen werd er volop live gestreamd en hielden ze elkaar op de hoogte of er politie in de buurt was. Er werden zelfs bouwplannen en ingrediënten gedeeld voor het in elkaar zetten van een bom. Ik ben niet naïef (vind ik), maar dít had ik niet verwacht.
(Hmm. Misschien dan toch wél een beetje naïef 😯 )
Oh, waar zijn toch de onschuldige begindagen van het internet gebleven… Mijn ontdekkingstocht op het wereldwijde web begon heel kneuterig bij MSN, Weblog en Hyves. Hyves was leuk tot huisvrouwen de controle overnamen met glitterplaatjes, kitty spam en een overload aan tenenkrommende memes. Toen heb ik de overstap gemaakt naar Facebook. Achteraf gezien niet echt de beste keuze, vooral als je ziet waar we nu staan met dat pr(e)utserige platform. Net zoveel bagger.
Maar als Hyves terugkomt, zou ik wellicht tóch overwegen om weer over te stappen. Misschien ook aan te bevelen voor de jeugd. Geen bommen, granaten en rellen, maar dansende bananen. Daar wordt geen mens slechter van.
