Pasen. Het is weer zover. The Passion (ja ja, het mag weer!!), eieren (rete-duur en inmiddels ook zowat schaars goed), hazen(-peper, in de vorm van een kip traybake) en chocola. Dat rijtje vat het voor mij wel aardig samen. Ik ben gek op eieren en chocola. Maar waar ik pas écht warm van word met Pasen, is het feit dat het nu echt lente lijkt te worden. Ondanks de regen. Einde aan de kou. Ik plan en vier nu alvast mijn eigen jaarlijkse wederopstanding.
Een jaar of 5 geleden was er wat commotie met Pasen. Toen zei een – inmiddels in de hel opgenomen – stokoude journalist (Eugenio Scalfari, destijds al ver in de 90) dat de Paus had gezegd dat de Hel als zodanig niet bestond. Dan zou Pasen ook meteen geen zin meer hebben, want dan had Jezus niet hoeven sterven voor onze zonden. Gelukkig was het Vaticaan meteen daar om het bericht van die ouwe leugenaar te verdoemen. Zijn bewering was vast en zeker als 1 aprilgrap bedoeld; de hel bestaat wél!
Opluchting alom. Bij mij althans. Want in die hemel der zachte eieren heb ik werkelijk geen trek. Ook de Catholic News Agency was er destijds natuurlijk rap bij om alles recht te zetten: “[The pope] affirms the existence of hell and its eternity. Immediately after death the souls of those who die in a state of mortal sin descend into hell, where they suffer the punishments of hell, ‘eternal fire.'”
Dat het maar even duidelijk mag zijn. Zo fijn!
Ik som mijn zonden dus ook dit jaar mooi niet op. Geen gebiecht. Ik slik ze in en blijf er met mijn dikke reet pontificaal bovenop zitten. Ik verval in ijzige paasstilte voor een gegarandeerd toekomstig verblijf in die geheel gasvrij verhitte verdoemenis. Lekker warm.
Until hell freezes over.
Dan natuurlijk niet meer.
Enfin. Veel te vermoeiend, dat ‘niet hel, wel hel’-gezever.
Veel te somber voor zo’n prachtige dag der herrijzenis. Tijd om op te staan!
Vrolijk Pasen iedereen!
En zo niet, dan nog.
Bron: eigen foto (LB)
