Na een paar heerlijke nazomerse dagen afgelopen week, is de herfst weer vol begonnen. En of het nou echt bestaat of niet, zo’n najaarsdepressie, ik merk dat de herfst op mij toch echt zijn weerslag heeft.
Helaas waren die paar uur op het water niet genoeg om de missende energievoorraad aan te vullen. De herfst ging in de dagen daarna vol van start en nog nooit in mijn leven ben ik zó moe geweest. Midden op de dag kan ik mijn ogen niet open houden, ik ben misselijk van de slaap. ’s Nachts slapen is ondanks dat geen garantie. Vanaf een uur of 2 zie ik ieder half uur voorbij komen op de wekker. Het donker buiten wakkert, net als andere jaren, het donker in mij aan. Tranen zitten hoog, mijn lontje is nog korter dan anders en de meest simpele situaties lijken soms geen oplossing te hebben. En dan is dit nog maar het begin, het is straks nóg vroeger donker en in de ochtend laat het licht nóg langer op zich wachten. Tegelijkertijd verdwijnen de warme herfstkleuren, om plaats te maken voor een grauwe brei.
Neem een hoge dosis vit D3. Voorkomt een hoop narigheid.
Door dit verhaal dacht ik er aan om mijn D3 ook te nemen.
Dank voor de tip !