Héél zachtjes hoor ik mijn ventje spinnen, terwijl ik hem aai. Ik herinner me niet precies wanneer dat geluid zoveel minder is geworden. Hij is nog steeds aanhankelijk en knijpt zijn oogjes samen als hij aangehaald wordt.
Vroeger maakte hij enorm veel lawaai. Nou ja, dat doet hij nog steeds, mauwend. Er is niets mis met zijn stembanden. Maar het motorbootje dat hij vroeger was, is volledig verdwenen. Je kon hem van meters afstand horen als hij in zijn sas was. Hoewel sommige katten ook spinnen als ze pijn hebben of gestrest zijn. Niemand weet precies hoe ze het doen en waarom ze het doen. Waarschijnlijk doen ze het om te ontspannen. En misschien dat met de ouderdom het “spin-orgaan” in verval raakt, waardoor het minder geluid produceert. Maar hij doet het nog en ik heb niet het idee dat hij zich rot voelt.
Bron: Eigen foto KvdS
Hij heeft wel weer een nieuw hoofdstuk toegevoegd aan zijn gebrek aan hygiëne. De laatste tijd gaat hij met zijn rechtervoorpoot vol in zijn eten lopen rotzooien. Uiteraard zonder die daarna netjes schoon te likken. Zoals dat al een tijdje voor zijn neus geldt. Beide moeten met een servetje door mammetje schoongepoetst worden. Elke dag maak ik 2 keer zijn voerplaats schoon en ik vind overal in huis stukjes kattenvoer. Dat kon er ook nog wel bij; de inhoud van de kattenbak ligt ook al door het hele huis.
Mijn dag begint altijd met de bezem, nog voor de koffie. Als ik niet meteen het hele huis veeg, stap ik om de haverklap op een pijnlijke korrel. De bank, de tafel, de vensterbank, alles ligt er vol mee. Ik ben wel zo slim geweest om kussens op zijn favoriete plekjes neer te leggen, die schud ik zo uit boven de vuilnisbak. Dan moet de bak gecheckt worden, die meestal een grote natte bende is. Ik begin altijd met een heel dun laagje grit (hij graaft toch niet meer) en gooi daar elke dag een laagje overheen. Ook even kijken of hij wel gepoept heeft, zo niet dan giet ik er nog wat laxeermiddel in. ’s Avonds krijgt hij een shotje pijnstiller. Zijn vacht is aan het vervilten, maar kammen moet echt heel voorzichtig, dus dat doe ik niet te vaak.
En o ja, hij is nogal kieskeurig geworden met eten, wegens tandjes en gewoon omdat ik een sucker ben. Dus ik maak het voerbakje warm en leng het voer aan met een beetje heet water. Gaan er toch weer een paar hapjes in, voor ik het later alsnog weg kan flikkeren. Dat ik me nogal door meneertje in de luren laat leggen, bewijzen de lege voerbakken als ik een nachtje ben weggeweest. Ik heb even overwogen een audiofile van zijn gemauw te plaatsen, maar dat wil ik de lezer toch niet aan doen.
Ik ben er maar druk mee. Het is eigenlijk minimantelzorg. Soms om gek van te worden, maar toch doe ik het met veel liefde. Twee jaar geleden schreef ik al eens een kleine ode aan mijn dierenliefde. Het is een beetje mutserig, maar het geeft precies weer hoe groot die liefde is.
Bron: eigen foto KvdS
Mijn lieve kleine poppedeintje
Mijn grote schat en lieveling
Je bent zo’n lekker pluizig kleintje
En soms teveel actieveling
Mijn klein en snorrend motorbootje
Mijn lustig levend jongetje
Met je lieve kleine pootjes
Je mooie roze tongetje
Mijn fijne kleine diereliertje
Mijn favoriet en troetelkind
Jij donzig schattig kattig diertje
Je weet niet half hoe teerbemind
Mijn heerlijk kleine schoutebatje
Mijn kopjes gevend kleine beest
Soms een beetje van het padje
Toch hou ik van jou het meest
