Nieuwe Lijfstijl FTW! (6) - Wat nou FTW?

3 mei 2018 door Lou Bartels

Nieuwe lijfstijl.
Nieuw lijf met stijl?
New style of living.
New life style?

Maakt niet uit. Allemaal één pot nat: een nieuwe stijl van leven voor een nieuw (of in ieder geval niet meer zo oud) lijf. Dáár gaat het om. Niet om het winnen. Of beter gezegd: het verliezen.

FTW? Wat nou FTW??

Maar waar staat dat FTW dan voor? Níét voor ‘For The Win’ in ieder geval! Want winnen hoeft niet meer. We (Deen en ik, en natuurlijk ook Petra) hebben immers al gewonnen, omdat we niet langer tegen al het oude vechten, maar ons vanaf nu concentreren op het bouwen van iets nieuws.

Zoals Socrates (niet DE Socrates, maar een simpel karakter uit het boek van Dan Millman (1980), namelijk een tankstationmedewerker die toevallig ook Socrates heette) het zo mooi zei: “The secret of change is to focus all of your energy not on fighting the old, but on building the new.” In ons geval: een hernieuwd, liefst herboren, maar vooral gezonder lijf. Een body makeover.

Pandabody

Als je je plannen vertelt, is het eerste wat je dan (vaak) te horen krijgt: “Ja maar, je moet tevreden zijn met jezelf. Met je lichaam. Je mag er wezen, hoor, weet dat!” Instagram-accounts als dat van @bodyposipanda (Megan Jayne Crabbe) zeggen niet anders dan dat. Ze vertellen ook vol verve dat de dieet industrie een leugen is, een fake, die wil verdienen aan de onzekerheid van mensen. Die industrie gaat zelfs zo ver dat ze foto’s jatten en omdraaien voor hun advertenties, zoals hier, bij Megan, het geval was:

https://www.instagram.com/p/Bg_9LLSg-PJ/?taken-by=bodyposipanda

En ja, ik wéét het ook wel. Slank zijn hoeft niet. Slank is een industrieel gecreëerd ideaal. Mollig ís ook mooi. Of kan in ieder geval heel mooi zijn. En ik bén ook redelijk tevreden met heel veel dingen aan (en in) mij. Ik ben best oké, zowel innerlijk en uiterlijk. Maar als je dat dan weer hardop uitspreekt, klinkt het tóch weer weer een beetje verwaand.

Ik kom boven

En ‘best oké’ getuigt ook nog eens van een heel aantal zaken die ik klaarblijkelijk NIET oké vind. Zaken als mijn conditie en de vetrollen op mijn buik. Mijn bobbelknieën en mijn onderkin. Mijn brede kont en nóg bredere heupen (hekel aan vliegtuigstoelen. Past nét. Zeg ik dit? Ja, zeg ik). En bijvoorbeeld het feit dat ik geen berg op kan wandelen zonder hijgend en met sterretjes voor mijn ogen boven te komen. Maar: ik kóm boven. Dat dan wel weer.

Dat toch aan de top komen ligt echter niet aan de eventueel nog aanwezige conditie, maar meer aan een – soort van – nog enigszins aanwezig doorzettingsvermogen. Ik moet en zal die top gofferedorie halen.

Vroeger, oh vroeger…

Vroeger (lees: een jaar of 7 geleden) was ik ook ‘stevig’ (lees: dik) maar was ik nog ondanks dat nog redelijk strak. Een beetje als @bodiposipanda (maar zij is – in mijn ogen – gewoon écht mooi, qua lichaam). Maar nu, nu hangt het teveel. Ik wil mijn oude mollige, maar toch strakke en fitte zelf terug. En ik wil méér. Ik wil die top halen en ook nog drie zinnen zonder hijg-onderbreking kunnen uitspreken, zonder dat het zweet vanuit mijn ogen in mijn mond loopt. Ik wil weer strakker zijn. Fitter. Gezonder.

Want ja, je moet tevreden zijn met jezelf. Maar je mag ook best ontevreden zijn met bepaalde delen van jezelf. Als je er dan ook maar iets tegen onderneemt. Want ontevreden zijn en vervolgens op je luie krent blijven zitten en er niets aan doen om het te verbeteren, dát is het ware verliezen.

Is it fun being you?

Op dit moment kijk ik met grote liefde naar alle afleveringen van Boston Legal. En aan het eind van een aflevering (ik weet niet meer welke, ergens in het eerste seizoen) zeiden Denny Crane en Alan Shore het volgende:
Denny: It’s fun being me. Is it fun being you?
Alan: Actually, most of time, yes.
Denny: Well, what else is there?

En dát is mijn streven. I want being me to be FUN again. En daar hoort – voor mij(!); ieder zijn eigen gevoel – lichamelijke fitness en een iets strakker lichaam nu eenmaal bij, hoe ik het ook draai of keer. Hoezeer ik mezelf ook inpeper dat ik nu óók prima ben, dat ik echt niet slank hoef te zijn. Die weegschaal, die is niet echt belangrijk. Integendeel. Fit genoeg zijn om alles wat FUN is te doen, dát is belangrijk. Een focus op je gewicht en puur op afvallen-afvallen-afvallen stoort daar alleen maar bij. Daarom weeg ik mijzelf dan ook nauwelijks. Ik ga voor het goede body gevoel.

En daarom staat FTW in ons specifieke geval voor: Fuck the Weegschaal!