Van ons, voor jullie, mannen.
Ik heb een hele tijd gedacht dat dit een gozer met een heeeele hoge stem was. Maar dat had ik dus mis. LP staat voor Laura Pergolizzi en ze is ook op andere vlakken best wel mysterieus. Zo weet Wiki blijkbaar niet of ze in 1981 of 1968 is geboren. Holy moly, dat is nogal een verschil. Maar ze ziet er zo apart, androgyn en bijna tijdloos uit dat ik het in dat opzicht wel kan begrijpen. Eigenlijk is het ook helemaal niet belangrijk. Ze maakt originele en vooral prachtige muziek.
Bron: pixabay.com
Ja, die wil je! (wekelijks het beste in je mailbox)
Voor de verandering wordt er deze vrijdag niet gestampt, in elk geval niet door mij, want ik heb iets bijzonders gevonden dat dringend gedeeld moet worden.
Toen ik een jaar of 18 was had ik een vriend die nogal into hardrock was. Thuis had ik een LP van een heel andere orde die ik grijs draaide. Een verzamelalbum waarvan maar een paar nummers me zijn bijgebleven, waar dit er één van is; Gerry Rafferty met Baker Street, nog altijd een klassieker.
Binnen 5 minuten (wel echt rete-snel) werd het nummer van mijn bestelling omgeroepen. Toen kreeg ik een beetje medelijden met de baliemedewerker, wiens werk nu is gedegradeerd tot ordinaire omroeper. En het was al niet veel natuurlijk. Het zal niet lang duren voor zelfs die taak niet meer nodig is.
De heren van de Britse comedyshow The Last Leg maken gehakt van de vele schandelen bij de Conservative Party (the Tories): “They couldn’t even go through one month without a scandal. They couldn’t even do dry January.”
Zij blijft praten en praten. En praten. Hem kan het werkelijk geen ene moer meer schelen. Ze praat maar.
Een heel nieuw jaar - Bring it on! Proost op 2023!
