Wat is er in hemelsnaam bijzonder aan de documentaire Tiger King? Ik had geen hoge verwachtingen, but boy was I wrong! Deze serie is een achtbaan: eerst word je langzaam omhoog getakeld. Dan stort je met een noodgang naar beneden en ga je via een scherpe bocht een looping in met 200 km per uur.
No Breaking Bad
In eerste instantie keek ik met gezonde tegenzin. Weer zo’n serie die ik moest zien, want zóóó geweldig, blablabla. Normaal gesproken ben ik een laffe trendvolger, maar af en toe heb ik zin om me af te zetten tegen de meerderheid. Zo heb ik Breaking Bad vakkundig genegeerd, ondanks alle halleluja verhalen. Wacht, ik lieg. Ik ben eraan begonnen, maar heb het al na één aflevering opgegeven, omdat ik geen zin meer had. Het is ook zo lekker tegendraads, hè: “Oh, Breaking Bad? Ik vond er geen reet aan.” Natuurlijk weet je dat de reacties niet mals zullen zijn. “Meen je dat nou? Dat is de meest geweldige serie in jaren, zó goed! Die móét je gezien hebben.” Eh, guess what? Ik moet niks!
Tiger King viel wat mij betreft in de Breaking Bad categorie. Maar vooruit, ik hou van documentaires, dus heb ik het toch geprobeerd. Eerlijk gezegd had ik geen idee waar het over ging. Als ik de volledige titel had gezien, was ik misschien enthousiaster geweest: Tiger King, Murder, Mayhem & Madness.
Joe Exotic
bron: commons.wikimedia.org CC0 (Author: State of Florida. “Mugshot of Joe Exotic from Santa Rose County Jail.”)
Ik stapte dus onvoorbereid in de wondere wereld van Joe Exotic, a.k.a. de Tiger King (echte naam: Joseph Allen Schreibvogel). Maar zie daar, het duurde niet lang en ik was verkocht. De man is namelijk heel… eh… apart. In eerste instantie denk je: typische redneck. Hij voldoet namelijk aan alle kenmerken. Geblondeerd haar met een eighties matje en in het bezit van een enorme grote bek. En hij zingt (gejatte) country songs, dat ook nog.
Joe runt een minidierentuin (Greater Wynnewood Exotic Animal Park; G.W. Zoo) vol tijgers en leeuwen, oftewel, zoals ze in de VS iets wat eigenlijk verwerpelijk is, verwoorden: “A sanctuary for big cats”. Sanctuary my ass!
Kudde mafkezen
Het eerste half uur van deel 1 is er nog niet zoveel aan de hand, als je tenminste het voortdurende gesleep met kleine tijgertjes niet erg vindt om naar te kijken. Maar langzaamaan verschijnen de andere karakters: een hele kudde mafkezen. We maken achtereenvolgens kennis met de man met maar liefst twee kunstbenen (John), de jonge vent met een half gebit (alweer een John) en de vrouw wiens arm later in de serie afgebeten wordt door een van de beesten (Saff). Joe heeft ze allemaal gerekruteerd voor een appel en een ei. In de VS lopen veel mensen rond met nul geld en nul perspectief. Die vinden het schijnbaar oké om wilde dieren te verzorgen in ruil voor een paar dollar en onderdak.
En dan blijkt dat Joe ook enorm homo te zijn. Surprise! Hij is getrouwd met John Finley, de man met het halve gebit, en een paar afleveringen later weet hij bovendien een prachtig mooie jongeman (Travis) aan de haak te slaan, waar hij óók mee trouwt, dat alles in een hysterische three-way ceremonie. En dat vind ik een prestatie van formaat. Ik wil niet vilein zijn, maar hoe kreeg dat enge ventje het in hemelsnaam voor elkaar om twee jonge mannen te strikken? Het is me een raadsel (of zou het aan de onuitputtelijke voorraad drugs liggen?).
Carole “Basket Case” Baskin
De wereld van de Amerikaanse tijgerliefhebbers blijkt van intriges en excentrieke levensstijlen aan elkaar te hangen. Entree Carole Baskin, een zelfverklaarde dierenactiviste. De achternaam “Basket Case” zou beter bij haar gepast hebben. Zij runt een opvang (Big Cat Rescue) voor beesten die ze gered heeft, maar stiekem is het ook gewoon een dierentuin. Samen met haar man voert ze een ware oorlog tegen Joe. Ze claimt dat hij fokt met de tijgers om de kleine welpjes vervolgens te exploiteren als knuffelbeest. Mensen mogen namelijk voor een bijdrage met ze op de foto.
Bovendien beweert ze dat hij de welpjes na een aantal maanden vermoordt, omdat ze dan onhandelbaar worden en dus geen geld meer opleveren. Joe stelt die beschuldigingen uiteraard niet op prijs en ontpopt zich als een ware psychopaat. Ik kijk wel eens naar het tv programma “Stalkers”, maar dit is next level crazy. Carole op haar beurt is ook geen heilige, want zij wordt verdacht van het vermoorden van haar eerste man. Ze zou hem daarna hebben gevoerd aan de tijgers, aldus Joe.
Gekker en gekker
Bent u er nog? Dit is namelijk niet alles. We maken – naast vele andere vreemde snoeshanen – ook kennis met Kevin “Doc” Antle a.k.a. Mahamayavi Bhagavan Antle, spiritueel leider en eigenaar van een enorme dierentuin (T.I.G.E.R.S: The Institute for Greatly Endangered and Rare Species) vol met Big Cats en een hoop ander exotisch dierenvolk. Schijnbaar zijn deze roofdieren enorm erotiserend, getuige de bloedmooie dames die hij om zich heen heeft verzameld. Zij assisteren hem met het runnen van de zoo, maar natuurlijk ook in zijn slaapkamer.
Elke keer als ik dacht dat het niet meer gekker kon, werd ik weer verrast, tot het punt dat ik bijna schreeuwend voor de tv zat. Een scenarioschrijver die met dit script bij een producer komt, zou met hoongelach de deur uitgezet worden. Uitgezonderd Tarantino natuurlijk, in dat geval zou het een geweldige cultfilm geweest zijn.
De serie was fascinerend. Maar buiten alle gekkigheid om blijft één ding me dwars zitten, namelijk het gezeul met die – deels piepjonge – welpjes. De exploitatie van deze dieren is echt misdadig. Ik ergerde me ook enorm aan de vanzelfsprekendheid en gretigheid waarmee mensen met deze beestjes op de foto gaan, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Maar dat is het niet! Het is en blijft je reinste dierenmishandeling. Schrijnend tot en met. Maar dat moet je zelf maar beoordelen.
bron: pexels.com (Author: George Desipris)
