Tingeling! Een app van mijn broertje. Met de vraag of ik het leuk vind als ze (hij, Vincent, en schoonzus, Sanne) zondag bij mij komen eten. Enthousiast stem ik in. Altijd gezellig! Broer en schoonzus zijn leuk. Uiteraard wil hij vooraf weer weten wat we dan eten, dus die zondagmorgen appt hij al vroeg.
>> Wat eten we vanavond? 😬🤪
<< Zalm met tagliatelle 🐟
>> Alwéér? Dat aten we de vorige keer ook al! 😜😜
<< Sorry, meer zit er niet in mijn culinaire repertoire 🙈
>> Lees eens een kookboek Eef !! 😁💋
Zondagavond op mijn bank besluiten ze op het laatste moment dat we mooi uit eten gaan; zij trakteren. Beter. Met name voor hen. Ik ben een waardeloze kok, maar ik ben inmiddels wel gewend aan mijn (mis)baksels. Zij niet. Dat zal ook de reden zijn van dit spontane gebaar. Ik klaag uiteraard niet. Die zalm eet ik morgen wel op met de meiden. Zullen ze blij mee zijn, NOT. Enfin. Het wordt de All-you-can-vreet Wok&Tok. De Griek zat al vol. Ik vind qua eten alles best, dat scheelt. En zeker daar. Gewoon van alles door elkaar. Een toetje tussen twee hoofdgerechten door, moet kunnen, toch?
In de wok is het een gezellige drukte met hier er daar een lange hongerige rij. In mijn zoektocht word ik al snel gevolgd door een hele aardige meneer die mij telkens breed lachend aanspreekt (“Wat is dat? Is dat lekker?” “Oh, dat neem ik ook, ziet er goed uit!”) en mij ook nog eens heel galant voor laat gaan in de rij. Hoe aardig! Even later stopt hij me zelfs in het voorbij lopen nog even een lepeltje in mijn nagerecht.
“Hier, je bent ’t lepeltje vergeten,” zegt hij met een stralende lach. Mijn “Gatverdamme, heb jij je handen wel gewassen na het laatste toiletbezoek?” vervang ik stante pede door een met pokerface beladen “Oh, wat lief, dankjewel!” Ik glimlach nog een keertje en loop snel terug naar mijn plek, waar ik toch maar gewoon het lepeltje gebruik. Ik moet niet zo zeiken.
Vincent en Sanne volgen direct na mij. Aan tafel fluistert broerlief: “Hey, wie was die kerel? Ken je die?”
Ik antwoord dat ik geen idee heb en besef dan pas dat deze man waarschijnlijk aan het flirten was.
“Ja, duhhh,” grinnikt hij, “jij bent hier zonder man en je bent gewoon een mooie, jonge vrouw.”
Ik schiet in de lach. Mooie, jonge vrouw, pfff. Wel lief hoe hoog hij zijn grote zus heeft zitten. Ik ben tenslotte toch bijna tien jaar ouder.
“Ja,” vervolgt hij, “Sanne en ik hadden het er laatst nog over. Je bent nu al een half jaar single en hoe doe je dat dan met de seks? Jij bent toch veel te jong om geen seks meer te hebben?”
Ik stik zowat in mijn drankje, waarvan een deel door mijn neus weer naar buiten komt. Mijn broertje. Recht voor z’n raap en zonder enige gêne. Die jonge-vrouw-vlieger gaat dus mooi niet op. Ik ben blijkbaar enkel nog niet bejaard genoeg om geen seks meer te hebben.
Ik herpak mezelf en zeg met uitgestreken gezicht: “Nou, daar heb ik over nagedacht, jonguh. Ik ga op zoek naar een friend with benefits. Gewoon zonder verplichtingen, zonder beloftes, lekker ordinair sex on demand.”
“Gatverdamme, Eva!”
Heerlijk, gelukt. Broer van zijn stuk gebracht. Maar helaas is duurt dat nooit lang en zijn we voor je het weet weer verwikkeld in de eeuwige strijd om het laatste woord. Zéker als het om sekszaken gaat.
“Zoek er dan tenminste eentje van 85, met 10 miljoen op zak en zonder kinderen? Heb je meteen een goede erfenis geregeld voor de meiden.” Broer vindt zichzelf blijkbaar erg grappig. Nu is het mijn beurt, als ware beelddenker, om gatverdamme te roepen.
“Dus jij zou het niet met een oude man kunnen, tegen de garantie van een slordige 10 miljoen?” vraagt hij geamuseerd en met en enig sarcasme.
“Dat zeg ik niet! Dat is een ander verhaal. Een keer doen zou ik bijna iedereen voor 10 miljoen,” antwoord ik onverschrokken.
Há! Dit had hij niet verwacht. Daarom doet hij er nog maar even een schepje “schokkende beeldvorming” bovenop: “Oké, dus jij zou het, in theorie, met een stokoude, verschrompelde man kunnen doen?”
“Yep. Zónder blikken of blozen,” antwoord ik snel en geamuseerd, terwijl ik mijn rug recht en wat op mijn stoel heen en weer schuifel.
Ik begin vast te plukken in mijn schaaltje lekkers en hoop dat hiermee de kous af is en ik het laatste woord in de kwestie heb. Maar broer geeft niet – nóóit – op.
“En dus ook in staat om een oude verschrompelde man, zonder gebit, met een scrotum tot op de enkels oraal te kunnen bevredigen?” Zijn afkeurende blik en trage uitspraak maken dat ik de inmiddels levendige beeldvorming zonder te kokhalzen probeer te onderdrukken. Ik blijf onverwoestbaar overeind.
“Ja. En ook nog terwijl zijn buurman van 88 me van achteren neemt, VOOR 10 MILJOEN, VIN!” zeg ik iets luider dan ik had gewild. Terwijl ik schichtig om me heen kijk (waar is uitgang?!?) schiet Vincent in een lachstuip. En net voordat ik mij wil overgeven door het onderwerp af te snijden, komt Sanne ertussen: “Nou, ik ook hoor!”
Nu is broer abrupt afgeleid.
“Wat?!” Hij kijkt haar verschrikt aan. Bingo! Compleet van slag. In shock bijna. Yes! Ik kan alleen maar glunderen, terwijl hij wanhopig probeert te doorgronden tot welke geneugten zijn geliefde in staat is, en vooral: tegen de welke betaling.
Heerlijk, dit. Heb ik, met een beetje hulp van schoonzus, ook eens een keer het laatste woord. En ook meteen genoeg gegeten en gedronken. Hoewel… ik doe nog even een rondje. Wie weet wat voor lekkers ik tegen kom.
bron: pixabay.com 6007281
