Laatst las ik een mooi artikel over vethaat (fat shaming) en hoe iets dikkere mensen nog steeds niet geaccepteerd en zelfs heftig gediscrimineerd worden. De grote vraag is: als je voor de maatschappij optisch niet acceptabel bent én door diezelfde maatschappij dagelijks beïnvloed wordt, hoe kun je dan jezelf nog accepteren zoals je bent?
Want ondanks alles blijft ’t steeds weer hetzelfde liedje: “Als je je lichaam accepteert, straal je dat ook uit.” Maar ook al accepteer je je te pletter, de bemoeials blijven toch niet stil. Veroordelingen en meningen zover het oog reikt. Gelukkig word ik ouder. En daarmee komt ook het gevoel dat te omschrijven valt als: “Jouw mening zal me werkelijk waar aan m’n reet roesten; hou je kop en bemoei je met je eigen zaken.”
bron: pixabay.com 4492841
Naarmate ik de 50 nader (en Sara staat inmiddels al op de drempel te trappelen), geef ik steeds minder om een ‘zo perfect mogelijk’ lichaam en veel meer om een gezond lichaam. Daarom heb ik dus ook zo’n bloedhekel aan al die stupide “influencers”, die geile gazelles en macho mooiboys met afgetrainde body’s, die op een willekeurig strand rondhuppelen en via alle mogelijke social media kanalen een totaal verkeerd beeld geven van hoe leven, liefde én lichaam zouden moeten zijn. Maar ja, alles voor de clicks, hè. Zo triest.
Ik heb in ieder geval niets van die rare behoefte om steeds maar op te vallen of om anderen te beïnvloeden. En ik wil ook niet door het door hen geschetste valse ‘gezonde body-beeld’ gedwongen worden om af te vallen of elke dag met een YouTube-filmpje mee te trainen voor een Fitgirl body. Bemoei je gewoon met je eigen zaken en probeer je medemens niet steeds iets op te dringen. En juist dat is dus waar influencers – dag in dag uit – mee bezig zijn.
Influencers zijn in mijn ogen dan ook de meest overbodige ‘beroepsgroep’ (als je het al zo wilt noemen) op deze planeet. Het enige wat zij doen, is je op zoveel mogelijk manieren onzeker maken over wat je wilt. Over wat je móét willen. Wie je moet zijn en hoe je moet worden. Maar nu ik ouder word en mijn lichaam langzaamaan aftakelt, weet ik – raar genoeg – juist steeds beter wat ik wil, wie ik ben en hoe ik eventueel, als ik daar de kans toe krijg, nog wil worden. Geen influencer die daar nog wat aan kan veranderen.
En mocht ik dan tóch onverhoopt nog een keer weer in zo’n onzekerheidsputje zakken, schakel ik meteen de Australische comédienne Celeste Barber in. Met haar imperfecte, maar voor haar doeleinden oh zo perfecte lichaam neemt ze influencers en insta-models op de schop door hun idiote poses en reels met verve en heel realistisch te imiteren. Op haar eigen schaamteloze, humoristische, Celestijnse wijze. Ik kan daar intens van genieten. Geweldig voor je zelfbeeld én een gezonde geest.
Ik wil zo zijn als Celeste: no shame! I’m lovin’ it her.
Celeste is mijn enige, echte influencer. Want Celeste is de beste!
Celeste is de beste. Van de week stond er nog een leuk artikel over haar in de Trouw.
Bij deze de link:
https://www.trouw.nl/leven/een-ode-aan-het-bespottelijke-lichaam-celeste-barber-wil-graag-dat-u-om-haar-lacht~b61d9eb7/?fbclid=IwAR3NBTqheZXKOA4fJoI2QzhkhxnnD7vB_SYJunexzJukmEMu_8QNmvcBfzg&utm_campaign=shared_earned&utm_medium=social&utm_source=facebook