“Ja meid, ze gaan álles verbouwen, die keten wil helemaal een eigen stijl. De vloer én de balie, en zo.” Hard kauwend op haar kauwgom kwaakt de vrouw achter de receptie tegen een wachtend kortpittig type, dat aan mijn kant van de balie zit.
Terwijl ze knaagt komen haar tanden vrij. Niet bepaald de tanden die je zou verwachten van een receptioniste in een tandartspraktijk. Maar lang denk ik daar niet over na; het kauwgomgeknaag leidt me af. Ik hoor haar speeksel en het knappen van de kauwgom en ik krijg kippenvel. Hoopvol kijk ik naar de deur, in de hoop dat ik binnen geroepen word. Gelukkig hoef ik daar niet lang op te wachten.
Bron: Eigen foto YdL
Ik neem plaats in de stoel. De assistente vraagt me of ik een verdoving wil. Ik zie dat ook zij op kauwgom kauwt, maar ze doet dat in ieder geval met gesloten mond. Ik vraag haar of het nodig is, die verdoving.
“Geen idee mevrouw, de meeste mensen vragen daar bij voorbaat al om.” Wat is dat nou weer voor een antwoord?
“Doet het pijn, boort hij op een zenuw?” vraag ik. Weer weet ze het antwoord niet en vertwijfeld kijkt ze naar de foto waar het gaatje dat gevuld moet gaan worden, op te zien is. Je ziet haar denken: ‘Wat een lastig mens, neem gewoon die verhipte verdoving!’
De tandarts verzekert me dat hij geen zenuwen zal raken. Maar een pijnvrije behandeling kan hij me niet garanderen. Aangezien de spuiten dat óók niet zijn en ik een bloedhekel heb aan die gevoelloze hanglip na een verdoving, besluit ik om het zonder te doen. Terwijl de tandarts zijn spullen pakt, zie ik krioelende zeesterren en andere beesten op een zeebodem op het scherm boven mijn hoofd. Note to zelf: Niet meer blootsvoets de zee in.
Hij begint met boren en het geluid gaat door merg en been. Het doet me fysiek pijn, in mijn hele lijf. De tandarts pauzeert.
“Verdoving?” Ik schud nee. Aangezien alle martelwerktuigen van tandarts en assistente nog in mijn mond zitten, kan ik niet toelichten dat mijn kies geen pijn doet. Het is het geluid!
De krioelende zeebodembeesten maken boven mijn hoofd plaats voor orka’s. De tandarts gaat gestaag verder. Het gesnerp dringt door tot in mijn botten! Ik wil opspringen uit de stoel en weglopen, maar dat gaat niet. Hij voelt me verkrampen en draait zich om. Pakt een spuit en kondigt aan me te gaan verdoven. “Het dóét geen pijn!” probeer ik uit te brengen, terwijl de assistente nog met een slang in mijn mond zit.
Gedecideerd zet de tandarts twee spuiten in mijn wang. Ze lopen allebei weg. Daar lig ik, wachtend tot de verdoving werkt, die níks gaat doen tegen het afgrijselijke, alles doordringende, pijnlijke geluid van de boor. Ik zie de werktuigen voor me hangen en bedenk dat het jammer is, dat ík daar niet mee aan de slag kan. Inwendig vervloek ik de tandarts. Eikel!!
Bron: Eigen foto YdL
Hij komt weer terug met zijn kauwgom kauwende assistente en hervat het werk. Wéér dat klote geluid. Boven mijn hoofd bijt een zeehond een pinguïn in zijn nek. Ik herinner me dat een paar weken terug mijn dochter in die stoel lag. Leuk, die filmpjes voor kinderen.
De tandarts boort en boort.
“Beter zo hè?” zegt hij triomfantelijk. Een graflucht bereikt mijn neusgaten. Ik kijk omhoog en zie dat het mondkapje onder zijn kin hangt. En dat niet alleen: in zijn linker neusgat zit een snottebel, die met het uitademen steeds gevaarlijk in mijn richting beweegt. Dát gaat te ver. Terwijl ik naar zijn kin wijs, pers ik er – ondanks hanglip en instrumenten – verbeten uit: “Dat werkt zo niet, hè?”
Hij trekt het kapje omhoog en boort dat het een lust is.
De pinguïn hangt weerloos in de bek van de zeehond en wordt bruut tegen de rotsen geslagen. In gedachten verandert de tandarts in de pinguïn en ik in de zeehond. Woest klap ik hem nog een keer extra hard tegen de rots. Na het vullen volgt de slijptol. Nóg een geluid waar ik fysiek onpasselijk van word.
Kill the penguin!
Als hij klaar is, wacht ik niet tot de stoel helemaal naar beneden gegaan is. Ik stort mezelf van de martelbank en weet niet hoe snel ik bij de deur moet komen. Ik vlucht de kamer uit. Hier kom ik voorlopig niet meer terug. Stomme pinguïn.
Logisch dat ze een verdoving promoten, kunnen ze weer 50€ voor declareren.
Die heb je toch niet betaald hoop ik!
Helaas wel…