Glory Redemption, het toernooi in de kickbokswereld waar veel liefhebbers op hebben gewacht. 9 December was het zover: HET gevecht tussen wereldkampioen ‘The King of Kickboxing’ Rico Verhoeven versus Jamal Ben Saddik. Nu ben ik als vrouw zijnde misschien niet altijd helemaal up-to-date in de vechtsportwereld, ik vind het wél interessant. En leuk. Zeker wanneer blijkt dat ik nét dat ene kanaal op de kabel heb, waarop dit toernooi wordt uitgezonden. Dus geheel in sportieve stijl – lees met een biertje en een bak chips – nestelde ik mij op de bank. Kom maar op, met die rauwe mannen… Heb ik ze misschien dan toch nog gevonden?
De partij waar het voor mij om gaat is natuurlijk de hoofdpartij. Uiteindelijk begint die pas om 22:00 uur; er gaan eerst nog eens drie of vier andere partijen aan vooraf. Een hoop commentaar door Jack van Gelder en Remy Bonjasky, zelf drievoudig K1 Grand Prix kampioen in 2003, 2004 en 2008, waarbij Remy het beste commentaar geeft. Hij put natuurlijk uit eigen ervaring, Jack van Gelder zorgt als aanvulling voor sensationele speculaties en een lolletje tussendoor. Zelf merk ik dat ik mijn mond overigens ook niet kan houden, de commentator vergist zich in een rechter directe, terwijl het een linkse was, zegt dat een stoot zorgde voor een opengescheurde wenkbrauw, terwijl dat een knie was, maar dat terzijde. Afijn, de partij – en dan bedoel ik dé partij – begint om stipt om tien uur. Vijf rondes van drie minuten. Aan het einde van de partij – jawel, in ronde vijf (18:07) – maakt Verhoeven een prachtige high kick, gevolgd door een arsenaal aan stoten. Het is over, Ben Saddik hangt verslagen in de touwen (18:40). Verhoeven behoudt zijn titel.
En dan? Dan regent het ineens vreugde en al op mijn tijdlijn van Facebook. Mensen die elkaar feliciteren of op een andere, rare, bijna xenofobe manier hun vreugde uiten. Tot mijn verbazing ook bekenden van mij, voor zover je bekend met elkaar kan zijn op Facebook. Om er een paar te citeren: “Zo! Die kamelenman kan weer terug…”, “NL vs. Marokko: 1-0!!” en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar dat wil ik niet.
Ik ben eerlijk gezegd verbaasd dat dit op een dergelijke, respectloze manier als deze wordt. Gelukkig is Verhoeven het zelf ook spuugzat en schrijft een post waarin hij zich uitlaat over al het commentaar. Het ís geen ‘Nederland tegen een Ander Land’, het is simpelweg een boks-match. Net zoals jij bijvoorbeeld tijdens je kantoorbaan een stuk uitwerkt, de telefoon aanneemt of begrotingen maakt, zo vechten zij hun gevecht. Het is ook hun werk, zeg maar. Hij geeft aan dat het ‘narrow minded’ is, en met deze opmerking haalt hij verbaal uit naar al het ongepaste commentaar. Naar de respectloze opmerkingen, de haatdragende, superieur klinkende opmerkingen. Naar alle onzinnige woorden, die mijn ogen toch echt ook gelezen hebben. Naar de onbegrijpelijke reacties van kortzichtige mensen.
Binnen de vechtsport, zelfs bij MMA, gelden duidelijke regels over fairness. Blijkbaar vergeten mensen zulke regels, zodra ze op social media komen. Dan zijn ongeoorloofde tactieken en uithalen opeens wél toegestaan. En daardoor heb ik zojuist, als karateka zijnde een – ongeoorloofde, maar voor nu maar geaccepteerde – klap op mijn bek gekregen. Boem. Keihard knock-out.