Er was weer eens #ophef (er werden Kamervragen over gesteld, jawel), over een oproep van minister Ingrid van Engelshoven aan speelgoedfabrikanten, om eens kritisch te kijken naar het eventueel seksistische karakter van hun producten. Volgens de minister leiden genderstereotypen ertoe dat de persoonlijke en professionele ontwikkeling van vooral vrouwen wordt gehinderd.
Hokje
Nu ben ik het met dat laatste maar ten dele eens. Want ook jongens en mannen worden in een hokje geduwd. Wie huisman wil zijn, wordt uitgelachen, of op zijn minst meewarig bezien. Een jongetje dat een jurk aan wil of met poppen spelen idem dito. Voetballers kunnen nog steeds niet uit de kast komen. Dat gezegd hebbende; het is tot nu toe inderdaad wel het vrouwvolk dat nog het meest last heeft van de huidige normen.
Bron: Pixabay.com
Staatsopvoeding
Uiteraard ging de social media-horde weer helemaal los, compleet voorbijgaand aan wat de minister nou eigenlijk zei (het was maar een suggestie, for fuck sake!), en al helemaal aan de bedoeling erachter. “Mijn dochter mag niet meer met autootjes spelen! Betutteling! Nee, staatsopvoeding! Mijn zoon kreeg een babypop en keek er nooit naar om (dat bewijst blijkbaar iets).” En het meest aangehaalde en tegelijk het absurdste argument: “Het is wetenschappelijk bewezen dat mannen en vrouwen andere interesses hebben. En daar is niets mis mee!”
Onmogelijk
Nu is dat gewoon niet waar, want dat is onmogelijk te bewijzen. We kunnen niet weten hoeveel van ons gedrag te wijten is aan aanleg en hoeveel aan opvoeding en omgeving. Vanaf het moment van geboorte worden we geïndoctrineerd door onze omgeving. Dat is niet erg, sterker nog, dat is hoe we leren ons in de wereld te bewegen. Maar we geven wel nog altijd heel erg het traditionele rollenpatroon door. En dat is moeilijk te doorbreken. Maar echt heel moeilijk. Ouders die hun kinderen die onzin willen besparen, worden geconfronteerd met sociale conventies.
Nou én?
Bron: Pixabay.com
Nog steeds zullen veel mensen denken: nou én? Die mensen moeten onderstaande documentaire echt even kijken. Het blijkt dat 7-jarige kinderen al hele duidelijke ideeën hebben over hoe jongens en meisjes zich moeten gedragen. Meisjes onderschatten zichzelf en vinden het vooral belangrijk om mooi gevonden te worden. Jongens kunnen hun emoties niet goed uiten (behalve boosheid, ze hebben zelfs meer woorden om dat te beschrijven) en worden nog altijd gezien als beschermer van de vrouw en kostwinner. Zeven jaar oud, hè!
Staatsopvoeding ammehoela. We indoctrineren onze kinderen helemaal zelf. En dat is niet alleen schadelijk voor de man-vrouwverhoudingen, maar ook voor kinderen die niet direct in het traditionele man- of vrouwhokje passen. Dat rollenpatroon is per definitie beperkend.
Vrije keuze
Gaat minder gender-gericht speelgoed daar direct iets aan veranderen? Nee, natuurlijk niet. Cultuurverandering gaat heel langzaam. Maar het weghalen van onderscheid tussen jongens- en meisjesspeelgoed is een goed begin. Daarmee wordt niemand iets opgelegd of verboden. Integendeel, de keuze wordt juist vrijer gemaakt.
Je kunt lullen wat je wilt, maar we hebben blijkbaar nog altijd een vrouwenquotum nodig om de verhoudingen een beetje gelijk te trekken. Terwijl vrouwen er echt niet op zitten te wachten om excuustruus te zijn, maar vanzelf gaat het gewoon niet. Het traditionele rollenpatroon blijkt ontzettend hardnekkig. Dus ik vind het een goede zaak, als we onze kinderen daar eens wat minder aan zouden onderwerpen. Jong geleerd is oud gedaan.
Goed stuk met broodnodige nuancering. Toch denk ik – al kan ik het inderdaad niet bewijzen – dat jongens agressiever zijn dan meisjes, dat dit evolutionair zo is gegroeid, kortom: dat het in de genen zit. Let wel: door de bank genomen. Natuurlijk zijn er ook zat ‘meisjesachtige’ jongens en ‘jongensachtige’ meisjes, en daar is niets mis mee. Integendeel.
Dank je! En ik denk dat je – deels – gelijk hebt. Maar we kunnen de evolutie met de kennis van nu best een andere kant op sturen. Niet omdat er geen verschillen mogen zijn tussen mannen en vrouwen. Want die zijn er. Maar wel om ieder de keuze te laten welke kant ie op wil. Of zelfs die keuze in het midden te laten.
Het weghalen van onderscheid tussen jongens- en meisjesspeelgoed lijkt een goed begin.
Maar zelf ben ik voorstander om de gelijkwaardigheid en normering van man en vrouw te starten bij de kledingkast
In plaats van bij het kinderspeelgoed
Laten we meisjes leren dat 20 paar jurken 10 paar broeken en een kast vol schoenen
Geen verplichting is om jezelf vrouw te voelen
Gewoon net als de man van alles twee paar
Dat hoort ook bij het onderwerp beeldvorming (ook goed voor het milieu trouwens). In die zin is het bannen van stereotypering in reclame, zoals in het VK nu gebeurt, ook een instrument.
Hoewel ik ook snap dat veel mensen dat wel erg ver vinden gaan.
Het lijkt allemaal op betutteling eigenlijk. En dat is in zekere zin ook zo. Maar zo gaat dat als je dingen wil veranderen. Je moet een beetje pushen en nudgen. Hier een snauw, daar een knipoog.
Cultuur laat zich niet dwingen. Maar dat betekent niet dat je het niet moet proberen. Anders verandert er nooit iets.