Ik had best hoge verwachtingen van M., het nieuwe programma op het tijdslot van DWDD met Margriet van der Linden. Want Margriet is leuk! Nou ken ik haar vrijwel uitsluitend van De Tafel van Taal, maar daar kwam ze vaak verrassend grappig uit de hoek.
Dus ik zat maandag 14 mei klaar met hapje en drankje voor de tv. Oké ik geef toe, ik heb ’t teruggekeken. En niet eens omdat het nog zo lekker weer was buiten, maar omdat ik bij mijn vriend was en daar hoef ik met dit soort programma’s niet aan te komen. Ach ja, hij is ietwat beperkt in zijn culturele smaak, maatschappelijke betrokkenheid en nou ja het is eigenlijk best een rechtse bal, maar dat draag ik hem allemaal niet na. Daar heb ik ’t meestal ook veel te druk voor.
Ahum, ik dwaal af, sorry. Het programma begon op zich best leuk met wat min of meer gevatte opmerkingen en feitjes, niet spectaculair maar soit. Je moet iemand ook even de tijd gunnen om in zijn/haar rol te kruipen, het lijkt me behoorlijk spannend zo’n eerste live-uitzending.
Bron: pixabay.com
Boer-talk
Dus waarom niet starten met iets wat je al kent? Het leek Margriet een goed idee om een “Boer-talk” te houden. Een beproefd recept inmiddels, het na-ijlen over een eerder uitgezonden programma. Zie “Mol-talk” (dat Margriet zelf presenteert), “Smaakt naar meer” en internationaal “Dead-talk”. Overigens allemaal programma’s die ik zelf nog nooit heb gezien, maar het schijnt goed bekeken te worden. Heel even overwoog ik toch die knop om te zetten, want ik kijk dus ook niet naar Boer zoekt Vrouw. Maar met drie cabaretiers erbij dacht ik dat het misschien toch wel grappig kon zijn. Helaas; dat is toch wat lastig als het programma je niet zo interesseert. Het geinigste was het liedje van Kiki Schippers over de elfde boer, die dus net buiten het boerenbootje was gevallen. Goeie tekst en pakkend melodietje, helemaal leuk.
Bhagwan
Het tweede item ging over Wild Wild Country met als gast cabaretier Johan Fretz. Zijn ouders hadden zich ooit bij de Bhagwancommune aangesloten, waarbij zijn moeder een tijdje nogal de weg kwijtraakte. Dus er was weinig cabaretesk aan het gesprek, maar best interessant. Moeders was ooit naar het Bhagwanfestival geweest waar ook Ramses Shaffy aanwezig was. Blijkbaar gingen alle Nederlanders altijd bij hem om geld bietsen. Leuk weetje! Klinkt echt als Hollands Glorie in den vreemde.
Intermezzo
Vervolgens kwam er een soort Man-bijt-hond-momentje. Er werd gewoon aangebeld bij een willekeurige miep die zomaar bijzonder bleek te zijn. Ook goed gevonden; beter goed gejat dan slecht bedacht zeg ik altijd maar. Dat had van mij best langer mogen duren.
Ik hield mijn hart een beetje vast voor de komst van Erik Bolks, de Nederlander die met zijn kip-kostuum en een keiharde “kukelekuuu” zogezegd de hele natie voor lul zette op het Eurovisie Songfestival. Hij zette vooral zichzelf voor gek en ik heb enorm last van plaatsvervangende schaamte. Viel ook weer mee, hij had veel zelfspot en Margriet maakte er ook geen drama van.
Arie, de Nederlandse Jezus
Bron: pixabay.com
Tot slot Arie Boomsma. Daar heb ik altijd een wat ambivalent gevoel over. Ontzettend sympathieke gast, maar nét ff te glad. En toch vond ik zijn #MeToo-verhaal wel heel integer overkomen. Ik ben trouwens blij dat die net iets te lange baard een tikkie terug is gedrongen (zei ik glad? Ja ik bedoelde ook niet dat ie een blotebillengezicht heeft). Sorry maar dat was echt geen gezicht, of iets teveel gezicht eigenlijk. Mag ik dat zeggen? Ja dat mag ik zeggen. Als je dan toch in alles perfect bent…niewaar? Even leek het erop dat Arie in zijn sportieve enthousiasme het decor zou afbreken, maar zelfs dat ging precies goed. Margriet gaf aan dat perfecte plaatje haar eigen creatieve draai. In plaats van het Amerikaanse credo “what would Jesus do”, vroeg zij zich af “what would Arie do”.
Dus legde ze hem een aantal dillema’s voor. Seks gaat bij onze Arie voor sport, maar da’s een makkie eigenlijk want flink seksen is ook topsport. Ik heb tenminste steevast spierpijn als ik bij mijn vriend vandaan kom (au). Wereldvrede gaat voor lichaamshaar, of wereldvede volgens de tekst op het scherm (au). Nogal een inkoppertje voor zo’n vredelievend (vedelievend) persoon die naast een belachelijk strak lijf ook nog eens een goeie kop heeft, met of zonder haar. De domme vraag nooit meer bidden of je boek flopt slaan we maar over. Dat zou de laatste zijn, maar ik geloof dat Margriet die ook nogal lame vond. Dus knalde ze er nog een extra in: Een bord spareribs of een pilletje op een feest. Waarop het antwoord best verrassend was, want Arie blijkt een vegetarische hippie te zijn. Feestuuuh!
Resumé overflakkee: Seks, wereldvrede voor mens en dier, bidden en feesten met een liefdespil in je mik. Hij had zich vast ook bij de Bhagwanbeweging thuis gevoeld. #WwAd, ik voorzie een trending topic en vele mêmes!
Al met al best een leuk programma, zeker voor een allereerste uitzending. Bepaalde (Twitter)commentatoren waren helaas weer zo zuur als verwacht mag worden. Een staaltje Hollands Glorie van heb ik jou daar, pfff.
Laatste advies Margriet, kijk je uitzending terug en concludeer dan dat echt niemand, maar dan ook niemand, zit te wachten op aflevering twee. Van sommige dingen is 1 al teveel #ditism
— Peter Verhoeven (@AVLmanagement) May 14, 2018
Je kan ook gewoon lekker in de tuin gaan zitten met je chagrijnige en ongeduldige reet. Misschien kom je dan een beetje bij, dat lijkt me echt nodig als je zo tekeer gaat over een tv-programma. Get a life. Ik ga morgen lekker weer kijken. Wel nadat ik zelf uit de tuin ben gerold natuurlijk.
PS: Het viel me pas op toen ik op Twitter ging kijken, maar de hashtag #ditisM is echt heel goed gevonden.
Mee eens. De beste stuurlui staan altijd aan wal. Oubollige uitspraak, maar klopt altijd. “Niemand zit te wachten op….” , hoe weet hij dat nou? Ik heb het programma niet gezien, maar vind het knap dat Margriet het überhaupt aandurfde. Eén Peter Verhoeven lijkt mij ook al één te veel. Ik heb geen Twitter; wil je het even doorgeven Karin? haha.
Wat heerlijk dat ik geen idéé heb over wie dit allemaal gaat. Gelukkig ben ik dan erg beperkt in mijn culturele smaak en maatschappelijke betrokkenheid. I Have a life!