Neverland - Hoe Vrouwen Denken

13 maart 2019 door Femke Knops

Ik heb Leaving Neverland niet gekeken. Ik betrapte me erop dat ik was vergeten dat de media vóór zijn dood al regelmatig vol stonden met betichtingen van seksueel misbruik door Michael Jackson. Ik denk dat Michael Jackson gek was. Alle verhalen over zijn aap Bubbles, de fysieke verbouwingen, zijn relatie met Lisa Mary Presley of die baby (‘Blanket’, nu ‘Bigi’, Prince Michael II) over de rand van het balkon…

Als er maar 10% waar is van wat er allemaal werd (en wordt) geschreven, dan is dat voldoende om het beeld van een zeer gestoorde man te krijgen. Toch hebben al die verhalen mij er nooit toe aangezet om minder naar zijn muziek te luisteren.

Recent hoorde ik dat diverse radiozenders na Leaving Neverland, besloten niet langer de muziek van Michael Jackson te draaien. Dit nieuws prikkelt mij. Verandert muziek door het verkrijgen van nieuwe informatie? Zing ik minder hard mee met Proud Mary, omdat ik nu ‘What’s love got to do with it’ over het leven van Ike en Tina Turner heb gezien? Kijk ik anders naar James Brown als hij springt en zingt in The Blues Brothers? Of zijn we met elkaar van oordeel dat je vrouw het ziekenhuis in slaan minder zwaar telt dan kindermisbruik?

Mijn filosofieleraar vertelde me ooit dat Martin Heidegger lid was van de NSDAP en nooit afstand had gedaan van zijn adoratie voor Hitler. Hij moedigde ons aan om Heidegger te lezen. Het gedrag van een mens kan fout zijn, maar dat betekent niet dat al zijn werk daarmee meteen betekenisloos is.

Daarnaast vind ik het ook te makkelijk om de muziek van Michael Jackson te boycotten. Het verdeelt de wereld in twee soorten: goede mensen en slechte mensen. Goede mensen luisteren blijkbaar niet naar Michael Jackson. Was het maar zo eenvoudig. Geen mens is helemaal slecht of helemaal goed. Het doet me denken aan het gele polsbandje van Lance Armstrong van 15 jaar geleden. Mensen die het kochten, steunden met hun bijdrage de strijd tegen kanker. Maar gaandeweg werd dat bandje eigenlijk een steeds dwingender dogma. Alsof iedereen zónder bandje ‘voorstander’ van deze ziekte en daarmee een slecht mens was.

Ik pleit voor nuance. Ik vind de muziek van Michael Jackson mooi, krachtig en invloedrijk. Zijn gedrag is gestoord. Ik heb Heidegger uiteindelijk wel gelezen, maar ben vergeten wat er zo belangrijk aan was. Wel bleef me die ene les bij:
“Veroordeel het gedrag van de mens, niet het werk van de mens.”