Toen ik zwanger was van de oudste had ik me voorgenomen om ‘netjes’ te bevallen. Ik zou niet zo’n scheldende vrouw zijn die haar man in de arm beet. Het was een van mijn angsten dat ik tijdens een wee de halve verpleegafdeling voor rotte vis zou uitmaken. Dat ging simpelweg niet gebeuren.
Op weg naar het ziekenhuis besprak ik dit met de verloskundige die de auto bestuurde. “Je hebt er zelf controle over,” vertelde ze “je mag best laten horen dat het niet prettig is. Maar als je gaat schelden of onbeschoft wordt, dan houdt het voor mij op.”
Dat heb ik goed in mijn oren geknoopt. Ik besloot alle aanwijzingen tijdens de bevalling hardnekkig te beantwoorden met een ‘sorry’.
“Nu moet je er echt even bij blijven, Irene.”
“Sorry.”
“Luister even goed naar mij! Focus!”
“SORRRRRYYYYYYY!”
Dat vond de verloskundige toch wel een beetje overdreven. Ze sprak met mij af dat er tegenover elke sorry vanaf nu een beschuit met muisjes zou staan. We hadden geen van allen verwacht dat ik binnen een uur voor de hele kraamafdeling beschuit bij elkaar ge-sorry’d zou hebben. Dus hebben we ook die afspraak laten vervallen.
‘Sorry’ en ‘vergeef mij’ zeggen is voor een vrouw blijkbaar heel makkelijk. Als ik bij iemand koffie ga drinken en er ligt een onzichtbaar pluisje op de grond: “Sorry, let niet op de zooi. Ik moet echt schoonmaken vandaag.” Ik kijk dan vaak verbaasd in ’t rond, zoekende naar waar de gastvrouw het over heeft. Als er per ongeluk een lepeltje in mijn kopje zit en ik ’t ding er uit haal (ik drink de koffie het liefst pikzwart): “Oh ja, dat wist ik ook wel, sorry.”
En waarom? Geen idee.
Maar ja, zelf doe ik dat ook. “Echt?! Heb ik dat gedaan? Stom! Sorry.”
“Oh, u botste wel heel hard tegen mij aan, pardon.”
Ik verontschuldig me soms voor de meest onzinnige dingen. En ik ben dus niet de enige vrouw die ‘sorry’ zegt voor iets dat helemaal niet zo erg is. Of verontschuldigingen aanbiedt voor iets dat niet eens onze schuld is. Mannen hebben daar veel minder last van. Die doen dat niet zo vaak. Waarom eigenlijk niet?
Googelen maar. In een stokoud artikel lees ik dat vrouwen vaker sorry zeggen dan mannen. Mannen doen dat alleen als ze ervan overtuigd zijn dat ze fout zitten. Wij, vrouwen, willen te allen tijde ruzie voorkomen (conflictmijdend tot en met) en denken blijkbaar sneller dat we iets fout hebben gedaan. Het zit in onze opvoeding, in onze aard. Helaas lees ik ook dat we door zo vaak sorry te zeggen juist het tegenovergestelde bereiken. Onze positie wordt zwakker, we krijgen minder respect.
Dat kan toch niet de bedoeling zijn!? Daarom ga ik vanaf proberen me minder vaak te verontschuldigen. Een poging om eerst tot tien te tellen en in die tijd te bedenken of mijn knieval écht noodzakelijk is of iets toevoegt. Mocht iemand daar problemen mee hebben, dan bij deze alvast mijn oprechte excuses.
bron: pixabay.com 118692
